เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 979

บทที่979ปรับอารมณ์ได้

หลายปีมานี้ ยู่ฉือจินทานข้าวคนเดียวมาโดยตลอด

ถึงแม้มีหยูโปคอยอยู่เป็นเพื่อน แต่ยังไงซะทั้งสองก็เป็นคนแก่ ตอนที่อยู่เป็นเพื่อนพูดคุยกันขึ้นมา นั่นสิถึงเรียกว่าเศร้าใจ

ยู่ฉือจินไม่ได้เกิดมาก็โดดเดี่ยวแบบนี้เลย หลังจากเคยได้เพลิดเพลินกับการมีครอบครัวและลูกหลานเต็มบ้าน ถึงได้มาตัวคนเดียว ถ้าไม่ใช่ว่าเขาจิตใจที่ดีพอ หลายปีมานี้เขาอดทนไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้ลูกสาวคนเล็กของตัวเองก็กลับมาแล้ว

ถึงแม้ลูกสาวคนโตไม่อยู่ แต่ลูกของเธอกลับมาแล้ว แถมยังพาภรรยาและลูกมาด้วย อ้อไม่ใช่ ต้องเป็นพ่อแม่และลูกๆสองคน ทั้งหมดเป็นสี่คนถึงจะถูก

จากนั้นหานมู่ก็ได้พาหานชิงมาด้วย

อาหารมื้อนี้รวมเขากับหยูโป ทั้งหมดก็เป็นแปดคนแล้ว

คึกคักจังเลย

ไม่ว่าสายตา ในใจหรือใบหน้าของยู่ฉือจินล้วนแต่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม อีกอย่างเสี่ยวหมี่โต้วก็นั่งอยู่แค่ข้างกายเขา ยิ่งทำให้ยู่ฉือจินอารมณ์เบิกบานเข้าไปใหญ่ ช่วงนี้อยู่จ่อหน้ายู่ฉือจินเสี่ยวหมี่โต้วได้ช่วยหานมู่จื่อสร้างความประทับใจไปไม่น้อยเลย

ความประทับใจที่ยู่ฉือจินมีให้หานมู่จื่อในก่อนหน้านั้น สามารถบอกได้ว่ามีแค่นิดเดียว แถมยังลดลงจนแทบไม่เหลือเพราะความเย่อหยิ่งของตัวเองด้วย

แต่ว่าหลังจากผ่านการล้างสมองโดยการอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวหมี่โต้วในช่วงนี้แล้ว ถ้าความประทับใจคือเต็มหนึ่งร้อยล่ะก็ งั้นความประทับใจที่ยู่ฉือจินมีให้หานมู่จื่อในตอนนี้สามารถบอกได้ว่าสูงถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

เพียงแต่ นิสัยของเขาก็ยังค่อนข้างเย่อหยิ่งอยู่ ดังนั้นตอนนี้ยังแบกหน้าไปแสดงออกว่าตัวเองชอบหลานสะใภ้คนนี้มากแค่ไหนไม่ลง

แต่ว่าเขาก็ได้ทักทายกับหานชิงและพูดคุยไปหลายคำอยู่

เพราะยังไงซะก็เป็นคนรับผิดชอบของกรุ๊ปเดียวกัน มีเรื่องพูดคุยกันอยู่

อีกอย่างไม่นาน ความประทับใจที่ยู่ฉือจินมีต่อหานชิงก็พุ่งสูงปรี๊ดเลย รู้สึกว่าเขาเป็นคนสุขุมหนักแน่น

หลังจากทานข้าวมื้อนี้ เสี่ยวหมี่โต้วไม่รู้ช่วยหานมู่จื่อพูดคำสวยหรูไปอีกตั้งเท่าไหร่

ส่วนส้งอานทานข้าวอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มองดูคนที่นั่งอยู่เต็มโต๊ะ ความคิดของเธอได้ล่องลอยไปที่สมัยเมื่อนานมาแล้ว

ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก คนที่รักและเอ็นดูเธอที่สุดก็คือพี่สาว

แม่ของพวกเธอ หลังจากคลอดพวกเธอออกมาร่างกายก็มีปัญหา นอนป่วยอยู่บนเตียงไปหลายปี ไม่ว่าจะใช้ยาที่แพงแค่ไหน ก็ไม่สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้

หลังแม่จากไป คนที่ดีกับส้งอานที่สุดก็คือส้งซินแล้ว

พี่สาวคนโตคอยดูแลเธอเหมือนเฉกเช่นแม่ เพราะตอนนั้นยู่ฉือจินเสียใจกับการจากไปของแม่ของพวกเธอมาก เดิมทีก็ไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่าอยู่แล้ว บวกกับช่วงนั้นยังเหนื่อยกายเหนื่อยใจอีก ดังนั้นก็เลยทิ้งเรื่องของบริษัทไว้ข้างหลัง

ดังนั้นแม่จากไป หลังจากยู่ฉือจินจัดการงานศพของภรรยาเสร็จ ก็ต้องจัดการเรื่องมากมายของบริษัท ลูกสาวสองคนนี้ก็ย่อมถูกเขาละเลย

ตอนแรกสองพี่น้องยังพอเข้าใจพ่อของตัวเอง แต่นานเข้า เวลาผ่านไปความผูกพันที่มีต่อพ่อคนนี้ก็ค่อยๆจางหายไป

สำหรับคนที่เป็นลูกแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการมีพ่อแม่อยู่เคียงข้าง

แต่ไม่ใช่พอกลับมาถึงบ้านคำแรกที่ได้ยินทุกวันคือ พ่อของพวกเธอมีเรื่องงานต้องออกไปคบค้าสมาคม ให้เธอสองคนไม่ต้องรอแล้ว

ตอนแรกแค่เจอหน้ากันน้อย แต่ต่อมาแทบจะไม่มีเวลาเจอหน้ากันเลย

ยู่ฉือจินยิ่งอยู่ยิ่งงานยุ่ง ยุ่งจนไม่มีเวลาให้ลูกสาว แต่เขาก็ไม่ได้หาคนรักใหม่อีก

คิดถึงตรงนี้ ส้งอานหัวเราะเยาะอยู่ในใจ

ข้อดีข้อเดียวของพ่อคนนี้ก็คือรักเดียวใจเดียว แม่จากไปเร็ว ตอนนั้นเขาก็มีทรัพย์สินมหาศาลแล้ว ข้างกายมีผู้หญิงมากมายที่อยากเสนอตัวให้เขา แต่ยู่ฉือจินในตอนนั้นกลับไม่มองแม้แต่หางตา

เขาเป็นพ่อหม้ายมาทั้งชีวิต ไม่ได้แต่งงานใหม่อีก และไม่ได้ไปกุ๊กกิ๊กกับหญิงใดๆด้วย

แต่เสียดาย เขาเผด็จการเกินไป

ตอนนั้นไม่ว่ายังไงก็จะบีบบังคับให้พี่สาวแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนร่วมธุรกิจ บีบจนเธอกับพี่สาวต้องหนีออกจากบ้าน