เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 705

ยามดึก ที่วิลล่าในเขตเจียงจิ้ง เยี่ยนจิง

เอี๊ยด！

ไฟหน้าที่ส่องประกายตัดผ่านความมืด รถซูเปอร์คาร์สีดำคันหนึ่งได้เข้ามาจอดในลานด้านหน้า

เด็กชายมั่งคั่งคนหนึ่งลงจากรถมาพร้อมกับสองสาวฝาแฝดแสนสวยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

สองสาวพี่น้องนั้นเดิมไวน์กันมาเล็กน้อย ใบหน้าที่เล็กนั้นแดง พวกหล่อนพิงแขนของชายหนุ่มอย่างอ่อนแรง

หลังจากเข้าห้องนอน ทั้งสามคนก็ได้พลิกตัวมีความสัมพันธ์กันไปมาอย่างรวดเร็ว

น้องสาวก็ได้พูดอย่างเบลอๆออกไปว่า “คุณชายจางคะ โฆษณาเมื่อกี้คุณเห็นหรือเปล่า？การจับฉลากที่ซอยตงเฉินจะเริ่มในวันพรุ่งนี้แล้วนะ”

จางขุยที่กำลังถาโถมอยู่นั้นก็ไม่ได้มีเวลามาสนใจในสิ่งที่น้องสาวพูด จึงพูดอย่างว่าไปทีว่า “ดูแล้ว ทำไมเหรอ？”

“ถ้าอย่างนั้นคอนโดชุนเจียงเฉิงเมื่อเทียบกับซอยตงเฉินแล้วก็คงดูอ่อนแอมากเลยสินะ”

น้องสาวพูด

“ใช่ ฉันล่ะอยากไปนอนค้างที่ซอยตงเฉินสักคืนจัง”

ตัวพี่สาวเองก็คล้อยตาม

ใบหน้าของจางขุยนั้นเยาะเย้ยอย่างน่ารังเกียจ

ที่ซอยตงเฉิน ต่อให้ฉันเป็นเศรษฐีร่ำรวยแต่ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับจดหมายเชิญ พวกหล่อนสองคนก็เป็นคนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อนก็ยังจะอยากเข้าไปที่ซอยตงเฉินอีกนะ

ไม่ต้องพูดหรอกว่าสองสาวฝาแฝดนี่ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในซอยตงเฉิน ต่อให้เข้าไปได้แล้ว พวกหล่อนก็จะหลงทางกันอยู่ดี！

ซื่อเหอย่วนกับวิลล่านั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ซื่อเหอย่วนนั้นใหญ่เกินกว่าที่จะจินตนาการได้เสียอีก！

ในสมัยโบราณนั้น มีแต่ขุนนางผู้มีเกียรติเท่านั้นถึงจะได้อาศัย ถือเป็นผลผลิตทางประวัติศาสตร์สมัยโบราณที่ยังหลงเหลืออยู่ หากมีใครบุกเข้ามาโดยที่ไม่มีแผนที่ล่ะก็ พวกเขาจะหลงทางแน่！

“คุณชายจางคะ คุณไม่ได้บอกเหรอว่าในเยี่ยนจิงไม่มีใครที่คุณไม่รู้จัก？สมาคมการค้าเก้าราชาอะไรนั่น คุณไปขอจดหมายเชิญมาสักสองสามใบสิคะ พวกเราเองก็อยากเข้าไปดูด้วย”

“ใช่ใช่ นี่คือซื่อเหอย่วนเลยนะคะ ฉันเคยเห็นก็แต่ในโทรทัศน์เท่านั้น ที่อื่นก็ไม่อนุญาตให้เข้าไป”

ซื่อเหอย่วนนั้นถือเป็นผลผลิตที่เป็นเอกลักษณ์ของเยี่ยนจิง ล้ำค่าและมีชื่อเสียงเลื่องลือ ยกเว้นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติบางอย่างที่เป็นของสาธารณะของประเทศ นอกจากสาธารณสมบัติของประเทศแล้ว ที่เหลือบางส่วนก็จะเป็นสถานที่ส่วนตัว

แม้ว่าต้องการจะเข้าไป ก็ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมสถานที่ที่สูงเสียดฟ้า

เนื่องจากน้องสาวนั้นเป็นคนเริ่ม พี่สาวเองจึงให้ความสนใจ สองสาวพี่น้องก็ต่างโวยวายให้จางขุยพาไปเปิดโลก

ใบหน้าของจางขุยนั้นมืดมนราวกับก้นหม้อ สีหน้ามืดมน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพาไปหรอกนะ แต่ตัวเขาเองก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปได้！

แต่ต่อหน้าผู้หญิงของตนแล้ว เขาก็ไม่อยากจะเสียหน้านัก

จางขุยทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับโทรไปถามคนในตระกูลของเขา

ตระกูลจางในเยี่ยนจิงนั้นไม่ถือว่าใหญ่มาก ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่าเป็นตระกูลชนชั้นกลาง

แน่นอนว่าตระกูลแบบนี้ไม่มีทางเข้าไปได้อย่างแน่นอน เมื่อพ่อของจางขุยรู้เข้าก็ได้ดุด่าเขาไปรอบหนึ่ง

