นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 2

วันรุ่งขึ้น ที่หน้าประตูห้อง

ฮ่อเฉียนเมื่อวานเธอเข้านอนเร็ว แต่เมื่อเธอตื่นในตอนเช้าวันนี้ เธอก็ไม่ได้ยินจากคนใช้ว่าซูฉิงถูกไล่ออกมาจากห้องของฮ่อหยุนเฉิง

เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ไหมที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ได้กลับมาบ้านเมื่อคืนนี้? แต่รถของเขาก็จอดอยู่ในโรงรถนะ!

หรือว่าสองคนนั้นนอนอยู่ด้วยกันงั้นเหรอ?

ฮ่อเฉียนอดไม่ได้ที่จะรีบเคาะประตูทันที "พี่คะ คุณป้าทำอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว วันนี้พี่ไม่ได้มีประชุมตอนเช้าเหรอคะ รีบตื่นเร็วคะ!"

ทั้งสองคนที่นอนอยู่ในห้องก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกันทันที และซูฉิงก็เพียงรู้สึกว่าเธอถูกกอดอยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน ราวกับว่ามีใครกำลังกอดเธออยู่

เมื่อมองหน้ากัน ซูชิงก็ตกใจและไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอลุกขึ้นจากเตียงและพูดด้วยความประหลาดใจ "นายเป็นใคร?"

ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็มืดมนไม่แพ้กัน

"ซูฉิง?"

ตอนนี้ซูฉิงเดาได้แล้ว ว่านี่คือคู่หมั้นที่เธอเคยได้ยินมา ฮ่อหยุนเฉิง แต่ชายผู้คนนี้มาอยู่ในห้องของเธอได้อย่างไรกัน ใครสามารถบอกเธอได้บ้าง?

ก่อนที่จะได้รับคำอธิบาย ฮ่อหยุนเฉิงก็พูดขึ้นก่อน "มาอยู่บ้านของตระกูลฮ่อวันแรก ก็เข้ามาในห้องของฉันเลยเหรอ โอ้ เธอนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆนะ"

ซูฉิงมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างว่างเปล่า นี่มันอะไรกัน? เธอเข้ามาในห้องของเขางั้นหรือ? ทุกคนในตระกูลฮ่อเป็นพวกประสาทหลอนกันหรือเปล่า?

แต่เมื่อนึกถึงผลิตภัณฑ์สำหรับผู้ชายในห้องเมื่อวานนี้ เธอก็เดาได้ว่านี่คือห้องของฮ่อหยุนเฉิงจริง และฮ่อเฉียนก็จงใจแกล้งเธอ

ซูฉิงลุกจากเตียงและพูดอย่างเย็นชา "ก่อนอื่น ฉันไม่ได้วางแผนที่จะเข้ามาในห้องของนาย เมื่อวานนี้ฮ่อเฉียนบอกฉันว่านี่คือห้องของฉัน นายน้อยฮ่อฉันไม่ได้สนใจนายเลยแม้แต่น้อย"

"นอกจากนี้ เมื่อคืนฉันเผลอหลับไป ตอนที่นายกลับมานายจะไม่รู้เลยเหรอว่ามีใครอยู่ในห้องของนาย? แถมนายยังกอดฉันทั้งคืนอีก นายจะว่ายังไงละ? หรือว่า นายคงไม่ได้คิดอะไรกับฉันตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงถูกซูฉิงพูดจนใบหน้าของเขาเริ่มมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ ความทรงจำเมื่อคืนนี้เข้ามาในหัวของเขาและเขาไม่สามารถหักล้างมันได้อยู่ชั่วขณะหนึ่ง

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของซูฉิง เขาก็ตกตะลึงมากขึ้น

ดวงตาสีพีชคู่นั้นดูเหมือนเธอคนนั้นจริงๆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูฉิงก็ยิ้มออกมา

"ทำไม? นายน้อยฮ่อถึงมองมาที่ฉันแบบนี้ละ?หรือว่านายหลงใหลในตัวฉันเข้าจริงๆ?"

เมื่อเขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็มืดมนมาก และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน "ออกไป ต่อไปอย่าเข้ามาที่ห้องนี้อีก"

ซูฉิงเองก็ไม่ได้อยู่ต่อแต่อย่างใด เธอหยิบข้าวของของเธอและรีบจากไป

เจอกันครั้งแรกก็เกลียดกันแล้ว

ฮ่อเฉียนยังคงยืนอยู่ที่ประตู และเธอก็ประหลาดใจเมื่อเห็นซูฉิงเดินออกมา

ซูฉิงยิ้มให้เธอและกล่าวว่า "อรุณสวัสดิ์! สมหวังแล้วนะ ลูกพี่ลูกน้องของเธออยู่ในห้องเดียวกับฉันเมื่อคืนนี้ และเราก็เข้ากันได้ดีเลยล่ะ"

"นี่เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน" ใบหน้าของฮ่อเฉียนซีดมาก เป็นไปไม่ได้?

ท่าคิดในทางตรรกะแล้วพี่ชายของเธอต้องไม่ชอบซูฉิงสิ

แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว ซูฉิงอยู่กับฮ่อหยุนเฉิงอยู่ด้วยกันทั้งคืนจริงๆ

ซูฉิงยิ้มและจากไป

ฮ่อเฉียนจ้องไปที่แผ่นหลังของเธอและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "เธอมันก็แค่นังเด็กบ้านนอก ฉันจะอะไรเธอให้นะ ฉันจะไม่มีวันให้เธอแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของฉันอย่างแน่นอน"

หลังจากพูดจบฮ่อหยุนเฉิงก็ออกมา

ฮ่อเฉียนตกใจ "พี่ฮ่อ"

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงมืดมนและโกรธอย่างเห็นได้ชัด

ซูฉิงขอให้คนใช้พาเธอไปที่ห้องของเธอ เก็บข้าวของ แล้วลงไปรับประทานอาหารเช้าที่ชั้นล่าง

แม่ฮ่อ ฮ่อเฉียนและฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว