พัง นิยาย บท 36

ฉันนั่งรอเขาที่หน้าสำนักงานไม่นาน พี่ทีก็มาถึงจริง ๆ พอเดินเข้ามานั่ง สาว ๆ ละแวกนั้นก็มองเขาเป็นแถว แถมยังซุบซิบดี๊ด๊ากันอีก...

ฉันไม่แปลกใจ… ที่เขาจะเลือกกินใครก็ได้ เพราะสาว ๆ หลายคน ก็พร้อมจะเสนอเขา...

"เมย์ เลือกห้องยัง" ฉันส่ายหน้า แล้วยื่นแผนผังห้องว่างให้พี่ทีดู

"เหลือห้องชั้นล่างทั้งนั้น... อย่าซื้อเลย ที่อื่นไหม" ฉันทำหน้ามุ่ย

"ซื้อก็ซื้อ... เมย์เลือกห้องไหนล่ะ ตามใจเมย์" ฉันเลือก ๆ ไป ก่อนที่พี่ทีจะเดินเข้าไปติดต่อ และส่งกระดาษใบนึงให้ฉัน

"เมย์จะรีโนเวทไหม… ทางคอนโดรับรีโนเวท เมย์เลือกแบบมาก่อน เดี๋ยวพี่ไปจ้างสถาปนิกออกแบบให้อีกที"

ฉันรีบโบกมือปฏิเสธ…

"ไม่ค่ะ แบบเดิม ๆ นี่ล่ะ" แล้วเขาก็เดินมาพยุงฉันยืน

ตุบ ๆ ตุบ ๆ เอ้ย~ ฉันถึงกับเข่าอ่อน วูบท้องแทบจะล้มลงไปนั่งกับพื้น… ดีที่เขาโอบไหล่ฉันไว้อยู่ เห้อ!

ทำไมลูกดิ้นแรงขนาดนี้! แรงกว่าทุกครั้ง ฉันเอามือลูบท้องไว้… ซึ่งตอนนี้เขายังถีบไม่หยุด

"เมย์เป็นอะไร…" ไม่ทันที่ฉันจะตอบ พี่ทีก็ช้อนตัวฉันอุ้ม ก่อนจะวิ่งออกมาที่ลานจอดรถ

เขาแตะประตูด้วย Smart Key ก่อนจะถีบประตูรถออก แล้ววางฉันลงช้า ๆ

อะไรของเขา จะพาฉันไปไหน...

ฉันไม่ได้ถามเขา ฉันถามไม่ทัน เขารีบปิดประตูใส่ฉัน และวิ่งอ้อมมาฝั่งคนขับทันที

พอขึ้นรถ เขาก็ดึงเข็มขัดมารัดให้ฉัน แถมยังเอื้อมมือมาจับ ว่ามันรัดท้องฉันไหม...

"พี่ที จะไหน" เขาไม่ตอบรีบ เขารีบถอยรถ

"..."

"พี่ที เมย์ถามค่ะ"

"ไปโรงพยาบาลไง... เมย์ปวดท้องไม่ใช่เหรอ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ เขาตกใจก่อนจะตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนน

"เป็นอะไร ไหนดูซิ" มือหนาเอื้อมมาลูบท้องฉัน...

จน...

ตุบ ๆ ตุบ ๆ ลูกถีบมือเขา

ตาคม ๆ คู่นั้นเบิกกว้าง... ก่อนจะค่อย ๆ เผยยิ้มกว้างออกมา...

"โอ้ย ให้ตายเถอะ! ทำไม... ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้" เขาทุบพวงมาลัยรถ ก่อนจะยิ้มดีใจออกมา...

และหันมาลูบท้องฉันต่อ...

เขาลูบวน ๆ แล้วแช่ไว้ สงสัยรอลูกดิ้น...

ถีบสิลูก ถีบมือแรง ๆ ชอบทำให้แม่เสียใจนัก จัดการเลย!

