อนาตาเซีย ตอนหัวใจฟินิกซ์ นิยาย บท 17

นามมาแล้วมีเทพีที่แสนงดงามอยู่องค์หนึ่ง นางชอบเที่ยวเล่นไปในสถานที่แปลกใหม่ น่าตื่นเต้นและสวยงามอันห้อมล้อมไปด้วยธรรมชาติ องค์เทพีทำแบบนี้เป็นประจำจนวันหนึ่งนางลงไปเที่ยวเล่นตามปกติ บังเอิญพรหมลิขิตพานางไปพบกับพ่อมดตนหนึ่งในดินแดนแห่งเวทมนตร์ ในช่วงเวลานั้นต้นรักได้เติบโตขึ้นทั้งสองตกหลุมรักกันจนไม่อาจแยกจากกันได้ ทำให้ทั้งสองเลือกที่จะฝ่าฝืนกฎสวรรค์และอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นองค์เทพีก็ตัดสินใจอาศัยอยู่ที่โลกด้านล่างและไม่กลับไปยังสวรรค์ของตนอีกเลย

องค์เทพีมักจะกล่าวเสมอว่านางเพียงต้องการใช้ชีวิตกับคนที่นางรักจนกว่าความตายจะพรากจากกัน สิ่งนี้ทำให้นางยอมทิ้งโลกของตนเพื่ออยู่กับคนรักด้วยความเต็มใจ เวลาผ่านไปเป็นร้อยปี ในที่สุดบิดาขององค์เทพีก็ลงมาตามนางให้กลับไปยังโลกเบื้องบนเพื่อทำหน้าที่ของตนเอง แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็ยืนกรานที่จะอยู่และไม่ยอมตามบิดากลับ สองพ่อลูกทะเลาะกันรุนแรงจนเกิดพายุและฟ้าผ่าไปทั่วดินแดนสร้างความเดือดร้อนให้กับโลกเบื้องล่าง

เพียงเพื่อได้อยู่กับพ่อมดที่นางรักนางยอมขัดคำสั่งองค์มหาเทพและดื้อดึงหัวชนฝาจะอยู่กับพ่อมดเช่นเดิม องค์มหาเทพหมดหนทางที่จะตามบุตรสาวกลับเขาจากไปด้วยความสิ้นหวัง ก่อนล่ำลาบุตรสาวองค์มหาเทพเตือนองค์เทพีด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อยพร้อมกล่าวว่าวันหนึ่งนางจะต้องเสียใจกับสิ่งที่เลือกในวันนี้ เพราะความต้องของโลกเบื้องล่างกับเบื้องบนช่างแตกต่างกันเกินบรรยาย เมื่อวันนั้นมาถึงนางจะเข้าใจสิ่งที่พระองค์ทำ

.

.

.

.

ในความเป็นจริงเหล่าเทพทุกองค์บนสวงสวรรค์ล้วนรู้ว่าดวงตาของตนนั้นคือสิ่งหายากเปรียบเสมือนดวงแก้วสีทองแห่งอัญมณีที่มหัศจรรย์ที่สุดในโลก หากใครได้ครอบครองดวงตาเทพจะสามารถมองเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่คนอื่นมองไม่เห็น ดังนั้นมันจึงอันตรายกับเทพทุกตนที่จะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เทพีสาวลุ่มหลงหน้ามืดตามัวเห็นผิดเป็นชอบมองไม่เห็นความโลภในจิตใจที่กำลังก่อตัวขึ้น นางคิดถึงแต่สิ่งที่ตนเองปรารถนาว่าได้รับการเติมเต็มแล้ว จนมองไม่เห็นสิ่งรอบข้างว่าไม่เหมาะสมกับตน

วันหนึ่งขณะที่พ่อมดออกไปทำงานตามปกติ เปรียบเหมือนวันแห่งความโชคร้ายของเทพีที่สามีของนางได้ไปเจอกับลูซิเฟอร์ราชาปีศาจผู้หยาบช้าและหิวกระหายในอำนาจ ลูซิเฟอร์หลอกล่อพ่อมดที่ละนิดๆเริ่มจากการช่วยเหลือด้วยความจริงใจจนเริ่มมอบสิ่งของมากมายมีการให้อำนาจที่หลายคนต้องการอย่างรวดเร็วจนพ่อมดเริ่มเกิดกิเลสอยากได้มากขึ้นๆ ในที่สุดพ่อมดผู้แสนดีก็ติดกับกลลวงของลูซิเฟอร์จนไม่อาจถอนตัวได้ นับแต่นั้นเขาถูกลูซิเฟอร์ครอบงำโดยลูซิเฟอร์ได้ยื่นข้อเสนอว่าถ้าเขาสามารถนำดวงตาเทพมาให้ได้เขาจะช่วยให้พ่อมดได้ครองดินแดนแห่งนี้ซึ่งข้อเสนอนี้ก็ทำให้พ่อมดตกลงร่วมมือกับเขา

