กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 183

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าแคลร์กำลังตื่นตระหนกเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดให้เธอมั่นใจ “ภรรยาที่รักไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับวิลล่า เพราะคุณไวท์จะไม่มาสร้างความเดือดร้อนเพราะวิลล่านี้นะครับ”

เจคอบยังคงส่ายหัว “ไม่ ครั้งสุดท้ายที่นายไปช่วยตระกูลควินตันที่มีปัญหาเรื่องฮวงจุ้ย นายได้ใช้เงินไปแล้วหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เพื่อประมูลหอย ตอนนี้ตระกูลไวท์กำลังให้วิลล่าคุณเพียงเพื่อขอบคุณ! ทั้งสองครอบครัวนี้มีชื่อเสียงมากในโอลรัส ฮิลล์ ฉันกลัวว่าพวกเขาจะเสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขาในอนาคต และไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะมาเรียกร้องให้นายคืนทุกอย่างให้พวกเขาก็เป็นได้!”

เจคอบพูดต่อไปว่า “นายควรจะคืนวิลล่าให้ตระกูลไวท์โดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันกลัวว่าพวกเราทุกคนจะถึงคราวเคราะห์ถ้าพวกเขาพยายามที่จะมีปัญหากับเรา!”

ในตอนนี้ จู่ ๆ แม่ยายของชาร์ลีก็โพล่งออกมาว่า “คุณหมายความว่ายังไง?! ทำไมเราต้องคืนวิลล่าให้ตระกูลไวท์ด้วย? เพราะคุณซีคเป็นคนที่มอบวิลล่าหลังนี้ให้กับชาร์ลี ชาร์ลีไม่ได้ขโมยวิลล่านี้จากใครสักหน่อย! วิลล่านี้จะเป็นบ้านของเราในอนาคต!”

เอเลนไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะมีโอกาสได้อยู่ในวิลล่าสุดหรูขนาดนี้ ตอนนี้พวกเขาได้มาซึ่งวิลล่า แต่เจคอบกลับมาขอให้ลูกเขยของเธอคืนวิลล่า นี่ไม่เท่ากับการฆ่าเธอเลยเหรอ?

แคลร์ตอบอย่างโมโห “แม่คะ! เราไม่ควรรับของขวัญประเภทนี้จากผู้อื่น! มันจะลำบากต่อพวกเราอย่างมากในอนาคต”

“จะไม่มีปัญหาใด ๆ เลยเถอะ!” เอเลนตะคอกขณะมองไปที่ชาร์ลีก่อนจะพูดว่า “โอ้ ชาร์ลี ฉันไม่ได้คาดหวังว่านายจะมีความสามารถขนาดนี้ ฉันไม่คาดคิดว่านายจะมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ในการหาวิลล่าหลังใหญ่ ๆ ให้เราอยู่ได้จริง ๆ !”

เอเลนยิ้ม และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันมีลูกเขยที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! นายควรเริ่มให้คำแนะนำเกี่ยวกับฮวงจุ้ยกับคนอื่นก่อนหน้านี้ แบบนั้นเราคงรวยมานานแล้ว!”

เจคอบไม่สามารถทนกับภรรยาของเขาได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงรีบพูดขึ้นว่า “นี่! นี่ไม่ใช่แค่เรื่องวิลล่าเท่านั้น! แม้ว่าชาร์ลีจะให้คำแนะนำเกี่ยวกับฮวงจุ้ยกับพวกเขาจริง ๆ แล้วการที่เขาจะยอมรับวิลล่าแบบนี้นั้นเหมาะสมอย่างงั้นเหรอ? เราจะไม่เดือดร้อนมากเหรอไง ถ้าตระกูลไวท์กลับมารู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขาในอนาคต?”

เอเลนสะดุ้งด้วยความโกรธทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของเจคอบ จากนั้นเธอชี้นิ้วไปที่เจคอบก่อนที่เธอจะพูดว่า “อย่าให้ข้อแก้ตัวที่ไม่จำเป็นทั้งหมดแก่ฉัน! ฉันทนทุกข์ และอยู่อย่างแร้นแค้นมาตลอดชีวิตกับคุณ! ในที่สุดฉันก็มีโอกาสได้อาศัยอยู่ในวิลล่าหลังใหญ่ และหรูหรา แต่คุณกำลังขอให้ฉันคืนอย่างนั้นเหรอ? ให้ฉันบอกคุณบางอย่างหน่อยละกันเจคอบ ถ้าคุณบังคับลูกเขยของคุณให้ยกวิลล่าหลังนี้คืนล่ะก็ ฉันจะหย่ากับคุณทันที!”

“คุณ… คุณ… คุณเป็นผู้หญิงบ้าวัตถุมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาในชีวิต!”

เจคอบโกรธมาก และสูญเสียคำพูดเขาจึงนั่งลงบนโซฟา