ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 792

เดอะวิวซี

วันนี้แสนรักตื่นก็ช่วงเวลาค่ำแล้ว เขาลืมตาขึ้นมองไปที่ข้างนอกหน้าตาที่ได้มืดตัวลงแล้ว และสายตานั้นก็มาตกอยู่ที่ผู้หญิงที่นอนพาดขาไว้บนโต๊ะที่อยู่ไม่ไกล

แสงดาวไม่มีท่าทางของความเป็นผู้หญิงเลย

แสนรักตื่นขึ้นมาไม่ได้ไปกวนเธอ เขาไปเขาห้องน้ำ หลังจากนั้นก็เก็บข้าวของแล้วลงมาชั้นล่าง

“คุณผู้ชาย คุณ…..ลงมาแล้วหรอคะ!”

“คุณผู้ชายลงมาแล้ว!”

“เร็ว รีบไปแจ้งคุณท่านเร็วเข้า”

พวกคนใช้ที่กำลังทำงานอยู่ด้านล่างได้เห็นเขาลงมาก็ให้ตื่นเต้นดีใจมาก เลยมีคนไปแจ้งให้ไชยันต์ทราบ

ถ้านับเวลาจริงๆนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเดินลงมาเองหลังจากที่เขาป่วย

แสนรักไม่ได้สนใจพวกเขา หลังจากที่เขาเดินออกมาจากลิฟต์แล้ว เขาก็เดินไปที่ห้องครัว

“คุณผู้ชายหิวแล้วใช่มั้ยคะ คุณจะรับอะไรดีคะ เดี๋ยวฉันไปทำให้คะ”

น้าแจ๋วเป็นคนที่ช่างสังเกต หลังจากที่ได้เห็น เธอก็เขามาถามอย่างเอาใจใส่

แต่แสนรักไม่ได้มองเธอเลย

เขาเดินเข้ามาในห้องครัวด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก เปิดตู้เย็นออกแล้วหยิบน้ำเย็นออกมา บิดออกแล้วกรอกเข้าใส่ปาก

“คุณผู้ชาย นี่ นี่มันน้ำเย็นนะคะ ตอนนี้คุณกำลังป่วยอยู่ ดื่มไม่ได้นะคะ”

น้าแจ๋วเห็น เลยรีบห้าม

แต่ทว่าไม่ทันเสียแล้ว

เขาที่พอหลังจากตื่นขึ้นมาแล้วน่าจะกระหายน้ำมาก ไม่นานน้ำที่อยู่ในมือเขาก็ถูกดื่มไปครึ่งขวด

น้าแจ๋ว “……”

พอดีกับเวลานี้ที่ไชยันต์เดินเข้ามา หลังจากที่เขาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องครัวก็เดินเข้ามา “เป็นอะไรไป ทำไมแกกินน้ำเย็นล่ะ พวกเธอสองคนไปต้มน้ำให้เขาแล้วก็ไปทำอาหารให้เขาด้วย”

เขาพูดกำชับขึ้น

น้าแจ๋วจึงไปเตรียมทันที

แสนรักเลียที่ริมฝีปาก หลังจากที่ได้ดื่มน้ำเย็นลงไปแล้วทำให้เขารู้สึกสบายขึ้นไม่น้อย เขาปิดฝากลับเข้าที่เดิม เตรียมที่จะเอามันกลับขึ้นไป

ไชยันต์ “แกจะไปไหน? มานั่งตรงนี้ ฉันมีเรื่องอยากจะถาม”

หลังจากนั้น ผู้เฒ่าก็ไปนั่งที่ห้องรับแขก

แสนรัก “……..”

แม้ว่าจะรำคาญ แต่สุดท้ายเขาก็ยังคงถือขวดน้ำเดินเข้าไป

“ฉันจะถามแกว่าเด็กพวกนั้น แกยังจำได้มั้ย?”

“เด็กอะไร?”

เขาจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น น้ำเสียงราบเรียบ