นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 685

ไฟไหม้ในวันที่หิมะตก หากบอกว่ามิใช่เพราะมนุษย์สร้างขึ้นคงไม่มีใครเชื่อ ส่วนใครเป็นคนทำนั้น ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องจัดการ พวกเขาเพียงแค่ต้องติดตามเสด็จอาเก้าและปกป้องความปลอดภัยของเสด็จอาเก้าเป็นพอ

มองจากภายนอกอาจเห็นว่าผู้พิทักษ์ที่จักรพรรดิส่งมาเพื่อปกป้องเสด็จอาเก้า แต่ในความเป็นจริงพวกเขากำลังจับตามองเสด็จอาเก้า เมื่อเห็นเสด็จอาเก้าวิ่งเข้าไปในกองไฟ ทหารเหล่านั้นก็รีบก้าวตามเสด็จอาเก้าไปอย่างใกล้ชิดและปกป้อง เสด็จอาเก้าอย่างแน่นหนา เพื่อไม่ให้เสด็จอาเก้าได้รับบาดเจ็บจากกองไฟ ขณะเดียวกันก็ป้องกันไม่ให้เสด็จอาเก้าหลบหนีไปท่ามกลางกองไฟ

หากเสด็จอาเก้าได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยจากกองไฟนี้ พวกเขาอาจไม่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ ทหารเหล่านั้นตัวสั่นและปกป้องเสด็จอาเก้า เปลวเพลิงก็พุ่งเข้ามาถาโถม ผู้คุ้มกันไม่สนใจต่อความเจ็บปวดและยืนอยู่ตรงหน้าเสด็จอาเก้า

ดูเหมือนเสด็จอาเก้าจะไม่เห็นสิ่งเหล่านี้เลย เขาเดินไปช้าๆ ท่ามกลางกองไฟ แต่งกายด้วยผ้าทออยู่ในท่าทางสงบสง่างาม ไม่มีทีท่าวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของผู้คุ้มกันหรืออะไรกันแน่ ณ ที่แห่งนี้ เปลวเพลิงดับไปโดยธรรมชาติเมื่อเสด็จอาเก้าเดินไป ผู้คนภายนอกมองมาที่เสด็จอาเก้าซึ่งเดินออกจากทะเลเพลิงทีละก้าวโดยไม่ได้สติกลับคืนมาเป็นเวลานาน

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าหลังจากที่พวกเขาจากไป เงาสีดำจำนวนหนึ่งได้กระโดดเข้าไปในคุก ปิดผนึกช่องทางที่เชื่อมต่อไปภายนอก จากนั้นทำการเช็ดร่องรอยไฟไหม้ทั้งหมด แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้าออกไปจากเรือนจำหลวงได้อย่างไร......

มีไฟไหม้ในเรือนจำหลวง? และเสด็จอาเก้าเกือบสิ้นใจในกองไฟ เมื่อเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้จักรพรรดิก็ไม่สามารถปกปิดได้แม้ว่าเขาจะต้องการปกปิดก็ตาม นอกจากนี้เสด็จอาเก้าคงไม่ให้จักรพรรดิปกปิดมัน เพราะมิฉะนั้นเขาอาจจะเสียแรงเปล่า ควันที่เกิดจากไฟไหม้ก็น่าอึดอัดยิ่งนัก

วันรุ่งขึ้นแต่เช้าตรู่ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคนร่วมกันลงนาม กล่าวหาว่าเรือนจำหลวงละเลยต่อหน้าที่

เห็นได้ชัดว่าการลอบวางเพลิงนี้มุ่งเป้าไปที่เสด็จอาเก้า โชคดีที่เสด็จอาเก้าสามารถรอดพ้นจากภัยพิบัติได้ ขุนนางผู้ใหญ่เขียนจดหมายถึงจักรพรรดิเพื่อขอให้จักรพรรดิตรวจสอบคดีอย่างละเอียด ต้องรู้ให้ได้ว่าใครต้องการฆ่าเสด็จอาเก้า

