ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 316
บทที่ 316 ในใจเขายังมีเจียงสื้อสื้อ
“ยุ่งงั้นเหรอคะ？”
เจียงนวลนวลหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแล้วพูดว่า “เขาไม่อยากมาดูหนูมากกว่า”
เธอยังพูดไม่ทันขาดคำ เสิ่นซูหลันกำลังจะปลอบเธอ หลานซือเฉินก็เดินเข้ามา
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงนวลนวล สีหน้าของเขาจึงไม่ดีนัก แต่ก็พูดไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมมาแล้วไม่ใช่หรือไง？”
“เชอะ！”
เจียงนวลนวลมองค้อนเขา
“ซือเฉิน มาแล้วเหรอลูก”
เสิ่นซูหลันเดินไปต้อนรับเขาด้วยท่าทางอบอุ่น
“สวัสดีครับคุณป้า” หลานซือเฉินยิ้มให้เธอ
“เราก็รู้ดีว่านวลนวลเพิ่งจะแท้งลูกไป ทำให้อารมณ์ไม่ดีนัก อย่าไปสนใจเธอเลย”
“ผมรู้ครับ”
หลายวันมานี้เขาไม่ได้มาที่โรงพยาบาลและได้ครุ่นคิดอะไรหลายๆอย่าง
หลังจากที่แท้งลูกไป เขาจึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วเจียงนวลนวลมีนิสัยแย่ขนาดไหน ก่อนหน้านี้เธอมักทำตัวอ่อนหวานอยู่เสมอ
แต่บัดนี้เพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆเธอก็โมโหและยังโยนความผิดให้กับเจียงสื้อสื้อทุกอย่าง
ที่จริงแล้วเขายังจมอยู่กับอดีตที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับเจียงสื้อสื้อ
หลานซือเฉินถอนหายใจออกมา ต่อให้คิดถึงมากเพียงใดก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก
เขาเดินมาที่ข้างๆเจียงนวลนวลแล้ววางมือลงบนบ่าเธอ
“อย่าแตะต้องตัวฉันนะ！” เจียงนวลนวลสะบัดมือเขาออกไม่อยากมองหน้าเขา
“นวลนวล ไม่โกรธนะครับโอเคไหม？”
หลานซือเฉินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันผิดหวัง” เจียงนวลนวลหันไปจ้องเขา และพูดว่า “คุณลองคิดดูเองนะ คุณไม่ได้มาโรงพยาบาลนานเท่าไหร่แล้ว ต่อให้พวกเราไม่ได้แต่งงานกัน คุณอย่าลืมสิว่าลูกคือลูกใคร？”
“ครับ ผมผิดไปแล้ว งานผมยุ่งมากจริงๆ ต่อไปนี้จะหาเวลามาอยู่เป็นเพื่อนคุณให้มากกว่าเดิมนะครับ” เขากุมมือเธอเอาไว้และพูดออกมา
เจียงนวลนวลทำสีหน้าไม่พอใจแล้วพูดว่า “คำพูดของคุณ ฉันไม่เชื่อหรอก！”
“นวลนวล ซือเฉินบอกแล้วไงว่าไม่มีเวลา เขาพูดดีกับลูกขนาดนี้ก็อย่าโกรธเขาเลย”เสิ่นซูหลันพูด
“นวลๆครับ” เขาลองเรียกเธอดูอีกครั้ง
เจียงนวลนวลเบ้ปากและพูดว่า “คุณพูดเองนะคะว่าจะอยู่เป็นเพื่อนฉันต่อจากนี้”
หลานซือเฉินยิ้มแล้วตอบว่า “ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเชื่อคุณเป็นการชั่วคราวแล้วกันค่ะ”
เจียงนวลนวลซบหน้าเข้าไปในอ้อมอกของเขาและยิ้มด้วยความดีใจ
เธอมั่นใจไปเองว่าสำหรับหลานซือเฉินแล้วเธอมีความสำคัญมากทีเดียว
เมื่อเห็นว่าพวกเขาคืนดีกันแล้วเสิ่นซูหลันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก และกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ให้พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน
แต่ยังไม่ทันจะเดินออกไป ก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ 2 คนเข้ามา
“คนไหนคือเจียงนวลนวลครับ？” ตำรวจคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น
เมื่อได้ยินดังนั้นเจียงนวลนวลและหลานซือเฉินก็รีบผละออกจากกันแล้วหันไปมองตามต้นเสียง
“คุณตำรวจคะ มีอะไรหรือเปล่า？” เสิ่นซูหลันถามด้วยสีหน้าตกตะลึง
“เจียงนวลนวลเป็นผู้ต้องสงสัยในการก่อคดีในครั้งนี้”
“จะเป็นไปได้อย่างไร？”
หลานซือเฉินพูดออกมาด้วยความกังวล
เมื่อหันกลับไปมองเจียงนวลนวล ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ได้
“คุณตำรวจครับ รบกวนช่วยเล่ารายละเอียดให้ผมฟังที” หลานซือเฉินเดินออกมาและพูดกับตำรวจทั้งสอง
เจียงนวลนวลนั้นพยายามทำสีหน้านิ่งเรียบเพื่อปกปิดความกังวล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！