สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 596

ได้ยินเสียงที่ประตู หร่วนซิงหว่านก็หันไปมอง

โจวฉือเซินเดินมาข้างๆเธอ "เขากินอะไรแล้วรึยัง?"

"กินแล้วนิดหน่อยค่ะ" หร่วนซิงหว่านพูด "เมื่อกี้ฉันถามคุณหมอแล้ว เขาบอกว่าถ้าตอนเที่ยงยังกินได้ไม่เยอะก็ต้องให้น้ำเกลือ"

ผ่านไปไม่กี่วินาที โจวฉือเซินก็พูดว่า "ผมจะไปเมืองเจียงโจวตอนบ่าย ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่"

ได้ยินคำว่า "เมืองเจียงโจว" หร่วนซิงหว่านก็ตกใจ นึกถึงเรื่องที่เสิ่นจื่อซีบอกเธอเมื่อวาน เรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ น่าจะเป็นฝีมือของคนที่เมืองเจียงโจว

โจวฉือเซินเลือกที่จะไปที่นั่นตอนนี้ หรือว่า...

หร่วนซิงหว่านพูด "อาการป่วยของเขา เกี่ยวข้องกับเมืองเจียงโจวเหรอ?"

โจวฉือเซินพยักหน้า เมื่อก่อนเขาก็ตามสืบว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังโจงเสียนกันแน่ ตอนนี้ดูเหมือนว่า เป็นไปได้ว่าคือตระกูลเจียง

เขาพูด "ช่วงที่ผมไม่อยู่ เฉินเป่ยจะเป็นคนปกป้องคุณตลอด ทางด้านของหลินซื่อ ตอนนี้จ้าวจิ้งและหยางเจิ้นก็อยู่ในคุกแล้ว อันตรายที่น่ากลัวที่สุดไม่มีแล้ว ผมจะส่งเฉินเซียวไปจัดการเรื่องทั้งหมดแทนคุณชั่วคราว แล้วยังมีเสิ่นจื่อซี คุณก็อยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น"

หร่วนซิงหว่านมองดูเจ้าตัวน้อยที่นอนอยู่บนเตียง เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้าน "ฉันรู้แล้ว"

โจวฉือเซินเห็นแบบนี้ เขาก็ดึงเธอเข้ามากอดแล้วพูดเบาๆ "ไม่เป็นไร รอผมกลับมา"

"คุณก็ระวังตัวด้วยนะคะ"

โจวฉือเซินยิ้มมุมปาก ปล่อยเธอออก ถือโอกาสตอนที่เธอไม่ทันระวัง เขาจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

หร่วนซิงหว่าน "..."

เธอหันหน้ากลับมา แต่กลับเห็นเจ้าตัวน้อยนั่งอยู่บนเตียง มองเธอด้วยสายตาที่สงสัย แล้วก็ราวกับมีชีวิตชีวาขึ้นมา เล่นของเล่นในมือเล็กๆและหัวเราะคิกคัก

หร่วนซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เธอยื่นมือออกไปบีบจมูกเขาเบาๆ

ผ่านไปไม่นาน เพ้ยซานซานก็กลับมา เธอพูดว่า "ซิงซิง เมื่อกี้ฉันเห็นประธานโจวออกไปด้วยใบหน้าที่อาฆาต เหมือนจะไปคิดบัญชีกับใคร เขาจะไปไหน?"

โจวฉือเซินพูด "เมืองเจียงโจว"

เพ้ยซานซานถามด้วยความสงสัย "ไปที่นั่นทำไม?"

"สถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็คือ... อาการของเจ้าตัวน้อย มีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นั่น"

เพ้ยซานซานตกใจ "จริงเหรอ เมืองเจียงโจวอยู่ไกลจากหนานเฉิงขนาดนั้น ใครกันที่บ้าทำเรื่องแบบนี้ ทำกับเด็กแบบนี้?"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก เธอพูดอย่างเย็นชา "น่าจะเกี่ยวข้องกับโจงเสียน"

เธอน่าจะรู้ตั้งนานแล้ว ว่าเรื่องราวต่างๆไม่ได้สิ้นสุดไปพร้อมกับการตายของโจงเสียน

ไม่เช่นนั้น ตอนนั้นโจงเสียนคงจะไม่ฆ่าตัวตายอย่างมีความสุขขนาดนั้น

เพ้ยซานซานด่าอย่ารุนแรง จากนั้นก็พูดว่า "งั้นตอนนี้ทำยังไง โจวฉือเซินจะกลับมาเมื่อไหร่ ถ้าเขากลับมาแล้วอาการของเจ้าตัวน้อยจะรักษาหายไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รอดูไปก่อนดีกว่า"

ตอนนี้นอกจากรอก็ทำอะไรไม่ได้

เพ้ยซานซานถอนหายใจ มองดูเจ้าตัวน้อยที่อยู่บนเตียง "แต่จะว่าไปแล้ว ซิงซิง ฉันเห็นท่าทีของเธอวันนี้ เธอคงจะเข้าใจความคิดของโจวฉือเซินตอนนั้นแล้วใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านตกใจ "อะไรนะ?"

"ตอนที่เจ้าตัวน้อยพึ่งคลอดออกมา เขาไม่ยอมบอกเธอไง" เพ้ยซานซานพูด "เธอไม่ได้ส่องกระจกเหรอ ตาของเธอ วันนี้แทบจะไม่แห้งเลย ทั้งแดงทั้งบวม ตอนที่ฉันมา เห็นท่าทีฝันร้ายของเธอ ฉันตกใจแทบตาย"

ได้ยินแบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็ก้มหน้าลงไม่พูดไม่จา

ตอนที่เจ้าตัวน้อยพึ่งคลอดออกมา คาดว่าสถานการณ์คงไม่ได้ดีไปกว่าตอนนี้