บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 28

เจนรู้สึกไม่สบายใจเลยระหว่างนอนโรงพยาบาล

“ ทำไมเธอถึงกลับมาที่นี่?” อโลร่าประหลาดใจที่เห็น เจน ที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ในคืนนี้ “ เธอยังไม่หายดีเลยนะ”

“ ตอนนี้ฉันสบายดี อโลร่า ฉันพักผ่อนมาเพียงพอแล้ว” เจนไม่สามารถหยุดคิดถึงเรื่องหนี้สินของเธอได้แม้แต่วินาทีเดียว “ ฉันว่าอาการของฉันนั้นดีขึ้นมาก ๆ แล้วค่ะ อโลร่า คุณเอ่อ…คุณกรุณาช่วยจัดตารางงานให้ฉันคืนนี้เลยได้ไหมคะถ้าเป็นไปได้? ฉัน…ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

"เธอ ... " อโลร่ามองไปที่เจนซึ่งดูเจียมเนื้อเจียมตัวและตัวเล็กนิดเดียว แต่เธอกลับดื้อรั้นและเข้มแข็ง เธอไม่สามารถพูดคำที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอออกมาได้

เธอถอนหายใจ "ฉันจะจัดการให้ละกัน"

"เอ่อ อโลร่า" เมื่ออโลร่ากำลังจะออกจากห้องจู่ ๆ เจนก็เรียกเธอ “ เอ่อ อโลร่า ฉัน…ขอบคุณ” ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบลดศีรษะลงโค้งแสดงการขอบคุณ

อโลร่า แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็น…เธอตาฝาดไปหรือเปล่านะ?

เจน…หน้าแดงเหรอ?

ยังมีอะไรให้เธอมาเขิลอายอีก? เธอไม่ได้ช่วยเจนมากมายอะไรนัก มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับ อโลร่า

คน ๆ หนึ่งจะต้องรู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัวเพียงใดถึงได้มีความตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูก อีกทั้งเธอยังหน้าแดงและทำตัวลำบากใจเพียงเพราะจะขอรบกวนในเรื่องแค่นี้? อะไรกันที่ทำให้เธอต้องแสดงการขอบคุณ อโลร่า ถึงขนาดนี้?

'คุณชายสจ๊วต…คุณทำอะไรกับผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้?! '

อโลร่า พึมพำ "โอเค" เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับผู้หญิงโง่คนนี้อีกต่อไป…การอ่อนน้อมถ่อมตนของเจนในตอนนี้เสมือนไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเธอซึ่งฝังอยู่ในหลอดเลือดของเธอไปแล้ว ยิ่งเธอทำตัวแบบนี้มากเท่าไหร่ อโลร่า ก็ไม่กล้าที่จะมองเธอตรง ๆ ด้วยซ้ำ

เธอเป็นคนที่เหมาะสมและมีคุณค่าที่คู่ควรจะอยู่ที่นี่!

อโลร่าเดินกลับมาที่เจนพรางพูด "ตามฉันมา"

"ค่ะ"

ตามปกติเจนไม่ได้พูดหรือเอ่ยคำถามอะไรมากมายเกินความจำเป็น

อโลร่า รู้สึกอึดอัดมากขึ้น แต่เมื่อเธอจำได้ว่า เจน เคยพูดอย่างไร "ฉันไม่มีค่าอะไรเลย อโลร่า" เธอก็ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ อโลร่าพาเจนเข้าไปในลิฟต์และอธิบายสถานการณ์ให้เจนฟังตลอดทาง

"เธอไม่ต้องกลัวหรอกนะ คุณลูคัสเป็นคนที่ค่อนข้างจะลึกลับมาก เธอเคยได้ยินชื่อลูคัสคอร์ปใช่ไหม?ลูกค้าของเธอในวันนี้คือท่านประธานของ บริษัท ลูคัสคอร์ป

“ แต่คุณไม่ต้องกังวลแม้ว่าท่านประธานลูคัสจะเป็นคนที่มีความสำคัญและค่อนข้างลึกลับ แต่เขาก็เป็นคนดีมีความสามารถ เขาสามารถเข้าครอบครองลูคัสคอร์ปได้ภายในเวลาเพียงแค่สองปีนับตั้งแต่เขากลับมาที่ประเทศนี้ มีข่าวลือมาว่าเขา…เอ่อ…ฉันพูดอะไรบ้า ๆ ออกมาเนี่ย

“ เอาหล่ะ เธอไม่ต้องกลัวหรอก เธอจะไม่เป็นคนเดียวจากแผนกต้อนรับที่บริการในห้องนั้นหรอก เธอแค่ต้องยืนอยู่ที่กลางห้องคอยรินไวน์ให้พวกเขาก็เพียงพอละ”

ลูคัสคอร์ป…เจนกระพริบตา เมื่อสามปีที่แล้วเธอเป็นทายาทของครอบครัว ดันน์ ในฐานะลูกสาวของครอบครัวที่ร่ำรวยของเมืองเอส เธอรู้เรื่อง ลูคัสคอร์ปเป็นอย่างดี

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เธอกลัวที่จะต้องพบกับพวกเหล่าคุณชายและคุณหนูที่เธอเคยจัดงานเลี้ยงด้วยเมื่อสมัยก่อน ... ตอนนี้เธอจะต้องเผชิญหน้ากับพวกคนเหล่านั้นจริง ๆ หรือ?

โชคดีที่ อโลร่าบอกว่าประธานลูคัสคนนี้เพิ่งเดินทางกลับประเทศมาเมื่อสองปีก่อน

เจนถอนหายใจอย่างโล่งอก สำหรับสิ่งที่อโลร่าพูดถึง ประธานลูคัส ... จริง ๆ เรื่องเพศเจนก็แอบสงสัยอยู่ แต่ว่าทำไมเขาถึงมาที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์และเรียกพนักงานต้อนรับหญิงมากมาย ถึงกระนั้นเธอก็ไม่อยากถามเรื่องนี้

เธอจะไม่ถามเกี่ยวกับสิ่งที่เธอไม่ควรจะถาม

เธอยืนอยู่นอกประตูแล้วผลักประตูให้เปิดออกก่อนจะเข้าไปข้างในห้อง ทันทีที่เธอเห็นทุกอย่างในห้องเจนก็เข้าใจทันที โอ้…ประธานของ ลูคัส คอร์ป กำลังจัดงานเลี้ยงที่นี่

มีสมาชิกแผนกต้อนรับอีกเจ็ดหรือแปดคนอยู่ภายในห้องนี้ เป็นผู้ชายสองคน

การจ้องมองของอโลร่าดูช่างซับซ้อนเมื่อเธอมองดูเจนที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้อง…เธออยากจะช่วยผู้หญิงโง่ ๆ คนนั้นจริง ๆ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอสามารถทำได้

เธอหวังเพียงว่าผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้จะสามารถได้รับอิสรภาพและหลุดพ้นจากโซ่ตรวนเหล่านี้ได้เร็ว ๆ

สวรรค์…คงไม่โหดร้ายกับเธอขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?

เมื่อเจนเข้ามาในห้องบรรยากาศภายในก็มาคุขึ้นอย่างมาก