"ถีบพ่อหน่อย พ่อทำแม่เสียใจ พ่อชอบนอกใจแม่" คนที่พูดกลับเป็นเขา

ฉันตกใจ... จนเผลอหันไปมองหน้าเขา

และเขา... ก็กำลังมองฉันอยู่พอดี... เราสบตากัน...

ฉันจึงรีบหันไปมองนอกหน้าต่าง...

"ไปส่งเมย์ได้แล้วค่ะ" เขาเอามือออก ก่อนจะจับพวงมาลัยรถแน่น

"เมย์ง่วงแล้วเหรอ หิวไหม" ฉันส่ายหน้า...

"โอเค เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ" เขากลับรถทันที เรายังออกมาไม่ไกลมาก จับมาแปปเดียวก็ถึงคอนโดแล้ว

พี่ทีเดินมาส่งฉัน ที่ห้องตาข้างห้อง... ซึ่งเขาก็มองแปลก ๆ เหมือนไม่สบายใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร...

"เมย์... พรุ่งนี้ไปโรงแรมนะ พี่จะมารับ เก้าโมงครึ่ง พาปลายฟ้าไปเลี้ยงได้นะ จะได้ไม่เครียด พี่สั่งคนเตรียมห้องให้เมย์แล้ว..." ฉันยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปกดกริ่งห้องทิ้งไว้

"ค่ะ เมย์ไปเองก็ได้ค่ะ มันคนละฝั่งกับบ้านเลย" พี่ทีทำนึกคิดสักครู่... ก่อนจะยื่นกุญแจรถเขาให้ฉัน...

"เอารถพี่ไปใช้ก่อน... เดี๋ยวพี่ค่อยพาไปซื้อใหม่"

"แล้วพี่ทีกลับยังไงล่ะ" ฉันขมวดคิ้วถาม...

"แท็กซี่" เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้าง และยิ้มให้ฉัน

ฉันพยักหน้าเบา ๆ แล้วเก็บกุญแจรถเขาไว้

แอด... ตาข้างห้องเปิดประตูออกมา เขาดูตกใจนิดหน่อย และมองฉันกับพี่ทีสลับกัน

"สวัสดี" เขายิ้มให้พี่ที พี่ทีได้แต่พยักหน้าเบา ๆ ฉันได้แต่หันซ้าย หันขวามองเขาสองคน

"เข้ามาก่อนสิ ปลายฟ้าตื่นแล้ว" พี่ทีมองหน้าฉัน คงอยากจะถามว่า ให้เข้าไปไหม...

"ไปสิพี่ที กินกาแฟก่อน" ฉันดึงแขนเขาเข้าไปในห้อง เมื่อพี่ทีเข้าไป เขาก็มองรอบ ๆ ห้องไปด้วย

ซึ่งมีแต่ของเด็ก...

"แอะ แอ้" ปลายฟ้ายิ้มต้อนรับทันที พี่ทีเดินไปนั่งข้าง ๆ ปลายฟ้า ก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยแก้มเบา ๆ

"สดใสเหมือนเดิมเลยนะ คนสวย" ปลายฟ้าคลานไปที่ตักพี่ทีทันที

"ปลายฟ้า... สำรวมหน่อยลูก ฮ่า ๆ" ตาข้างห้องแซวลูกตัวเอง ปลายฟ้าค่อย ๆ จับแขนพี่ที กำลังพยายามยืน...

ปลายฟ้าจะใช่ลูกพี่ทีไหม...

ฉันเริ่มสงสัยแล้ว... แต่ทำยังไงให้พี่ที และน้องตาข้างห้องยอมตรวจ...

"ปาป่ะ" ปลายฟ้าทรงตัวยืนได้ แล้วหันไปเรียกตาข้างห้อง... ตาข้างห้องยิ้มกว้าง ก่อนจะตบมือชมลูกสาวตัวเอง…