ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 779

แต่ในตอนนี้ เธออยู่ที่เดอะซีวิว แม้ว่าเขาจะเกลียดเธอมาก คอยพูดจาโหดร้ายกับเธอตลอด แต่ไม่เคยไล่เธอ ในทางกลับกันยังรับลูกสาวเข้าไปอยู่ด้วยอีก

เส้นหมี่รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้างั้นก็ตรวจสอบบัญชีทางการเงินของเขาก่อนหน้านี้อย่างละเอียดละกัน จริงสิ ถ้าหากเป็นกังวลจริงๆ ให้แสงดาวมาคอยดูแลเขาก็ได้”

“คุณหนูดาวหรือครับ?” ดลธีอึ้งไป

เส้นหมี่พยักหน้า

“ใช่ ตอนนี้เขาติดยาไปแล้ว ไชยันต์จะต้องฝืนให้เขาเลิกแน่ ช่วงนี้ไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้ เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเขา ถ้าแสงดาวมา คนบ้านเดียวกัน ถ้าไม่วางใจจริงๆ ก็ให้เธออยู่ข้างๆเขาไว้ก็ได้”

เธออธิบายให้หัวหน้าบอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้าฟังอย่างละเอียด

และที่เธอเลือกจะไปรักษาใบหน้าของเธอทันที ก็เพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน

ดลธีเข้าใจแล้ว ตอนนี้ ความกังวลใจของเขาทั้งหมดถูกกวาดหายไปหมดแล้ว เข็นสัมภาระแล้วออกไปด้วยกัน

ถ้าหากให้คุณหนูดาวมา ถ้างั้นให้คุณชายม็อกโกช่วยก็ได้แล้ว

และแล้ววันนี้ เส้นหมี่ก็พาลูกจากไปแล้ว......

——

สองวันผ่านไป แสงดาวมาถึงเมืองหลวง

เธอยังคงแต่งตัวเปิดเผยอย่างมาก เสื้อปาดไหล่ ที่โชว์กระดูกไหปลาร้าที่ขาวและสวยงามที่แค่เห็นก็ไม่อาจลืมได้ออกมา ช่วงล่างเป็นกระโปรงหนังที่สั้นประมาณสะโพก ดูเซ็กซี่และดุดันอย่างมาก บวกกับการแต่งหน้าที่ออกสไตล์กอธิคด้วยแล้ว ทันทีที่ออกมา ก็สะกดสายตามากมาย

ม็อกโกได้เจอกับเธอในตอนนี้

เมื่อเขาเห็นการแต่งหน้าที่โอเวอร์ของเธอ แล้วยังเครื่องประดับกำไลต่างๆนานาที่สวมไว้อีก คิ้วคู่ดูดีก็ปรากฏความไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ม็อกโก มาแล้วหรือ!”

แสงดาวเห็นเขาแล้ว ก็รู้สึกดีใจมาก เธอตะโกนโบกมือเรียกเขาเสียงดัง ในโถงรอเครื่องที่มีคนเยอะแยะมากมาย

ม็อกโก “......”

เขาอดทน แล้วเดินเข้าไป “เดินทางเป็นอย่างไรบ้าง? ราบรื่นดีไหม?”

แสงดาวรีบโยนสัมภาระในมือให้เขา ยิ้มแล้วพยักหน้า “ราบรื่นดีนะ แต่ว่า คณาธิปไม่อยากปล่อยฉันมา ฉันแอบหนีออกมาตอนเขาไม่อยู่

ม็อกโกเกิดสำลักขึ้นมา

กับผู้หญิงคนนี้ ม็อกโกที่โตมาในครอบครัวที่เป็นตระกูลเก่าแก่และมีกฎเข้มงวด ที่จริงเขาไม่ค่อยชอบนิสัยที่เปิดเผยและกระตือรือร้น

เขาคิดว่าเด็กผู้หญิงควรที่จะแต่งตัวมิดชิดหน่อยและสำรวมหน่อย

ไม่ใช่......

ม็อกโกก้มหน้ามองแขนที่มองก็รู้ว่ากำลังจะยื่นมากอดแขนของตัวเอง เขาก็ก้าวเท้าใหญ่ขึ้นอย่างไม่ลังเล

“รีบไปกันเถอะ กลับไปดูน้องชายของเธอกัน”

“......”

จ้องมองชายคนนี้เดินก้าวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แววตาของแสงดาวก็หม่นหมองไป