น่าจะประมาณชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดเธอก็มาถึงสนามบิน
“ฮัลโหล ฉันถึงแล้วนะ พวกคุณถึงแล้วหรือยัง?”
“ถึงนานแล้วคุณหนูใหญ่ คุณคณาธิปกระชับพวกเราว่าให้พวกเรารอคุณมาก่อนแล้วค่อยออกมา คุณรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวพวกเราไปเอาตัวคุณรินจังออกมาให้ค่ะ”
คนที่อยู่ในสายได้ยินเสียงของเธอก็ดีใจยิ่งนัก เธอบอกว่าเธอกำลังอยู่ข้างนอกสนามบิน พวกเธอเลยเอาเด็กออกมาทันที
ที่แท้คนพวกนี้ก็เป็นคนของคณาธิป
แสงดาวเลยเอารถจอดรอที่ปากประตูทางออก
แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิดไม่ถึงสิบนาที คนที่สวมใส่ชุดพยาบาลก็อุ้มเด็กน้อยออกมา
“รินจัง”
แสงดาวเห็นเลยรีบเปิดประตู แล้วเดินเข้าไปรับอย่างดีใจ
ตอนนี้หนูรินจังตื่นขึ้นเรียบร้อยแล้ว พอออกมาก็เห็นป้า ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้าง “ป้าเป็นป้านั่นเอง….”
เธอดีใจสุดขีด แสงดาวยังไม่ทันใดได้เข้ามา เธอก็อ้าแขนน้อยๆเนื้อจ้ำๆที่อยู่ในมือของพยาบาลทั้งสองคนกางออก
แสงดาวเห็นก็วิ่งเข้ามาอุ้มเธอ!
“อึ้บ! หลานสาวของป้า ป้าคิดถึงหนูจังเลย มาให้ป้าหอมหน่อย!” หลังจากนั้นหันไปหอมที่ใบหน้ากลมๆขาวนุ่มของเธอแรงๆ
หนูรินจังหัวเราะชอบใจ……
นี่เป็นป้าของเธอ เธอหอมเธอ เธอย่อมต้องดีใจแน่นอน
สองคนป้าหลานได้แสดงความรักกันเรียบร้อยแล้ว แสงดาวเลยหันมามองที่พยาบาลสองคนที่มาส่งเธอ
“แม่ของเธอที่อยู่ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”
“ดีมากเลยค่ะ เมื่อวานทำผ่าตัดรักษารอบสองประสบความสำเร็จมาก ต่อจากนี้ก็รอให้บาดแผลหาย อีกไม่นานค่ะ ส่วนการผ่าตัดสองครั้งสุดท้ายนั้นเป็นการผ่าตัดเล็กไม่มีอะไรแล้วค่ะ”
คนทั้งสองกลัวว่าแสงดาวจะกังวลใจ จึงรีบรายงานการผ่าตัดของเส้นหมี่ให้เธอ
ตรงหน้านั้นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ยังไงก็ต้องระมัดระวังเอาไว้เป็นดี
แสงดาววางใจ อุ้มเด็กเตรียมเดินออกไป
“เออ คุณหนูใหญ่คะ คุณผู้ชายของพวกเรายังมีเรื่องให้พวกเราต้องพูดกำชับคุณค่ะ”
“ว่าไงนะ?”
แสงดาวได้ยินดังนั้นก็ให้รู้สึกไม่พอใจ เธอหยุดเดินด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์
เธอไม่ชอบที่เจ้านั่นมาสั่งมาสอนเธอ ก็เห็นชัดๆอยู่แล้วว่าเธอเป็นพี่ แล้วต้องตกเป็นหน้าที่เขามาสั่งสอนเธอเมื่อไหร่กัน
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพยาบาลสองคนกลับพูดขึ้นว่า
“คุณหนูใหญ่ คุณผู้ชายบอกว่าคนตระกูลเทวเทพ พวกเราควรจะพูดให้น้อยลงหน่อย พวกเขาไม่เหมือนคนธรรมดา คุณอยู่ที่นี่ถ้าขืนพูดมากเกินไปจริงๆ พวกเขาไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”
“……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก