เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 321

บทที่320 เกมส์นี้ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง

เมื่อคิดเช่นนี้ เย่โม่เซินจึงโยนปากกาที่อยู่ในมือออกไปอีกข้าง จากนั้นหมุนล้อรถเข็นไปที่ห้องพักผ่อนด้วยสีหน้าที่เย็นชา

จริงๆแล้วหลายวันมานี้เขานอนหลับไม่ค่อยดี เพราะเรื่องของผู้หญิงคนนั้น คุณภาพของการนอนหลับของเขาจึงลดต่ำลง ทุกคืนที่หลับตาจะเห็นภาพใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นปรากฏอยู่ต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนเสมอ ไม่ง่ายเลยที่เขาจะโยนภาพใบหน้าของเธอออกไปได้ แต่เธอก็เข้ามารบกวนแม้แต่ในความฝันของเขา

ดังนั้นหลายวันมานี้เย่โม่เซินนอนหลับไม่ค่อยสนิท อีกทั้งจิตไม่อยู่กับร่องกับรอย คราวนี้....ขอบตาล่างของเขาเริ่มคล้ำเล็กน้อย ดูก็รู้ว่าอดหลับอดนอนมา

หลังจากที่ผลักประตูห้องพักผ่อนแล้ว เย่โม่เซินก็หยุดชะงักทันที คิ้วที่ขมวดอยู่ก็ยังคงขมวดแน่นอยู่ตลอดเวลา

บรรยากาศในห้องมีกลิ่นหอมอ่อนๆ มันไม่ใช่กลิ่นบรรยากาศของที่นี่

เพราะสำหรับเย่โม่เซินแล้ว ห้องพักผ่อนของเขามีพนักงานเฉพาะทางมาทำความสะอาด อีกทั้งที่นี่คือสถานที่ที่เขาใช้พักผ่อน เขาจึงมีมาตรฐานที่สูงมาก ดังนั้นเขาจะไวต่อกลิ่นมาก

บรรยากาศในห้องมีกลิ่นหอมอ่อนๆ อยู่ๆเย่โม่เซินก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

เย่โม่เซินสังเกตเห็นว่ากลิ่นของบรรยากาศนี้ค่อนข้างจะคุ้นเคย เขากวาดสายตามองไปรอบทิศ แต่ไม่เห็นเงาร่างที่เขาคุ้นเคย

สุดท้าย สายตาของเย่โม่เซินจ้องมองร่างที่อยู่ด้านหลังของตัวเอง เธอนอนอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่

เสียงล้อรถเข็นเบามาก แต่เมื่ออยู่ในห้องพักผ่อนที่เงียบสงบเสียงล้อก็เด่นขึ้นมา เสิ่นเฉียวนอนอยู่บนโซฟาที่อ่อนนุ่ม เธอไม่ได้ยินเสียงที่กำลังเข้ามาใกล้ตัวเธอ

หนึ่งวินาที สองวินาที....

ในที่สุด เย่โม่เซินก็มาอยู่ด้านหน้าโซฟา เขามองเห็นผู้หญิงที่นอนอยู่ในนั้น

คนคนนั้นคือผู้หญิงที่ทำให้เขาทั้งรู้สึกโมโหและคิดถึงไม่ใช่หรอ?

ในจังหวะที่เขามองเห็นเสิ่นเฉียว อยู่ๆเย่โม่เซินก็รู้สึกว่าความโมโหและแรงโกรธในสองวันมานี้ค่อยๆลดลง จากนั้นเขาเข้ามาใกล้เสิ่นเฉียวโดยไม่รู้ตัว

เสิ่นเฉียวกำลังนอนหลับอย่างเงียบสงบ ใบหน้าที่ขาวผ่อง โหงวเฮ้งที่ดูดีกำลังได้ที่ ขนตายาวโค้งงอนเป็นรูปพัดรอบดวงตาของเธอ ผ้าม่านของห้องพักผ่อนถูกเลื่อนมาปิดเพียงครึ่งเดียว แสงอ่อนๆส่องเข้ามาในห้องทำให้เธอแลดูสวยอย่างไร้ที่ติ

เสิ่นเฉียวหายใจลากยาว ผิวพรรณอันขาวผ่องและละเอียด แลดูแล้ว...มีความรู้สึกที่สงบสุขอย่างหนึ่ง

ผู้หญิงคนนี้เอาหัวใจของเขาไปแล้ว

ตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ในบ้านตระกูลเย่ เธอเติมเต็มหัวใจของเขาจนอิ่มเอม หลังจากที่ทั้งสองทะเลาะกัน เขากลับลืมเธอไม่ได้เลยสักนิด

ถ้า...เธอสามารถอยู่ในสภาพเหมือนตอนนี้ไปได้ตลอด อยู่เคียงข้างเขาอย่างเงียบสงบ ไม่ต้องถามเรื่องอะไร ไม่ต้องไปยุ่งกับใคร โดยเฉพาะเย่หลิ่นหานก็คงจะดี

แต่....

เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อน อารมณ์ที่นิ่งสงบของเย่โม่เซินอยู่ๆก็โมโหขึ้นมาอีกครั้ง

ราวกับมหาสมุทรที่นิ่งสงบแล้วอยู่ๆมีคลื่นพัดเข้ามา อีกทั้งคุณไม่มีทางคาดเดาได้ว่าต่อมามันจะกลายเป็นคลื่นลูกใหญ่หรือไม่

เสิ่นเฉียวนอนหลับอย่างนิ่งสงบมาก หลายวันมานี้เธอไม่ได้นอนหลับให้ดี ดังนั้นเมื่อมาถึงที่ของเย่โม่เซิน เธอจึงหลับได้อย่างวางใจ

แต่อยู่ๆบรรยากาศโดยรอบเริ่มไม่เป็นปกติ เหมือนกับว่าอยู่ๆมันหนาวเย็นมากขึ้น...

เสิ่นเฉียวเริ่มรู้สึกตัวแล้วส่งเสียงออกมาเบาๆหนึ่งที เธอขมวดคิ้ว จากนั้นนอนขดตัวจนตัวกลม

ถึงแม้จะทำเช่นนี้ แต่ความหนาวเย็นรอบๆก็ยังไม่หายไป เธอยังคงรู้สึกหนาวมาก สุดท้าย....เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา

เธอที่พึ่งตื่น มองเห็นภาพต่างๆค่อนข้างมัว

ในจังหวะที่เย่โม่เซินมองเห็นดวงตาคู่นี้ เขาก็อึ้งในทันที