แทบจะในขณะนั้น ความรู้สึกกลัวที่มากมายก็ปกคลุมเข้ามาตั้งแต่ศีรษะ ทำให้ทั่วทั้งร่างของเธอเฉาลงไป
“คุณ……คุณพูดมั่ว!”
“ฉันพูดมั่วหรอคะ?” แสงดาวพูดด้วยเสียงเยือกเย็นขึ้นอีก
“ฉันพูดมั่วหรือเปล่านั้น ใจของคุณรู้ดีกว่าใคร ฉันจะบอกอะไรให้นะคะ เป็นเพราะฉันไม่มีเวลาว่างมานั่งเล่นเกมกับคุณเลยปล่อยตัวคุณไป ถ้ายังมีรอบหน้าอีก คุณก็จะรู้ว่าจุดจบที่ทำให้ฉันแสงดาวไม่พอใจนั้นจะเป็นยังไง!”
แสงดาวพูดทิ้งท้ายที่ข้างหูของเธอ
หลังจากนั้นก็เดินจากไป
ไม่พลาด จุดจบที่ทำให้แสงดาวไม่พอใจก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวของคนทั่วทั้งเมืองA ถ้าเธอทำให้เธอโกรธขึ้นมาจริงๆ เธอไม่ถือสาที่จะเอาโรคที่ตกค้างนี้อยู่ไปเมืองหลวงด้วย
แสงดาวมาที่ชั้นสาม
หลังจากที่ออกกำลังกายแล้วก็ทำให้รู้สึกอารมณ์ผ่อนคลาย เหมือนกับอากาศที่ตกตะกอนอยู่นานได้รับการปลดปล่อย ทำให้ทั่วร่างนั้นรู้สึกสบาย
ดังนั้นหลังจากที่แสงดาวขึ้นมาก็เห็นแสนรักหลับอยู่ในห้องนอนชั้นสาม
“สภาพเขาดีอยู่นะ ช่วงเวลานี้เป็นเพราะอาการลงแดง เขาเลยไม่ได้หลับดีแบบนี้มานานแล้ว หวังว่าหลังจากนี้จะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ!”
“ค่ะ ฉันจะให้ความร่วมมือกับเขา”
แสงดาวได้ยินข่าวดี อารมณ์ก็ดีไม่น้อย
กลับไปที่ห้องของตัวเอง หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จก็คลานขึ้นบนเตียงนอน
เส้นหมี่ : พี่ สวัสดีตอนเช้าค่ะ
เส้นหมี่ : พี่ทำอะไรอยู่ ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?
………
เส้นหมี่ : พี่กำลังทำอะไรอยู่อ่ะ ทำไมไม่ตอบแชทหนู?
เห็นข้อความแชทสุดท้ายในโทรศัพท์ที่เธอส่งมาอย่างโกรธๆ แสงดาวก็ให้รู้สึกหัวจะปวดเลยลุกขึ้นมาตอบแชทของเธอ
แสงดาว : พี่ไปชกต่อยมาน่ะสิ ไปชกกับม็อกโกมา
เส้นหมี่ : ……….
อีกฝ่ายตอบกลับมาจริงๆ
แต่ว่าข้อความที่ตอบกลับมานั้นคือ………
แสงดาวเห็นก็ทักว่า……
แสงดาว : ทำไม? พี่ชกต่อยกับเขา เธอไม่ดีใจหรอ?
เส้นหมี่ : …….พี่จริงจังหน่อยได้มั้ยเนี่ย? หนูร้อนใจนะ หนูอยากรู้อาการของเขา
ด้านฝั่งของเจแปน ในที่สุดเส้นหมี่ที่กำลังนอนอยูบนเตียงก็อดไม่ได้ที่จะส่งข้อความตอบกลับมา
เธอจงใจจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเธอห่วงน้องชายของเธอขนาดนั้น แล้วยังจงใจพูดถึงเรื่องอื่นอยู่อีก พูดจาไร้สาระอะไรไม่รู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก