ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 230

บทที่ 230 อิจฉาหึงหวง

“คุณได้เจอกับหยางเสว่หรือ? เธอไปที่ เมืองจิงเฉิง แล้ว?”

พูดตามตรง เมื่อได้ยินคำว่าหยางเสว่ แม้ว่าจะไม่ได้ยินมาหลายเดือนแล้ว แต่เฉินเกอก็ยังอดไม่ได้ที่จะกระตุกไปทั้งตัว

โดยเฉพาะในหัวใจ ยังคงรู้สึกถูกบีบอย่างเจ็บปวดเล็กน้อย

เพราะอย่างไรแล้ว ก็ได้คบกับหยางเสว่เป็นเวลาสองปี ใน มหาวิทยาลัยจินหลิง ความทรงจำส่วนใหญ่ของตัวเอง ก็มาจากผู้หญิงคนนี้ แม้ว่าสุดท้ายแล้ว หยางเสว่จะทำลายหัวใจของเฉินเกออย่างเจ็บปวดสาหัส และทำให้เฉินเกอเกลียดเธอเล็กน้อย!

แต่ว่า ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ที่ตัวเองเปิดเผยตัวตนในฐานะคุณชายเฉินแห่ง จินหลิง เขาก็เย็นชากับเธอมาก

หยางเสว่ถูกกระทบจิตใจอย่างหนัก แล้วลาออกจากมหาวิทยาลัย

ตั้งแต่จากเหตุการณ์นี้ ที่จริงความเกลียดชังและความโกรธแค้น ที่ เฉินเกอมีต่อเธอ ได้หายไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งรู้สึกผิดนิดหน่อย

ตัวเองในเวลานั้น ไม่มีอะไรเลย หยางเสว่ไม่ได้รังเกียจตัวเอง คบหากับตัวเอง

กินข้าวด้วยกัน ไปช้อปปิ้งด้วยกัน

แน่นอนว่า หยางเสว่ในตอนหลังได้เปลี่ยนไป แต่เมื่อคิดดูแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับพวกผู้หญิงอย่างจ้าวยีฟาน หยางเสว่ก็ดีกว่าไม่ใช่หรือ

เพราะยังไงแล้ว เธอก็มีตอนที่ไม่ได้รังเกียจตัวเอง

และผู้หญิงในสมัยนี้ ใครจะไม่รักเงินล่ะ

ความเย็นชาในเวลานั้นของตัวเอง สามารถพูดได้ว่า ทำลายอนาคตของเธอไปเลย

ทั้งๆที่มหาวิทยาลัยยังเรียนไม่จบเลย

ที่จริงก่อนหน้านี้ไม่นาน เฉินเกอยังคิดอยู่ว่า จะให้คนหาหยางเสว่หรือไม่ ให้เธอมีอนาคตที่มีรายได้ที่มั่นคง ตัวเองก็จะรู้สึกสบายใจหน่อย

แต่เมื่อคิดอีกแง่หนึ่ง เฉินเกอก็ได้ล้มเลิกความคิดนี้ ทำเช่นนี้ เกรงว่าจะทำให้เธอเกลียดตัวเองมากขึ้นไปอีก!

“หือ ปฏิกิริยาของนายคืออะไร? ตื่นเต้น? ตื้นตัน? หรือโทษตัวเอง?”

หานเฟยเอ๋อมองเฉินเกอด้วยความสนใจแล้วถามขึ้น

“ไม่มี ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? สบายดีไหม?”

เฉินเกอถาม

“นายไม่ต้องกังวลเพื่อเธอ ตอนนี้เธอสบายดี และยังดีมากจนเกินคาดหมายของนาย เธอยังบอกฉันว่า เธอจะกลับจินหลิงอีก หาคืนทุกสิ่งที่เธอสูญเสีย

“ในตอนนั้นที่เธอพูดประโยคนี้ แววตาน่ากลัวไม่น้อย! ฉันถามเธออะไร เธอก็ไม่ได้พูด ใช่แล้ว เฉินเกอ ในตอนนั้น หยางเสว่ทำไมหถึงลาออกจากมหาวิทยาลัย?”

จำได้ว่าในตอนนั้น หานเฟยเอ๋อยังได้ส่งคำพูดให้เฉินเกอ

แต่ว่าหานเฟยเอ๋อในเวลานั้น ไม่สนใจที่จะไปรู้เรื่องของเฉินเกอ ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

เธออยากรู้จริงๆ

“ก็ไม่มีอะไร ไม่มีเรื่องอะไร!”

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น

สิ่งที่เธอทำหายไป ไม่ช้าเธอก็จะเอาคืนมา พูดให้ชัดเจนก็คือ จะมาคิดบัญชีกับตัวเอง

ช่วงเวลานี้ หยางเสว่ประสบอะไรมาบ้างนะ?

คิดก็คิดไม่ออก แต่สิ่งที่แน่ใจได้ก็คือ ตอนนี้หยางเสว่มีชีวิตที่ดีจริงๆ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

“ไม่พูดก็ช่างเถอะ! ยังไงแล้วตอนที่เธอกลับมา ฉันจะรู้เรื่องแล้ว!”

หานเฟยเอ๋อพูดขึ้น “ไปกันเถอะ เราออกไปกันเถอะ! ช่วงบ่ายฉันจะต้องเตรียมตัวถ่ายทอดสดแล้ว!

“อืม!”

เฉินเกอพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ กำลังจะออกไป

“ใช่แล้ว เฉินเกอ ครั้งนี้ฉันช่วยนาย ฉันหวังว่านายจะสามารถตกลงคำขอของฉันข้อหนึ่ง!”

หานเฟยเอ๋อก็ขวางเฉินเกอไว้อีกครั้ง

“คุณพูด!”

“ฉันหวังว่าคุณจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าพี่ชายผิงผันของฉันเป็นใคร ได้ไหม? ฉันขอเพียงแค่นี้!”

หานเฟยเอ๋อกัดริมฝีปากไว้

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนี้?

ตัวเองเดาว่าพี่ชายผิงผันก็คือเฉินเกอ ดังนั้นตัวเองได้ตกหลุมรักเฉินเกอหรือ?”

หานเฟยเอ๋อไม่รู้ แต่ยังไงแล้ว ในใจของเธอก็ได้คิดแบบนี้

ถ้าหากเฉินเกอก็คือพี่ชายผิงผันจริงๆ ถ้าหากหลังจากที่ตัวเองได้ยืนยันแล้ว เฉินเกอแต่งงานไปแล้ว แล้วจะต้องทำยังไง?

หานเฟยเอ๋อไม่อยากมีความเสียใจภายหลังเช่นนี้ ดังนั้นจึงพูดอย่างนี้

ในความเป็นจริง เธอไม่แน่ใจเลย ว่าตัวเองรักเฉินเกอหรือไม่

และเฉินเกอได้ยินประโยคนี้ มองไปที่หานเฟยเอ๋อด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“นายอย่าเข้าใจ ใช่ว่าฉันชอบนาย ฉันแค่ต้องการหาคำตอบ!”

หานเฟยเอ๋อพูดด้วยอารมณ์ประชด

“ก็ได้ ฉันสัญญากับคุณ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน