มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 678

ในพิภพระดับล่าง แดนนิรันกาลที่ว่า เป็นแดนที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ในพิภพระดับกลางขึ้นไป เป็นเพียงเทพมาร เทพมารธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

เหนือเทพมาร เทพมารยังมีที่แข็งแกร่งกว่าอย่าง เทพฟ้า ราชาเทพ มกุฎเทพ......

ดังนั้นถึงบอกว่า อัจฉริยะที่พบได้ยากในหมื่นปีในโลกแสดงดาว บางที่มีความเป็นไปได้มากว่าจะสามารถฝึกตนจนถึงแดนนิรันกาลและกลายเป็นเทพมาร เทพมารแต่ความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นเทพฟ้า ราชาเทพ กลับแทบจะเป็นศูนย์ น้อยเอาเสียมาก ๆ

หนทางแห่งการฝึกยุทธ์นั้นยาวไกลไร้ขีดสุด อาจมีอัจฉริยะบางคนที่ส่องประกายแวววาว แต่ท้ายที่สุดก็เป็นเพียงแค่อัจฉริยะ ตามิใช่ผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง พรสวรรค์ของพวกเขาก็ใช่ว่าจะรักษาเอาไว้ตลอดไปได้ บางทีอีกสักสิบปี ก็อาจจะไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดา หรืออาจเกิดอุบัติเหตุบางประการ จนดับสิ้นชีวิตไป

เทพฟ้า ราชาเทพที่อยู่ในพิภพระดับสูงเหล่านั้น ต่างก็เกิดจากการผ่านวันเวลามาอย่างไม่รู้จบ ในพิภพระดับร่างหมื่นปีจะปรากฏเทพมาร เทพมารอยู่หนึ่งครั้ง พิภพระดับกลางแสนปีถึงจะเกิดเทพฟ้าขึ้นมาหนึ่งคน

“การทดสอบของดินแดนศักดิ์สิทธิ์พึ่งจะเริ่มขึ้น จะมีคุณสมบัติพอให้ข้าแนะนำให้กับเบื้องบนหรือไม่ ยังต้องดูว่าเขามีความสามารถเช่นนั้นหรือเปล่า” สตรีชุดม่วงกล่าวออกมาอย่างเรียบ ๆ และไม่ได้ชายตามองซิงหลิงที่กำลังทะลวงด่านอยู่ในหอคอยสุดหล้าอีกเลย

สำหรับผู้ที่มีชีวิตมาเป็นเวลานานอย่างนางแล้ว อัจฉริยะที่อายุยี่สิบกว่าถึงได้ตระหนักรู้กฎ นางได้เห็นมานับไม่ถ้วน แม้กระทั่งว่าตัวนางเองก็เป็นอัจฉริยะแบบนี้เช่นเดียวกัน

แต่เมื่อหันกลับไปดู ผู้คนที่โดดเด่นเช่นนั้น ต่างก็ดับสูญไป ตกต่ำไปในช่วงเวลาของการเติบโต มีเพียงตัวนาง ที่เดินมาถึงขั้นนี้

......

หลังจากกลับมาที่พักของตนเอง หลัวซิวก็ตัดขาดกระแสสัมผัสทุกอย่างกับด้านนอก

ในตัวหยั่งรู้ของเขามีความล้ำลึกของตัวสำนึกกลายรูปปรากฏขึ้นมาอยู่ไม่ขาดสาย แม้กระทั่งเขายังค้นพบว่า พลังแห่งกฎสามารถผสานเข้าไปในการโจมตีทางวิญญาณ

การฝึกยุทธ์ ไม่ว่าจะเป็นกลั่นวิญญาณหรือกลั่นร่าง สุดท้ายแล้วก็เป็นการฝึกฝนตัวของจอมยุทธ์เอง ล้วนมีจุดหมายเดียวกัน