บทที่982 ใจกลางจักรวาล
เดิมทียู่ฉือจินตั้งใจจะออกไปโน้มน้าวให้เสี่ยวหมี่โต้วอยู่เป็นเพื่อนคนแก่อย่างเขา คิดไม่ถึงว่าพอเดินออกไปจะเห็นหลานสะใภ้ของตนเองหานมู่จื่อยืนถามสารทุกข์สุขดิบอยู่ ก็ช่างเถอะ
แต่เจ้าหลานชายคนนี้สิ ยังจะมาคิดว่าคุณตาอย่างเขาจะทำอะไรหลานสะใภ้คนนี้อีกหรือ!
มันไม่พูดเหตุผลกันขนาดนั้นเลยหรือ
พอได้ยินเสียงของยู่ฉือจิน เย่โม่เซินจึงเงยหน้าขึ้น สบเข้ากับแววตาไม่สบอารมณ์ของ ยู่ฉือจินเข้าพอดี
เขาเม้มริมฝีปากบางๆ โดยไม่ได้ต่อปากต่อคำ
อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่ยู่ฉือจินทำในบริษัทก่อนหน้านี้อยู่ในความทรงจำของเย่โม่เซิน อย่างลึกซึ้ง มาจนถึงตอนนี้เย่โม่เซินเลยรู้สึกว่ายู่ฉือจินคงจะสร้างความลำบากอะไรให้ กับหานมู่จื่อ
“คุณตาคะ คุณตายังมีธุระอื่นอีกไม่ใช่หรือคะ”ในเวลานี้เอง หานมู่จื่อส่งเสียงพูดขัดขึ้นทำลายบรรยากาศ
พอเธอเตือนขึ้นมาแบบนี้ ยู่ฉือจินจึงนึกขึ้นได้ว่ามีธุระอย่างอื่นที่ต้องทำอีก เขามองซ้าย ขวา เห็นเสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก สีหน้าแสดงอาการดีใจลิงโลด จากนั้นจึงก้าวเท้าเดินไปหาเสี่ยวหมี่โต้ว
ไม่นานนัก ยู่ฉือจินจึงเดินไปหยุดตรงหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวหมี่โต้วเองก็เดินขึ้นหน้า อย่างว่าง่าย“คุณตาทวดครับ เดินช้าหน่อยสิครับ”
“เสี่ยวหมี่โต้ว ตาทวดมีเรื่องอยากจะถาม เจ้าจะออกไปคุยกับตาทวดข้างนอกได้หรือเปล่าล่ะ”
เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบๆ หันไปมองคุณลุงของตนหานชิง
หานชิงพยักหน้าค่อยๆ
“ได้ครับคุณตาทวด งั้นเราไปที่อื่นกันครับ~”พูดจบเสี่ยวหมี่โต้วจึงเดินขึ้นหน้าจูงมือ
ยู่ฉือจินไปทางอื่น
รอจนไปกันแล้ว ส้งอานหรี่ตามองหานชิงทีหนึ่ง“นายก็วางใจให้เสี่ยวหมี่โต้วไปแบบนั้นเหรอ ไม่กลัวว่าน้องสาวนายจะมาคิดบัญชีกับนายหรือไง”
หานชิงมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย“คนที่พาไปน่ะคือคุณตาทวดของเสี่ยวหมี่โต้วเองนะ มู่จื่อจะมาคิดบัญชีอะไรห๊ะ”
ส้งอานยิ้มกรุ้มกริ่ม มือกอดอกไม่ได้ตอบอะไร
“คุณน้า พี่ชาย”
หลังจากที่เสี่ยวหมี่โต้วโดนพาไป หานมู่จื่อก็พาเย่โม่เซินเข้ามา จากนั้นจึงมีเสียงคนทั้งคู่ ขึ้น
ทั้งสองคนพยักหน้า ส้งอานกลับเห็นในมือของหานมู่จื่อถือกล่องๆหนึ่งมาในเวลานี้ และ กล่องนั้นก็ดูละเอียดประณีตเป็นพิเศษเสียด้วย
หรือว่า……
“มู่จื่อ ถืออะไรมาน่ะ”ส้งอานอดถามออกมาไม่ได้
ฟังดังนั้นแล้ว หานมู่จื่อก้มหน้ามองดูกล่องที่กอดอยู่“คุณตาให้ตอนอยู่ห้องหนังสือค่ะ บอกว่าเป็น……ของขวัญการพบหน้า”
“ของขวัญการพบหน้างั้นเหรอ”ส้งอานยักคิ้วอย่างแปลกใจ ยิ้มเล็กน้อย“ให้อะไรเป็นของขวัญการพบหน้าล่ะ”
หานมู่จื่อส่ายหน้า“ไม่รู้เหมือนกันสิ ยังไม่ได้เปิดดูเลย”
“งั้นก็เปิดดูตอนนี้เลยสิ กล่องเนี้ยออกแบบได้วิจิตรทีเดียวเลยนะ อาจจะเป็นของมีค่าก็ได้”ส้งอานพูดอย่างสนุก
หานชิงและเย่โม่เซินได้ฟัง สายตาจึงจับจ้องไปที่กล่องใบนั้น
ว่ากันตามตรง รู้สึกแปลกเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่