พระพักตร์ของจักรพรรดิเปลี่ยนเป็นสีซีดเผือดและทรงบัญชาคำสั่งทันที ให้กรมอาญาหาตัวผู้ลอบวางเพลิงให้พบภายในครึ่งเดือน และนำเจ้าหน้าที่ทั้งหมดออกจากจวน เปลี่ยนเป็นคนในของตนเอง

ขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคนที่ร่วมลงนามในจดหมายนี้ได้กล่าวว่าการลอบวางเพลิงมุ่งเป้าไปที่เสด็จอาเก้า ตราบใดที่ยังไม่พบผู้ลอบวางเพลิง ความปลอดภัยของเสด็จอาเก้าจึงน่าเป็นห่วงนัก ดังนั้นเรือนจำจึงไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย

ขอร้องจักรพรรดิทรงเห็นแก่พระพักตร์ของจักรพรรดิพระองค์ก่อนและเสด็จอาเก้าซึ่งเป็นน้องชายคนเดียวที่เหลืออยู่ขององค์จักรพรรดิ ขอให้จักรพรรดิปล่อยเสด็จอาเก้ากลับไปยังจวนอ๋อง ชีวิตของเสด็จอาเก้าไม่ควรตกอยู่ในอันตราย เป็นการดีที่สุดหากจะปล่อยคนของจวนอ๋องเก้าให้พวกเขาปกป้องเสด็จอาเก้า

ในเวลานี้จักรพรรดิไม่สามารถรักษาท่าทางอันดีงามของเขาได้อีกต่อไป แม้คนเหล่านี้จะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็เปิดเผยความหมายคลุมเครือ นั่นคือไฟไหม้ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในเรือนจำหลวงเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิ และเขาดูเหมือนต้องการกำจัดน้องชายคนเดียวที่หลงเหลืออยู่

จักรพรรดิโกรธมากจนเกือบปาหนังสือออกไปต่อหน้าเหล่าขุนนาง เขาถูกใส่ร้ายอย่างไม่ยุติธรรมจริงๆ ถึงแม้ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับประโยชน์สูงสุดจากเรื่องนี้ แต่แท้จริงแล้วเขาไม่ได้ทำอะไรเลย

เขาต้องโง่แค่ไหนกันจึงจะจึงใช้แผนการฆ่าที่ชัดแจ้งเช่นนี้ แต่ไอ้เจ้าพวกนี้ไม่ได้กล่าวโทษเขาทางวาจา ทว่าปฏิบัติด้วยท่าทีเช่นนี้ เขาเองก็ไม่รู้จะทำเช่นไร

จักรพรรดิโกรธมาก เขาเดินทางไปที่จวนของเสด็จอาเก้าทันทีที่การประชุมรุ่งเช้าสิ้นสุดลง

ใช่แล้ว เมื่อวานมีไฟไหม้ใหญ่ หลังออกมาจากเรือนจำหลวงเสด็จอาเก้าก็ตรงเข้าไปในวังและสนทนากับจักรพรรดิด้วยรอยยิ้ม "เสด็จพี่ ข้าเกรงว่าในตงหลิงนี้ คงมีเพียงพระราชวังเท่านั้นที่ข้าจะสามารถนอนหลับได้สนิท”

ประโยคเดียว ทำให้จักรพรรดิโกรธมาก เขามองดูใบหน้าเฉยเมยของเสด็จอาเก้า องค์จักรพรรดิทำสีหน้าเย็นชา และสั่งให้ขันทีทำความสะอาดวังที่เสด็จอาเก้าเคยอยู่ จากนั้นให้เสด็จอาเก้าหเข้ามาอาศัย

การปล่อยให้เสด็จอาเก้าอยู่ในวัง ดีกว่าปล่อยให้เสด็จอาเก้ากลับไปที่จวนอ๋องเก้า

“น้องชายคนที่เก้าของข้าเป็นอัจฉริยะหรือ?” หลังจากที่เสด็จอาเก้าจากไปแล้ว จักรพรรดิก็ถามขันทีที่อยู่ข้างๆ