นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 14

ซูฉิงก็รู้สึกใจกระตุกขึ้นมา

มีรอยนิ้วมือของเธอ จะเป็นไปได้ยังไง

หล่อนไม่เคยแตะแหวนวงนั้นเลยนะ

ตำรวจคนนี้ก็เป็นคนที่ฮ่อหยุนเฉิงเชิญมา ตามหลักการแล้วไม่น่าจะถูกสวีหว่านเอ๋อร์ซื้อตัวได้ งั้น ความน่าจะเป็นสิ่งเดียวก็คือสวีหว่านเอ๋อร์ถือโอกาสที่หล่อนไม่ทันระวัง แอบขโมยรอยนิ้วมือของเธอไป

"ซูฉิง ตอนนี้ผลตรวจสอบก็ออกมาแล้วก็ก็เป็นหลักฐานด้วย ว่าเธอเป็นคนขโมยแหวนของฉันไป เธอยังมีอะไรจะพดอีกมั้ย"สวีหว่านเอ๋อร์ยกยิ้มมุมปากยิ้มอย่างได้ใจ

"คุณตำรวจคะ เขาขโมยแหวนของฉัน "สวีหว่านเอ๋อร์ชี้ไปที่ซูฉิงแล้วพูด "ขอให้พวกคุณจับตัวหล่อนไปด้วย แล้วก็จัดการตามความเป็นธรรมด้วยค่ะ"

"ซูฉิง เธอขโมยแหวนของสวีหว่านเอ๋อร์จริงๆ หรอ"ฮ่อหยุนเฉิงกัดริมฝีปากถาม

แม้ตามหลักฐานจะมีลายมือของซูฉิง แต่ฮ่อหยุนเฉิงกลับรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

"แน่นอนว่าไม่ใช่"ซูฉิงยังคงมีมีสีหน้านิ่งไม่ตื่นตระหนก

"ผลตรวจสอบออกมาแล้ว เธอยังกล้าจะเถียงอีก!"สวีหว่านเอ๋อร์มองซูฉิงแล้วพูดอย่างโมโห

"พี่คะ พี่ยังจะสนใจเธออีกหรอ พวกเราตระกูลฮ่อไม่รู้จักคนขี้ขโมยอย่างนี้ เขาไม่เหมาะสมกับพี่หรอกนะ!" ฮ่อเฉียนก็ไม่ลืมที่จะได้ทีขี่แพะไล่ อยากจะเหยียบซูฉิงให้จมดินไปเลย

"ขอโทษด้วยนะคุณหนูซู ขอเชิญคุณไปสถานีตำรวจกับเราด้วย เพื่อให้ความร่วมมือในการตรวจสอบ"คุณตำรวจก้าวเข้ามาแล้วพูด

ในเมื่อมีคนเห็นกับตาว่าซูฉิงขโมยแหวน และบนแหวนก็ยังอยู่ในกระเป๋าของซูฉิงด้วย อีกทั้งบนแหวนยังมีรอยนิ้วมือของหล่อนด้วย ซึ่งทำให้ซูฉิงเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ตามขั้นตอนแล้ว พวกเขาจะต้องพาซูฉิงไปที่สถานีตำรวจเพื่อจะช่วยกันตรวจสอบ

"ไม่ต้องหรอก ฉันสามารถพิสูจน์ได้ว่าฉันไม่ได้แตะต้องแหวนนี่เลย "ซูฉิงพูดเสียงเรียบ

ถึงแม้เสียงไม่ดัง แต่กลับทรงพลัง ทำให้คนรู้สึกแน่อย่างไม่ต้องสงสัย

"เธอจะพิสูจน์งั้นหรอ เธอจะใช้อะไรมาพิสูจน์ล่ะ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเธอขโมยแหวนของฉัน!"สวีหว่านเอ๋อร์เพิ่มเสียง พร้อมกับแววตาระริกอย่างพยายามควบคุมไม่อยู่

ตอนนี้หลักฐานครบจนดิ้นไม่หลุด คนอื่นเห็นว่าซูฉิงขโมยแหวนของหล่อน งั้นแสดงว่าเป็นเรื่องจริง

ซูฉิงจะทำยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

ยัยบ้านนอก รอไปกินข้าวแดงในคุกเถอะ!

"แน่นอนว่าฉันมีวิธีการยืนยันความบริสุทธิ์ของฉัน "ซูฉิงยกมุมปากขึ้นจนเห็นรอยยิ้ม

หล่อนก็หันไปพูดกับคุณตำรวจ "ขอแหวนมาให้ฉันหน่อยค่ะ"

คุณตำรวจหันไปมองฮ่อหยุนเฉิง และก็ได้รับอนุญาตทางสายตา จากนั้นก็ส่งแหวนให้กับซูฉิง

ซูฉิงหันมองไปรอบๆ สุดท้ายก็หยุดมองที่ตัวพนักงาน "เธอแน่ใจนะว่าเห็นกับตาว่าฉันเป็นคนเอาแหวนนี้ไป"

พนักงานรีบพยักหน้าทันที"แน่นอน ฉันเห็นกับตา"

แววตาของซูฉิงที่นิ่ง พูดเสียงขรึมว่า"ขอให้เธอดูดีๆ นะ"

ซูฉิงยื่นมือออกมา แสดงให้ทุกคนดู"ขอให้ทุกคนได้ดูที่มือของฉันดีๆ "

ก็เห็นนิ้วนางที่ขาวราวกับหยวกกล้วย

ทุกคนไม่รู้ว่าซูฉิงคิดจะทำอะไร ต่างก็พูดพึมพำกับตัวเอง

ฮ่อหยุนเฉิงมีสีหน้าเรียบ จ้องมองสบตาไปที่แววตาของซูฉิงตลอด พร้อมสายตาที่กำลังมองอย่างค้นหา

ต่อหน้าสายตาของทุกคน ผู้หญิงตรงหน้ายังมีท่าทีสบาย

ตัวของหล่อนนั้นมีความนิ่งและเชื่อหมั้น ดูแล้วก็ไม่เหมือนผู้หญิงชาวบ้านที่มาจากบ้านนอกเลย