ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1793

เย่ฉางหมิ่นคิดถึงตรงนี้ ก็ยัดเช็คพันล้านใบนั้นกลับลงไปในกระเป๋าอีก

นางรู้สึกว่าคิดจะซื้อตัวผู้หญิงราคาถูกอย่างหม่าหลัน พันล้านนั้นเป็นการเสียเงินไปโดยใช่เหตุ แค่ร้อยล้านก็เพียงพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหยิบสมุดเช็คออกมา เขียนเช็คร้อยล้านไว้ใบหนึ่งชั่วคราว

เธอวางแผนไว้ว่าเดี๋ยวจะถือเช็คร้อยล้านใบนี้ไว้เพื่อดึงดูดหม่าหลัน ให้เธอกลับบ้านไปบีบลูกสาวเธอให้หย่ากับเย่เฉิน เมื่อเป็นเช่นนี้ หน้าที่ของตนที่มาจินหลิงครั้งนี้ ก็เท่ากับสำเร็จไปได้ครึ่งทางแล้ว

เขียนเช็คร้อยล้านเสร็จ เธอก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ายี่ห้อแอร์เมสผืนหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเช็ดลงไปที่โซฟา แล้วค่อยนั่งลง

หม่าหลันในเวลานี้ยังแช่อย่างสบายใจอยู่ในอ่างน้ำ

อันที่จริงเธออาบเสร็จนานแล้ว ที่ยังแช่อยู่ไม่อยากออกมา เพราะรู้สึกว่าการอาบน้ำนมและกลีบดอกไม้นี้น่าจะช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิวได้ดีมาก ดังนั้นทำไมไม่แช่นานอีกสักหน่อยล่ะ

ซึ่งเซียวไห่หลงกับเซียวฉางเฉียน เวลานี้ได้นำคนหนุ่มท่าทางป่าเถื่อนมาสองสามคน ขับรถตู้คันใหญ่คันหนึ่งมายังประตูหลังของร้านเสริมสวย

เซียวไห่หลงล้วงโทรศัพท์ออกมา โทรหาเจ้าของร้านคนนั้น เปิดปากก็ถามว่า “เหล่าไป๋ เรื่องเตรียมการไปถึงไหนแล้ว? นายวางยาสลบหม่าหลันหรือยัง? ฉันกำลังรออยู่ที่ประตูหลังนะ!”

เจ้าของร้านคนนั้นคิดในใจ “เงินพิเศษห้าหมื่นของฉันนี่ยังได้ไม่ครบเลย ยังไงก็ต้องรอหลังจากเงินห้าหมื่นนี่เข้ากระเป๋าอย่างปลอดภัยแล้วถึงค่อยลงมือสิ!”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกกับเซียวไห่หลงว่า “ไห่หลงนายรอสักเดี๋ยวนะ หม่าหลันคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ มีรอยดำนิดหน่อย แต่นายไม่ต้องกังวล น้ำที่ใส่ยาสลบฉันให้คนเตรียมไว้แล้ว รอเธอแช่น้ำอาบเสร็จก็จะหาโอกาสให้เธอดื่มลงไป นายก็อดทนรอฟังข่าวจากฉัน หากเธอสลบไปแล้ว ฉันจะโทรหานาย ถึงเวลานายก็เข้ามาพาคนไปได้เลย!”

พอเซียวไห่หลงได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มกล่าวทันที “เหล่าไป๋ ยังคงเป็นนายที่ทำอะไรไว้ใจได้! ได้! งั้นในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะรออีกเดี๋ยว เมื่อแน่ใจแล้วก็มาบอกฉันเลยนะ”