เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 188

ฉู่สิงหัวเราะอยู่ข้างๆ "จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ ของที่เซียนบำเพ็ญชี่หลงเหลือไว้ ฉันคิดว่าผู้ฝึกชี่จำนวนมาก ยอมเอาเม็ดยามาแลก แค่ได้ของล้ำค่ามา ไม่ต้องกังวลว่าจะขายไม่ออก ไม่แน่ ที่นี่อาจมียาทิพย์ ยาเซียน รอให้เราไปเอาก็ได้ ศิษย์น้องหานเฟิง ถ้านายไม่ต้องการ สู้ให้ฉันดีกว่า"

หานเฟิงอึ้งไป จากนั้นหัวเราะออกมา

"ฟังดูไม่เลวนะ ยาเม็ดเหรอ เป็นของดี งั้นเราจะรออะไรล่ะ เดินไปข้างในต่อสิ"

หานเฟิงเดินนำไปข้างหน้า ฉู่สิงกับฉู่เทียนเดินตามหลัง

ลู่ฝานมองทุกสิ่งที่แปลกประหลาดในบริเวณรอบๆ แล้วขมวดคิ้วขึ้นมา

ระหว่างทางเดินไปข้างหน้า ทุกครั้งที่เหยียบม่านแสงใต้เท้า มันจะส่องแสงกะพริบ

ด้านหน้าเป็นประตูบานใหญ่ สูงเป็นอย่างมาก เงยหน้าขึ้นมองอย่างยากลำบาก

ประตูบานใหญ่ มีแสงสีฟ้าอ่อนสว่างขึ้น ลวดลายเสือและมังกรต่อสู้กันที่แกะสลักอยู่ทั้งสองด้าน เสือสีขาวกับมังกรตัวใหญ่สีทองเงยหน้าคำราม เมื่อมองดูดีๆ รู้สึกสะเทือนขวัญ เหมือนมีเสียงของมังกรกับเสือ ดังอยู่ข้างหู

มังกรในเมฆ เสือจากสายลม ส่วนอื่นบนประตูแกะสลักลวดลายของเมฆและสายลมที่ดูแปลก

ลู่ฝานสังเกตลวดลายพวกนี้เป็นอันดับแรก เมื่อมองอย่างละเอียด เหมือนลวดลายทั้งหมดรวมตัวกัน กลายเป็นแถบ

เพิ่งเดินมาด้านล่างประตู ทันใดนั้น เงาคนลงมาจากกลางอากาศ เมื่อพวกเขาลงมา ยังมีเศษหินด้วย เกือบกระแทกโดนหัวพวกลู่ฝานด้วย

พวกลู่ฝานทั้งสี่คน รีบถอยหลัง และดึงอาวุธออกมาทันที

"หยุด!"

เมื่อแผดเสียงออกมาเบาๆ เงาคนที่ร่วงลงมา หยุดลงกลางอากาศ

พลังของห้าธาตุเคลื่อนไหว กลายเป็นค่ายกลห้าธาตุโปร่งแสง รับร่างคนพวกนี้เอาไว้

แค่ฝีมือนี้ ก็แน่ใจแล้วว่าคนที่มาคือผู้ฝึกชี่ อย่างไม่ต้องสงสัย

หมุนตัวช้าๆ ค่ายกลห้าธาตุดึงฝ่าเท้าของคนพวกนี้ ลงมาบนพื้นอย่างมั่นคง เป็นพวกเฒ่าประหลาด

เฒ่าประหลาดปัดเสื้อ ถือหม้อสีใสอยู่ในมือ สายตาจ้องไปยังพวกลู่ฝาน แล้วพูดว่า "พวกนายเป็นศิษย์คณะไหน ถึงเหิมเกริมขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะเข้ามาในจวนอากาศธาตุกับพวกเรา พวกนายต้องรู้ถึงผลที่ตามมา"

หานเฟิงแคะรูจมูก มองเฒ่าประหลาดแล้วพูดว่า "ตาเฒ่า นายเป็นใคร ทำไมฉันไม่รู้จักนาย มาถึงก็พูดไร้สาระ นายคิดว่าเรายินดีเข้ามากับนายหรือไง"

เฒ่าประหลาดก่นด่าออกมา "ฉันเฟิงหลิง เป็นหัวหน้าผู้ฝึกชี่ของสถาบันสอนวิชาบู๊ ไอ้หนุ่ม จากที่นายพูดเมื่อกี้ ฉันจะให้ครูของนายตบปากนาย"