“อร่อยมั้ยเจ้าหนู?”
“อร่อยค่ะ”
ก้อนแป้งน้อยที่กำลังอ้าปากและยัดกุ้งกลืนใส่ลงไป พยักหัวน้อยๆ เสียงนั้นนุ่มนิ่มฟังดูน่ารัก
ไชยันต์ที่มองอยู่ฝั่งตรงข้ามก็อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นรอยยิ้มออกมา
เขาไม่ได้กินข้าวด้วยกันกับเด็กอย่างนี้มานานมากแล้ว ยังจำครั้งนึงได้ตอนที่ม็อกโกเป็นเด็ก
ไชยันต์ก็คีบเกี๊ยวน้ำมาวางไว้ในจานที่อยู่ตรงหน้าเด็กอีก
แสนรักกับแสงดาวคนทั้งสองเดินเข้ามาเห็นฉากนี้เข้า แสนดาวก็เอ่ยปากพูดขึ้นก่อนว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณท่านจะชอบเด็ก”
ไชยันต์ “…….”
ยังไม่ทันพูดอะไร หนูรินจังที่กำลังคีบเกี๊ยวกินได้ยินเสียงของป้าก็มองมาด้วยความดีใจทันที
“คุณอา เย้ในที่สุดก็ได้เจออาแล้ว รินจังคิดถึงอา!!”
เธอไม่กงไม่กินมันแล้ว หลังจากที่ขาน้อยๆไต่ลงเก้าอี้ก็วิ่งโผเข้าไปหาแสนรัก
นี่เป็นแดดดี๊ของเธอ เธอได้เจอเขา ทำไมเธอจะไม่ดีใจ?
แสงดาวที่อยู่ข้างค่อยๆถอยห่าง ตาแดงกล่ำ
แต่แสนรักน่ะหรอ?
เมื่อเขาเห็นเจ้าหนูน้อยคนนี้วิ่งเข้ามาหาตัวเองก็ให้โค้งตัวลงอัตโนมัติ แล้วคว้าตัวเธอขึ้นมาไว้ก่อน “ช้าๆ ระวังล้ม”
เจ้าเด็กยิ้มอย่างมีความสุข
เธอไม่ล้มลงหรอก
เขาเป็นแดดดี๊จะปล่อยให้ลูกของเขาล้มได้ไง?
ก้อนแป้งน้อยก็ได้ถูกอุ้มอยู่ในอ้อมกอดแดดดี๊ แขนน้อยที่มีเนื้อจ้ำๆก็เหมือนกับปลาหมึกที่กอดคอเขาเข้าไว้ไม่ยอมปล่อย
ไชยันต์ “……..”
เจ้าเด็กนี่ใจดำนักไม่ให้รู้เลยว่าเมื่อกี้ใครเป็นคนทำอาหารให้เธอกิน
เขาให้รู้สึกไม่พอใจ!
แสนรักอุ้มเธอวางให้นั่งลง “ใครเป็นคนมาส่งเธอ แล้วแม่ของเธอล่ะ?”
“อะไรนะ?” ไชยันต์ที่เพิ่งยกตะเกียบขึ้น ได้ยินคำพูดนี้ก็ให้ชะงัก
“ฉันจะไปรู้ได้ไง? ฉันไม่ได้ไปเจแปนด้วยตัวเองนิ จะว่าไปแกว่ามั้ยว่ามันดูแปลกๆ ก่อนหน้านี้แกไม่ได้ชอบเธอเลยไม่ใช่หรอ เอะอะอะไรก็จะออกเดอะวิวซี ทำไมตอนนี้ถึงเป็นห่วงอย่างนี้ละ?”
ไชยันต์โกรธจนถึงขีดสุด แล้วซักข้อสงสัยนี้ขึ้นมา
แสนรักสีหน้าอึมครึมทันที!
กำลังจะปะทะกัน ขณะนั้นเองแสงดาวที่เห็นท่าไม่ดีก็เข้ามาขวาง
“คุณท่าน เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องความมีน้ำจิตน้ำใจ ก่อนหน้านี้แม่ของเด็กก็เป็นหมอของครอบครัวเขา ดูแลเขามานานอย่างนั้น และในสายตาเด็กก็ตัวเล็กออกอย่างนี้จะต้องเป็นห่วงก็ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก