นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 24

ชายหัวโล้นฉุดมือของซูฉิง ยัดเงินใส่มือของซูฉิง แล้วก็มองหล่อนด้วยสายตาพินิจ "คนสวย คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉัน แล้วเงินพวกนี้ก็จะเป็นของเธอ"

ตอนที่ซูฉิงร้องเพลงอยู่บนเวทีนั้น ชายหัวโล้นก็ต้องตาต้องใจ ในใจอยากจะเข้าไปจูบด้วยซ้ำ

คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญมาเจอซูฉิงที่หน้าห้องน้ำได้อย่างง่ายดาย ชายหัวโล้นกลืนน้ำลายอึก จ้องมองหน้าของซูฉิง แล้วก็เกิดความคิดสกปรกขึ้นในหัวทันที

ซูฉิงคิ้วขมวด ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวเพื่อสะบัดชายที่ยัดเงินให้เธอ พร้อมกับพูดเสียงขรึมว่า"หลีกไป!"

"อย่าคิดลองดีกับฉันนะ!"ชายคนนั้นเห็นซูฉิงปฏิเสธ ก็มีสีหน้าเปลี่ยน "เธอไม่ใช่นักร้องของบาร์นี้หรอ ออกมาร้องเพลงแบบนี้ก็ไม่ใช่เพื่อมาอ่อยผู้ชายหรอกหรอ ฉันพอใจในตัวเธอก็ถือว่าเป็นโชคดีของเธอแล้ว!"

โชคดีบ้านพ่องแกสิ!

ผู้ชายน่ารังเกียจอย่างนี้ ฉันคิดว่าตัวเองดีอีกหรอ

ซูฉิงห้าวถอยไปอีกไม่กี่ก้าว แล้วก็พูดอย่างมีมารยาทว่า"ถ้าคุณยังไม่ไปก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ!"

ชายหัวโล้นจะเดินออกไปง่ายๆ ได้ยังไง เขาคิดจะเป็นราชาที่ง้างคันธนู สองมือจะเข้าที่ไหล่ขอซูฉิง แล้วก็กดตัวหล่อนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด "คนสวย อย่ามาทำเป็นเขินอายอยู่เลย มามะมาให้ฉันจูบหน่อย ขอแค่เธอว่าง่ายทำให้ฉันพอใจ รับรองเลยว่าต่อไปเธอจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย"

ซูฉิงรู้สึกเพียงแค่ขยะแขยง และกำลังจะผลักชายหนุ่มออกไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลังด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ปล่อยเธอนะ!"

วินาทีต่อมา ก็ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของผู้ชายที่จับเธอไว้ก่อนหน้านี้ ที่ตอนนี้ล้มไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว

และขณะเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงที่ร่างกายบึกบึนก็ปรากฏตัวตรงหน้าซูฉิง เขาใช้เท้าเตะผู้ชายคนนั้น พร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา

ซูฉิงอึ้งงง

ฮ่อหยุนเฉิง เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

"แกแม่งเป็นใครวะ" ไฟราคะของชายวัยกลางคนที่กำลังลุกโชน ทันใดนั้นก็ถูกเขาเตะล้มลงกับพื้น ก็รู้สึกโกรธโมโหตะโกนขึ้น"แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร! กล้าดียังไงมาทำอย่างนี้กับฉัน เชื่อมั้ยว่าฉันจะให้แกกลับไปง่ายๆ แน่....."

พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหัวโล้นก็มองเห็นชัดเจนว่าชายที่อยู่ตรงหน้าคือคุณชายฮ่อ ก็รีบพูดขอร้อง "คุณชายฮ่อ......ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ ผู้หญิงคนนี้คุณก็พอใจหรอครับ ผมยอมให้คุณเลย หวังว่าคุณจะไม่ถือสา ปล่อยผมไปเถอะนะครับ......"

ฮ่อหยุนเฉิงกวาดสายมองออกไปด้วยสายตาเย็นเยือก ทำให้บรรยากาศรอบๆ ราวกับอุณหภูมิลดฮวบจนเหลือศูนย์องศา

เขาตะคอกเสียงดังว่า"ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!"

"ครับ ไป ไปเดี๋ยวนี้เลยครับ!" ชายหัวโล้นรีบเดินวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ตำหนิตัวเองที่ขาสั่นวิ่งเร็วไม่ได้ดั่งใจ

ซูฉิงมองชายหน้าเรียบนิ่งอย่างแปลกใจ ทั้งอึ้งเล็กน้อย แต่ก็เอ่ยปากขอบคุณ "ขอบคุณนะ"

ไม่ว่าจะพูดยังไง เมื่อกี้ฮ่อหยุนเฉิงได้ช่วยหล่อนไว้ แม้หล่อนจะไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากเขาก็ตาม

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงยังคงเย็นชาเหมือนเดิม เหมือนกับพายุฝนที่จะกระหน่ำตกลงมาก็ไม่ปาน

บรรยากาศที่อยู่ในความกดดัน ซูฉิงก็ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว "ฮ่อหยุนเฉิง ฉันยังมีนัดกับเพื่อน ฉันขอตัวก่อนนะ"

หล่อนที่กำลังจะหันหลังเดินกลับไป เอวของหล่อนก็ถูกกระชากอย่างแรงโดยฮ่อหยุนเฉิงเข้าหาตัวแล้วลากหล่อนเข้าไปในห้องน้ำชาย

"ฮ่อหยุนเฉิง นายคิดจะทำอะไร! "ซูฉิงยังไม่ทันตั้งตัวที่จะป้องกัน ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงฉุดเข้ามา และยังดีที่ข้างในไม่มีคน

ฮ่อหยุนเฉิงใช้มืออีกข้างหนึ่งดันประตูให้ล๊อค แล้วก็กดตัวของซูฉิงเข้ากำแพง สองมือโอบไหล่ของเธอไว้ให้เธอนิ่งขยับตัวไม่ได้

"ซูฉิง เธอรู้มั้ยว่าฐานะของเธอคืออะไร "ฮ่อหยุนเฉิงกะพริบตา มองแววตาที่แหลมคมเย็นชา เหมือนจะแช่แข็งซูฉิงเอาไว้ก็ไม่ปาน

"นายเป็นบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ! เพื่อนของฉันกำลังรอฉันอยู่นะ!" ซูฉิงที่พยายามขัดขืน แต่ก็ทำไม่ได้ รู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้ารู้สึกแปลก

"หลินหนานหรอ "ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินอย่างนั้นก็มีสีหน้าเย็นเยือกมากกว่าเดิม ใบหน้าหล่อที่ตอนนี้เหมือนกับโกรธโมโหมาก"ซูฉิง เธอฟังให้ดีนะ เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน ฮ่อหยุนเฉิง!"

ก่อนหน้านี้ซูฉิงร้องเพลงอยู่บนเวทีให้กับหลินหนาน ฮ่อหยุนเฉิงก็พยายามอดกลั้นความโกรธไว้ เมื่อกี้เขาเห็นหล่อนกับชายหัวโล้นฉุดยื้อกันอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ก็ยิ่งทำให้ไฟความโกรธลุกโชนมากกว่าเดิม

"แล้วยังไง " ซูฉิงที่สัมผัสได้กับความรู้สึกโกรธของชายที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ดูโกรธโมโหขนาดนี้

เหมือนว่าหล่อนก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ทำให้เขาโกรธนะ