บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 154

พระชายาจี้เป็นวัณโรคจริงๆ

หลังจากหมอหลวงตรวจแล้ว อ๋องจี้จ่ายเงินอย่างหนัก เพื่อให้หมอหลวงเก็บไว้เป็นความลับ

แต่ก่อนหน้านี้เคยมีหมอตรวจอาการ ข่าวนี้จึงปิดบังไว้ไม่ได้

หลังจากจวนอ๋องหวยถูกหยวนชิงหลิงเปิดโปงสองวัน พระชายาจี้ก็เริ่มไอ

นึกว่าแค่เป็นหวัด จึงให้หมอเขียนใบสั่งยาให้ กลับคิดไม่ถึงว่ายิ่งดื่มยาแล้วก็ยิ่งไอหนักขึ้น

อาการป่วยนี้เป็นขึ้นอย่างกะทันหัน และอันตรายอย่างมาก

เมื่อป่วยจนถึงวันที่ห้า ก็จะเริ่มมีไข้สูง ไอไม่หยุด จึงได้ตามหมอหลวงมาดูอาการทั้งคืน

ป่วยเป็นวัณโรค เท่ากับบนหัวเขียนไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าจะต้องตาย

แต่นางก็ไม่ได้หมดหวัง เพราะในเมื่อหยวนชิงหลิงสามารถรักษาอ๋องหวยให้หายได้ ก็จะต้องมีหมอที่สามารถรักษานางให้หายได้

จะบอกว่าฝีมือการรักษาของหยวนชิงหลิงเป็นหนึ่งเดียวในโลก ก็เป็นไปไม่ได้

แต่ที่นางไม่รู้ก็คือ ไม่ใช่เพราะหยวนชิงหลิงมีฝีมือทางการแพทย์ที่ดี แต่เป็นเพราะนางมียาที่สามารถรักษาได้แค่นั้นเอง

วัณโรคบางอย่างสามารถอยู่ได้หลายปี แต่หากเกิดอาการป่วยอย่างกะทันหัน ก็จะมีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว

พระชายาจี้ เข้าข่ายที่เกิดอาการป่วยอย่างรวดเร็วกะทันหัน

ยาที่หมอหลวงให้ไว้ สามารถระงับไว้ได้ชั่วขณะ แต่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้

ถึงอ๋องจี้จะต้องเป็นกังวลเรื่องพระชายาป่วย แต่อารมณ์ก็ยังดูไม่เลว

วันนี้ก็เป็นวันที่หกแล้ว

วันกำหนดจบคดีเหลืออีกเพียงแค่สองวันแล้ว

พระชายาจี้ยังป่วยอยู่ แต่ก็ยังคงทำหน้าที่เสียนเฟย ช่วยคิดแผนการให้กับอ๋องจี้

หงซิ่วประคองพระชายาลุกขึ้น อ๋องจี้เดินมาจับมือของนางไว้พร้อมพูดว่า “ เจ้านอนพักเถอะ”

“ไม่เป็นไร” รอบดวงตาพระชายาจี้หมองคล้ำ บนใบหน้ายังสวมผ้าปิดปากไว้ สั่งให้สาวใช้เป็นคนทำ ทำจากผ้าไหมอย่างหนา เมื่อนางสวมไว้แล้ว อ๋องจี้จึงไม่ต้องสวม

สั่งให้ทุกคนออกไป พระชายาจี้มองดูอ๋องจี้พร้อมพูดว่า “ ตอนนี้คดีได้มาถึงช่วงเวลาสุดท้ายแล้ว รอให้อ๋องฉู่ถูกลงโทษให้พ้นจากตำแหน่ง ท่านอ๋องก็จะสามารถเสนอตนเอง ภายในสามวัน สรุปปิดคดีนี้ ถึงตอนนั้นเสด็จพ่อก็จะเห็นความสำคัญของท่านอ๋อง ค่าปลอบขวัญหม่อมฉันได้ให้อย่างเพียงพอแล้ว เขาจะให้ความร่วมมือกับท่านอ๋องเอง”

อ๋องจี้มองดูนางพร้อมพูดขึ้นอย่างปลอบโยนว่า “ข้ามีเสียนเฟยอย่างเจ้า ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องใดๆแล้วจริงๆ

พระชายาจี้ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ นี่เป็นสิ่งที่หม่อมฉันควรทำ เพียงแต่หม่อมฉันป่วยเช่นนี้ จึงไม่สามารถช่วยอะไรท่านอ๋องได้มากกว่านี้ ท่านอ๋องไว้ใจหงซิ่วได้ เด็กคนนี้หม่อมฉันสั่งสอนมาเองกับมือ ไว้ใจได้เพคะ”

อ๋องจี้พูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “อาการป่วยของเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลมาก ข้ากำลังประกาศตามหาหมอที่มีชื่อเสียง จะต้องรักษาเจ้าให้หายได้แน่”

พระชายาจี้ค่อยๆซบแนบอกอ๋องจี้ พร้อมพูดว่า “หม่อมฉันเชื่อ”

อ๋องจี้ใช้มือค่อยๆลูบหลังให้กับนาง พูดปลอบโยนด้วยเสียงอ่อนโยนอีกว่า “เมื่อข้าได้เลื่อนตำแหน่ง จะไม่ทอดทิ้งเจ้า”

พระชายาจี้อมยิ้มอย่างอ่อนโยน แววตาเยือกเย็น

“เอาล่ะ เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าก็ต้องกลับค่ายทหารแล้ว”อ๋องจี้ปล่อยนางพร้อมพูดขึ้น

พระชายาจี้ลุกขึ้นมาถวายความเคารพ “น้อมส่งท่านอ๋อง”

อ๋องจี้หันหน้าเดินออกไป แล้วก็รีบเดินไปยังห้องของตนเอง ถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดพร้อมพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เอาเสื้อผ้าไปเผาทั้งหมด”

“ขอรับ”ข้ารับใช้รีบเข้ามาเอาออกไป

อ๋องจี้นั่งลง ลูบหมุนแหวนหยกตรงนิ้วมือ

ตอนนี้เรื่องทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น กำลังเป็นไปในทิศทางที่เขาวางแผนไว้ คนที่ไม่มีความจำเป็นสามารถตายได้แล้ว

หากไม่ใช่เป็นเพราะเพื่อสถานการณ์ส่วนรวม ข้าจะต้องทนผู้หญิงเช่นนี้นานขนาดนี้หรือ?