“ถ้าแกอยากจะไป พรุ่งนี้ก่อนที่จะมีการจับฉลากที่ซอยตงเฉิน จะมีการจัดการจับฉลากอสังหาริมทรัพย์ล่วงหน้าไว้และจะมีที่สำหรับพลเรือนอยู่”

นี่คือคำพูดเดิมของพ่อจางขุย

จางขุยตกตะลึงครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็มีความคิดขึ้นมา

ไม่สามารถจับฉลากของซอยตงเฉินแต่ได้ไปดูอสังหาริมทรัพย์อื่นๆก็ไม่เลวเลย！

“ได้ พรุ่งนี้ฉันจะพาพวกหล่อนสองคนไปดูเอง！”

จางขุยตอบรับอย่างรวดเร็ว

ซอยตงเฉินนั้นอยู่ภายใต้ชื่อของสมาคมการค้าเก้าราชา ขนาดของฉากในงานไม่น่าเล็กอย่างแน่นอน เป้าหมายมีแค่ตระกูลใหญ่ๆและตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเท่านั้น

ตระกูลชนชั้นกลางอย่างตระกูลจางนั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม

แต่สมาคมการค้าเก้าราชาเองก็ได้คำนึงถึงสิ่งนี้ ก่อนที่อาหารหลักจะมาก็จะมีการเสิร์ฟ‘อาหารเรียกน้ำย่อย’เสียก่อน

การจับสลากอสังหาริมทรัพย์ล่วงหน้านั้นอยู่ภายใต้สมาคมการค้าเก้าราชาและเปิดให้กับประชาชนทั่วไป

แท้จริงแล้ว การใช้ชีวิตอยู่ภายใต้เขตเมืองหลวงโบราณ ขอเพียงเป็นคนท้องถิ่นก็สามารถมีทรัพย์สินเพียงพอสำหรับซื้ออสังหาริมทรัพย์เหล่านี้

ในยุคที่ราคาบ้านพุ่งกระฉูด โดยเฉพาะในเมืองซื่อจิ่ว การมีบ้านสักหลังนั้นถือเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

มวลชนคนทั่วไปก็ถือว่าเป็นตลาดขนาดใหญ่เช่นกัน

ในเช้าตรู่ของวันถัดไป เมื่อดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้น ถนนสายหลักของวงแหวนที่หนึ่งและสองนั้นขวักไขว่เต็มไปด้วยรถรา

ยานพาหนะเกือบทั้งหมดขับไปในทิศทางเดียว--สมาคมการค้าเก้าราชา

ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือสถานที่ที่สมาคมการค้าเก้าราชาได้จัดงานจับฉลากอสังหาริมทรัพย์นั้นอยู่ที่ศูนย์การค้าของวังคริสตัลนั่นเอง

ครอบครัวทั้งสามคนของถังเฉานั้นได้มาถึงที่วังคริสตัลประมาณเก้าโมงเช้า

ในเวลานี้ ผู้คนได้รวมตัวกันแน่นแล้ว

คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงระดับท้องถิ่น คนรวยหรือแม้แต่ดาราจากสถาบันที่มีชื่อเสียง

ถังเฉาและหลินชิงเสว่เดินเข้าไปด้านในแต่ไม่มีใครจำพวกเขาได้

อย่างไรก็ตาม จำนวนคนที่มากขึ้นนี้ล้วนแต่เป็นคนที่ร่ำรวยเงินทอง เป็นคนไม่มีภูมิหลังอะไร จุดประสงค์ในการมาของพวกเขานั้นก็คือหนึ่ง เพื่อมาดูการจับฉลากในช่วงกลางวันและสอง เพื่อทำความรู้จักกับเหล่าคนผู้มีอำนาจ

“ว้าว！คนเยอะจังเลย！”

“คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนรวยสินะ...”

“ไร้สาระน่า ไม่ดูหน่อยเหรอว่าวันนี้มันวันอะไร ช่วงกลางวัน อสังหาริมทรัพย์ภายใต้สมาคมการค้าเก้าราชาจะเปิดตัว ส่วนตอนกลางคืนก็จะมีการจับฉลากซื่อเหอย่วนในซอยตงเฉิน คนจะไม่เยอะได้ยังไงกัน？”

“คนแค่นี้ พวกหล่อนก็ทำเป็นกระต่ายตื่นตูมไปได้ ฉันจะบอกอะไรพวกหล่อนให้ ตอนกลางวันน่ะคนแค่นี้นั้นไม่ถือว่ามีอะไรหรอกนะ แต่พอตกกลางคืนเท่านั้นแหละ พวกหล่อนจะรู้เลยว่าอะไรที่เรียกว่าคนล้นหลามของจริง！”

“พอถึงเวลานั้น พวกตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเอย พวกบุคคลสำคัญจากตระกูลใหญ่ๆเอยก็จะอยู่ที่นั่นกันหมด ว่ากันว่าคุณบ้าการค้า ผู้นำสมาคมการค้าเก้าราชาก็จะมาด้วย！”

“รู้ไหมว่าคุณบ้าการค้านั้นเป็นใคร？ตำนานวงการธุรกิจต้าเซี่ย ติดอันดับหนึ่งในเจ็ดของชีชือ ตามตำนาน เขาเทียบได้กับวอร์เรน บัฟเฟตต์เลย คำแนะนำของเขาสามารถทำให้บริษัทที่ล้มละลายไปแล้วกลับฟื้นคืนมาอีกครั้ง！”