จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1299

จ้าวหรงตกใจอย่างมาก เรื่องมันร้ายแรงขนาดนี้แล้วเหรอ?

เธอรีบหยิบจดหมายขึ้นมา และเห็นในจดหมายเขียนไว้ว่า หรงเอ๋อร์ที่รัก ผมรับรู้ถึงความรักที่คุณมีให้ผมแล้ว เราคือคนคนเดียวกัน และผมจะตายในกองไฟนี้ไปพร้อมกับคุณ

จากที่เขียนในจดหมาย เหมือนเขากำลังจะสื่อว่าจะยอมถูกเผาไปพร้อมๆ กับจ้าวหรง

นี่กำลังหมายถึงพวกโจรเริ่มจะควบคุมสถานการณ์ไม่ได้แล้ว ถ้ามีโอกาสเหมาะเมื่อไร ก็จะลงมือกับจ้าวหรงทันที

ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่องมันก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

ในขณะนั้นเองจ้าวหรงก็รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา เธอมองดูคนอื่นด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก เหมือนกับนกตัวเล็กๆ ที่กำลังหวาดกลัว และถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงว่า "อย่างนั้น ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไรดีคะ?"

เจียงชื่อพูดอย่างใจเย็นว่า "ไม่ต้องไปที่ไหนทั้งนั้น หลบอยู่ในบ้านจนกว่าพวกโจรจะโดนจับไปครับ"

"โจรคนนั้นไม่ใช่นักโทษหรอกเหรอ?"

"เป็นนักโทษก็ดีกว่าตาย!"

ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ แน่นอนว่าจ้าวหรงคงต้องโกรธมากแน่ๆ แต่คนที่พูดคำนี้คือเจียงชื่อ จ้าวหรงเลยไม่ได้พูดอะไรสักอย่าง แต่กลับทำเหมือนเด็กที่โดนด่าและนั่งหน้าบึ้งฟังเงียบๆ อยู่อย่างนั้น

จ้าวไห่เหรินแอบชื่นชมเล็กน้อย เพราะแม้แต่เขากับพ่อ ก็ทำให้น้องสาวตัวเองนั่งฟังแบบไม่พูดไม่จาแบบนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ เรื่องนี้คงมีแต่เจียงชื่อที่ทำได้

"หรือบางที……" ดีไซเนอร์ด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลว่า "เรื่องอื่นฉันไม่ยุ่งก็ได้ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่ยุ่งไม่ได้ค่ะ"

"เรื่องอะไรครับ?"

"วันมะรืนนี้ ฉันนัดเจอกับดีไซเนอร์ชื่อดังจากต่างประเทศคนหนึ่ง และฉันอยากให้เขาเห็นการออกแบบของฉัน นี่เป็นเรื่องที่ฉันรอคอยมาหลายปี ฉันยอมไม่ได้จริงๆ"

ความฝันที่กำลังจะสำเร็จ จะให้เธอยอมก็คงยาก

เจียงชื่อคิดอยู่สักพักใหญ่ๆ พร้อมกับพยักหน้า "โอเค ถ้ามั่นใจว่าคุณจะปลอดภัย การนัดเจอในวันมะรืนก็ไม่ใช่ปัญหาครับ"

"จริงเหรอคะ?"