พ่อมดพยายามวางแผนและทำทุกอย่างอย่างแยบยลโดยที่เทพีไม่ระแคะระคายเลยสักนิด เขาวางแผนมากมายเพื่อหาวิธีขโมยดวงตาของนาง ซึ่งนางเองก็หารู้ไม่ว่าสิ่งเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง การจะนำเอาดวงตาเทพมาครอบครองต้องควักดวงตาออกมาขณะที่เจ้าของยังมีลมหายใจอยู่ ดังนั้นพ่อมดจึงพยายามหาโอกาสควักดวงตาของนางเสมอโดยที่นางเองก็ไม่รู้ตัว

มันอาจจะเป็นเพราะความรักของนางที่ทำให้นางไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติว่าพ่อมดผู้เป็นสามีในตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว ในใจเขานั้นคิดลักลอบขโมยดวงตาของนางอยู่ตลอดเวลา วันหนึ่งเมื่อร่างกายขององค์เทพีอ่อนแอลงไม่สามารถไปไหนได้ไกลอย่างที่เคยทำวันนั้นนางได้หลับพักผ่อนอยู่ในบ้านเนื่องจากความเหนื่อยล้าจากการตั้งครรภ์ที่ต้องอุ้มท้องแก่และสภาพร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม พ่อมดก็ได้โอกาส เขาเดินตรงไปพยายามควักดวงตาข้างซ้ายของนางด้วยความเลือดเย็น เลือดมากมายไหลนองไปทั่วพื้นสร้างความเจ็บปวดให้เทพีอย่างแสนสาหัส เทพีผู้น่าเวทนาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดนางพยายามสู้สุดชีวิตเพื่อรักษาดวงตาเทพของตนเอาไว้ แต่พ่อมดผู้ชั่วร้ายได้แอบผสมยาพิษลงไปในน้ำให้นางดื่มทุกวัน จนพลังที่มีเริ่มเสื่อมถอยดังนั้นนางจึงเสียดวงตาไปหนึ่งข้างและทำได้เพียงหนีเท่านั้น เมื่อสูญเสียดวงตาไปแล้วหนึ่งข้างองค์เทพีจึงทำได้เพียงพยายามรักษาลูกในท้องและดวงตาดวงสุดท้ายเอาไว้ องค์เทพีหนีมาเรื่อยๆจนถึงป่าแห่งหนึ่ง นางนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจและอ่อนล้า นางรู้สึกสมเพชตัวเองที่เกิดมาเป็นเทพมีความสามารถในการมองเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่คนอื่นไม่อาจมองเห็น แต่กลับมองไม่เห็นกิเลสในใจคนรักของตน ความผิดครั้งนี้เป็นผลทำให้นางสูญเสียดวงตาเทพอันมีค่าไป

หลังจากนั้นนางตัดสินใจที่จะสร้างน้ำพุขึ้นจากน้ำตาของตนเองนางสละดวงตาอีกข้างของตนด้วยการควักมันออกมาแล้วบดขยี้ดวงตาให้สลายเป็นผุยผงและโปรยสิ่งนั้นลงไปในน้ำพุ ทำให้ใครก็ตามที่ดื่มน้ำพุแห่งนี้แม้เพียงหนึ่งหยดก็จะสามารถอ่านใจคนอื่นได้ชั่วคราว แต่สิ่งนี้ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน คือจะต้องยอมสละหัวใจของตัวเองครึ่งหนึ่งให้กับน้ำพุเพื่อเป็นเครื่องบรรณาการจึงจะได้สิ่งนี้ ก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายของนางจะหมด นางได้ใช้ร่างกายและวิญญาณสาปป่าให้ตกอยู่ในความมืดมิดไม่มีวันแก้ได้ โดยที่ป่านี้จะต้องกลายเป็นที่จองจำดวงวิณญาณชั่วร้าย และสัตว์ต่างๆให้อยู่ในความมืดมิด จนเป็นที่มาของป่าต้องสาป จบ”

“เธอคิดว่าเรื่องนี้เป็นไง” เบลินด้าถามเพื่อนของตนที่นั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ

“ฟังแล้วรู้สึกกลัวอำนาจมืดขึ้นมายังไงไม่รู้”

“ถ้าสิ่งที่ฉันเล่ามาเป็นความจริง เราต้องตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ให้เจอ และจะต้องมีคนแลกหัวใจครึ่งหนึ่งของตัวเอง เธอคิดว่าสิ่งที่จะแลกมันคุ้มกับสิ่งที่จะได้รึเปล่า เธอลองกลับไปคิดทบทวนดูนะอนาตาเซีย เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะได้ของวิเศษอะไรมา ไม่รู้ว่าจะคุ้มไหม ส่วนฉันจะไปถามคาเล็บว่าป่าต้องสาปมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์จริงๆรึเปล่า แล้วก็จะถามว่าครั้งนั้นเขาเคยได้อะไรเป็นรางวัลเมื่อตอบปริศนาได้ ส่วนเธอลองไปหาประวัติน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เพิ่มเติม เพราะฉันก็อ่านมานานแล้วอาจจะมีตกหล่นบ้าง “เบลินด้าอธิบาย

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะรีบไปหาข้อมูลตอนนี้เลย ขอตัวก่อนก็แล้วกัน” อนาตาเซียกล่าวและรีบตรงไปยังห้องสมุดของโรงเรียนสตาเดเฟียทันที