พ่ายรัก นิยาย บท 66

วันต่อมา..

พอผู้จัดการได้รับคำสั่งให้ลูกศรออกมาเสิร์ฟแทนทำงานในครัว ก็จำเป็นต้องได้ทำตาม

"ลูกศรทำงานในครัวได้นะคะ"

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ คุณลูกศรแค่เสิร์ฟน้ำก็พอนะคะ เดี๋ยวที่เหลือให้พนักงานคนอื่นเขาทำกัน" เป็นไปได้ผู้จัดการอยากจะปาดเหงื่อออกตรงนี้แต่ก็เกรงใจ

"ได้ค่ะ" จบคำพูดลูกศรรีบเดินตรงเข้าไปหาอุปกรณ์ที่จะใช้เสิร์ฟ

"ขะ.. คุณลูกศรคะไม่ใช่ตรงนั้นค่ะ"

"อะไรนะคะ"

เพล้ง!!

ผู้จัดการอยากจะบอกว่าชุดที่เธอกำลังจะไปเอามาเสิร์ฟลูกค้านั้น มันไม่ใช่ชุดที่ต้องเอามาใช้ทั่วไป เพราะเป็นของห้องวีไอพี .. แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว..เพราะแตกยกชุดขนาดนั้น

"ขอโทษค่ะก็เมื่อกี้ผู้จัดการทำฉันตกใจ.." พอทำแตกแล้วลูกศรก็รีบก้มลงไปเก็บเศษแก้วที่พื้น "โอ้ย"

"แย่แล้วว" ผู้จัดการคิดว่าจะห้ามแต่ตอนนี้ก็ไม่ทันอีกแล้ว เพราะมันทิ่มมือเข้าให้

"ไม่เป็นไรค่ะถูกนิดเดียวเอง" พูดจบยังคิดจะเก็บต่อ จนผู้จัดการต้องได้รีบห้ามปรามไว้

"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยค่ะพอก่อน ใครก็ได้มาเก็บเศษแก้วที"

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"สวัสดีค่ะเชิญโต๊ะนี้เลยค่ะ" หญิงสาวรีบเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้ลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการในห้องอาหารได้นั่ง

ผู้จัดการห้องอาหารแก้ปัญหาโดยการ ให้เธอรอรับลูกค้าและพาไปนั่งที่โต๊ะ

"จะรับอะไรดีคะ" พนักงานที่รอต้อนรับรีบเดินเข้ามารับออเดอร์

"เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ" ลูกศรเห็นพนักงาน ยกอาหารกำลังจะมาเสิร์ฟอีกโต๊ะ หญิงสาวก็รีบเดินเข้าไปช่วย หลายคนต่างก็ชั่งใจอยู่ว่าอาหารนั้นจะถึงมือลูกค้าไหม

พอวางลงอย่างปลอดภัยทุกคนต่างก็หายใจโล่งขึ้น ถ้าอะไรเกิดขึ้นคือต้องถูกเล่นงานกันทั้งแผนก

"ฉันชื่อลูกศรค่ะ คุณชื่ออะไรคะ" หญิงสาวอยากจะคุยกับเพื่อนร่วมงานบ้างก็เลยเริ่มจากการแนะนำชื่อตัวเอง

"ชื่อบอมแบมค่ะ"

"มอมแมม?"

"คะ..เอ่อ..ค่ะ" มอมแมมก็มอมแมมวะ

"ชื่อน่ารักจังเลยนะคะ"

"เอ่อ..ค่ะ"

วันต่อมา..

สำหรับของที่ลูกศรทำแตกทุกคนในห้องอาหารถูกหักทิปกันทุกคน เพราะถ้าใครทำอะไรแต่ต้องร่วมรับผิดชอบ โดยที่ลูกศรยังไม่รู้ว่ามันมีกฎข้อนี้ด้วย

วันนี้หญิงสาวก็พยายามช่วยงานเพื่อนในแผนกให้ได้มากที่สุด โดยการระวังตัวเอง ที่จริงเธอก็ไม่ใช่คนซุ่มซ่ามอะไร แต่พอตั้งใจทำอะไรมากๆ เข้าแล้วมันเริ่มจะประหม่า

"โชคดีที่วันนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น" เพราะตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว แต่เธอยังไม่ทำอะไรตกแตกเสียหาย

"ทิปพวกเรายิ่งได้น้อยๆ อยู่ นางรู้ไหมเนี่ยว่าทำให้พวกเราเดือดร้อน" พนักงานหลายคนต่างก็ซุบซิบคุยกัน ไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้า เพราะยังไงเธอก็เป็นถึงว่าที่ภรรยาของเจ้าของโรงแรมนี้

"เหนื่อย" หญิงสาวออกมาแอบยืนบีบนวดต้นคอตัวเอง เพราะมันไม่ใช่งานง่ายๆ กว่าจะค่ำ เธอต้องได้เดินช่วยคนนั้นทีคนนี้ที

"คุณแม่ชวนไปกินข้าวที่บ้านเย็นนี้"

"กรี๊ด!!" กำลังนวดตัวเอง อยู่ดีๆ มีคนเดินเข้ามาแล้วก็พูดอยู่ด้านหลัง

"จะร้องทำไม?!"

"ฉันต้องถามคุณมากกว่าไหม! เดินมาไม่ให้สุ้มให้เสียง"

"แล้วไอ้ที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่สุ้มเสียงหรือไง"

"คุณจะให้ฉันชนะสักเรื่องไม่ได้เหรอ"

"ไม่ได้"

"แล้วเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ"