บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1979

หยวนหย่งอี้รู้สึกว่าฝีมือการพูดหลักการของพี่หยวนนั้นไม่มีใครเทียบได้ จะต้องสามารถทำให้หญิงเฒ่าคนนี้กลับใจกลายเป็นคนใหม่ได้แน่

นางฝ่าผ่านฝูงคนเข้าไป ราวกับเหยี่ยวจับตัวนกน้อยคว้าจับคอเสื้อฮูหยินเฒ่า แล้วก็ลากนางเข้าไปข้างใน พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าเข้ามา พี่สาวข้าจะพูดหลักการดำเนินชีวิตให้กับเจ้า”

หญิงชรากำลังร้องไห้ได้อย่างเข้าด้ายเข้าเข็ม จู่ๆ ก็ถูกหิ้วขึ้นมา ตกใจจนสีหน้าขาวซีด พร้อมพูดขึ้นว่า “ไอหยา จะฆ่าคนแล้ว จะฆ่าคนแล้ว....พวกเจ้าตายกันหมดแล้วหรือ? ยังไม่มาช่วยข้า?”

การเปลี่ยนแปลงนี้คนที่อยู่ในสถานการณ์ต่างนิ่งอึ้ง เมื่อกี้อาเล็กมัวแต่สนใจอธิบายเรื่องพี่สะใภ้ให้เพื่อนบ้านฟัง เมื่อหันกลับมาก็เห็นแม่ถูกผู้หญิงคนหนึ่งคว้าจับตัวเข้าบ้านไปแล้ว หลังจากอึ้งเสร็จ ก็พาพวกหลานๆ ไล่ตามไป ไม่ทันได้สนใจว่าด้านหลังมีผู้หญิงคนหนึ่งตามเข้ามาด้วย

หลังจากหยวนชิงหลิงเข้าไปแล้ว ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องโถง เก้าอี้ตัวนั้นปกติหญิงชราคนนี้นั่งสั่งการอยู่อย่างสูงส่ง

หยวนหย่งอี้ลากเก้าอี้มาหนึ่งตัว ดันฮูหยินเฒ่าไปนั่ง เห็นนางดิ้นรน จึงกดไหล่พร้อมถามพี่ชายใหญ่ลู่ด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ในบ้านมีเชือกไหม?”

พี่ชายใหญ่ลู่นิ่งอึ้ง สายตาหันไปมองตรงมุมกำแพง ตรงนั้นมีเชือกกองอยู่

หยวนหย่งอี้ดึงหญิงชราไปเอาเชือก แล้วเอากลับมานั่ง พร้อมมัดนางติดเก้าอี้ไว้แน่นอย่างชำนาญ

การกระทำของหยวนหย่งอี้ทั้งชำนาญทั้งเผด็จการ ทำให้พวกพี่น้องตระกูลลู่ต่างไม่กล้าไปห้าม และสาเหตุสำคัญที่ไม่ไปห้าม เพราะในที่สุดก็เอาท่านย่ากับมาได้ ไม่ตะโกนด่าอยู่ด้านนอกแล้ว

เมื่อฮูหยินเฒ่าสงบสติอารมณ์ มองดูหยวนหย่งอี้กับหยวนชิงหลิงแวบหนึ่ง ดูไม่รู้ว่าพวกนางเป็นใคร เพียงรู้สึกว่าลักษณะท่าทีไม่ธรรมดา จึงถามขึ้นอย่างโกรธโมโหว่า “พวกเจ้าเป็นใคร? มัดข้าไว้แบบนี้ รู้ไหมว่ากระทำผิดโทษฐานอะไร? ข้าเป็นมามาดูแลจัดการจวนท่านเฉินฝ่ายตรวจการ ฮูหยินท่านให้ความสำคัญต่อข้ามาก ฮูหยินมากมายที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงก็ดีกับข้ามาก พวกเจ้าอย่าคิดทำอะไรไปเรื่อย”