พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 17

บทที่ 17 พ่ายแพ้ยับเยิน

มีเน็ตไอดอลชื่อดังสองคนอย่างคางเมิ่งกับซ่งสี่จื้อมาช่วย ห้างเซ็นจูรี่เลยได้รับความสนใจมากมายจากผู้คน

คางเมิงได้โน๊ตเพลงที่ร้องร่วมกันมา มองดูเพียงเล็กน้อยก็เข้าใจได้

เนี่ยเฟิงเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของผู้จัด ใมใจก็รู้สึกกังวล สงสัยว่าผู้จัดจะต้องมีปัญหาแน่ เขาคิดเช่นนั้น ก็ขยับนิ้วมือ แฮกโปรแกรมหลังเวทีของที่นี่

และหลังจากที่ทั้งสองคนแสดงร่วมกันเสร็จแล้ว พิธีกรก็ตีเหล็กตอนร้อน “ต่อจากนี้ไป ก็คือการแสดงที่สำคัญ trump card! ระหว่างสองท่านนี้สุดท้ายแล้วใครจะเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่ากันแน่? หลังจากช่วงเวลาในการเต้นอย่างร้อนแรง ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอ!”

เพลงที่พวกเธอใช้ในการแสดงนั้นล้วนเป็นผู้จัดเตรียมไว้ คางเมิ่งถือโน๊ตเพลงเอาไว้ ก็ย่นหัวคิ้วทันที

“เพลงนี้ฉันไม่ค่อยชำนาญนัก เปลี่ยนเพลงไม่ได้หรอ?”

“ขอโทษด้วย คุณคาง เพลงพวกนี้ล้วนถูกเตรียมไว้อย่างดีแล้ว ถ้าเปลี่ยนก็คงไม่ทันการ”

นี่เป็นการกลั่นแกล้งเธอมาแต่ไหนแต่ไร

เป็นไปตามที่เนี่ยเฟิงกังวลจริงๆ ผู้จัดมีปัญหาจริงๆ

“ทำไม ไม่กล้าแข่งแล้ว?”

ซ่งสี่จื้อยิ้มเย็น เธอตั้งใจกระตุ้นคางเมิ่ง

ดังนั้นที่ซ่งสี่จื้อพุ่งเป้าไปที่คางเมิ่งสุดๆ ล้วนเป็นเพราะก่อนหน้านี้ตอนที่คางเมิ่งไปแคสงานก็แย่งบทเธอ

ซ่งสี่จื้อไม่ง่ายเลยที่จะไปประจบเสี่ยเลี้ยงถึงได้มีโอกาส คิดไม่ถึงว่ากลับโดนคางเมิ่งแย่งไป

เป็นเพราะว่าคางเมิ่งมีฝีมือการแสดงดี อีกทั้งยังหน้าตาสวยงาม แค่ผู้กำกับนั่นเห็นเธอเข้า ก็ตั้งใจที่จะเลือกเธอ

หลังจากที่ซ่งสี่จื้อได้รับข่าวนี้ก็โกรธเป็นอย่างยิ่ง ต้องรู้ว่านี่คือโอกาสดีในการเปลี่ยนแบบงาน!

ซ่งสี่จื้อโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จะไม่ยกโทษให้คางเมิ่งอย่างแน่นอน

คางเมิ่งหรี่ตามองซ่งสี่จื้อ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นวิธีการยั่วยุ แต่ว่าก็ไม่คิดจะเห็นซ่งสี่จื้อเย่อหยิ่งอวดดี! "ทำไมฉันจะไม่กล้า แข่งก็แข่ง ใครกลัวกัน?"

"ดี แต่ทว่าฉันขอบอกอะไรสักหน่อยนะ ถ้าเกิดว่าเธอแพ้ เธอจะต้องเป็นคนไปยกเลิกบทนนักแสดงสมทบหญิงในเรื่อง《Dreamlike》 เป็นไง"

คางเมิ่งรู้ว่าซ่งสี่จื้อไม่สามารถสงบจิตใจได้ เพียงแต่เธอกับผู้จัดสมรู้ร่วมคิดกัน เธอกังวลว่าผู้จัดจะใช้กลอุบายกับเธอ

"ตกลงก็ตกลง"

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เนี่ยเฟิงเดินมาถึงที่ข้างกายคางเมิ่ง คางเมิ่งตกใจหมด "เสี่ยวเฟิง นายมาตอบตกลงแทนฉันทำไม?"

เนี่ยเฟิงให้คางเมิ่งไปหลบอยู่ด้านหลัง ยิ้มไปมองซ่งสี่จื้อไป: "แต่ถ้าเธอแพ้ละ?"

"ฉันเนี่ยนะจะแพ้? น่าขำ!" ซ่งสี่จื้อหัวเราะเย็นๆ

"เธอมั่นใจในตัวเองเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าคุยอะไรกับผู้จัดอย่างดีแล้ว? วางแผนทำร้ายพวกเรา?"

เนี่ยเฟิงมองซ่งสี่จื้อด้วยความสนใจเป็นอย่างยิ่ง

ซ่งสี่จื้อถูกพูดแทงใจ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นลึกลับทันที แต่เธอก็ทำกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

"โอเค งั้นนายก็บอกมา ว่าจะพนันอะไร?"

"เอาอย่างนี้ ถ้าเกิดว่าพวกเราแพ้ เช่นนั้นคางเมิ่งบ้านเราก็จะยกเลิกตำแหน่งนักแสดงสมทบหญิง แต่ถ้าเธอแพ้ งั้นเธอก็คุกเข่าเลียรองเท้าคางเมิ่งต่อหน้าผู้คน เป็นอย่างไร?"

ซ่งสี่จื้อหรี่ตา "แข่งก็แข่ง ฉันกลัวเธอหรือไง? คอยดูแล้วกัน!"

ซ่งสี่จื้อพูดจบก็หมุนตัวเดินจากไป

"ไอหยา! ทำไมนายถึงได้ทำตามความเห็นของตัวเองโดยพลการ" คางเมิ่งกระทืบเท้าด้วยความโมโห ท่าทางโมโหนั้นสุดน่ารักเสียจริง

"เธอกับผู้จัดสมรู้ร่วมคิดกันแน่นอน ดังนั้นถึงได้มีความมั่นใจนัก น้องเจ็ดวางใจได้ ผมจะช่วยดูให้อย่างเงียบๆ ไม่ให้พวกเขาทำอะไรแน่นอน

แม้ว่าคางเมิ่งจะโกรธอยู่บ้าง แต่อย่างไรก็ตอบตกลงไปแล้ว เธอก็แค่ต้องทำให้ดีเท่านั้น

"งั้นก็ได้......"

เนี่ยเฟิงกลับไปที่ที่นั่ง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เมื่อกี้นี้เขาได้ใช้ระบบลึกลับแฮกเข้าไปในคอมพิวเตอร์และมอนิเตอร์ควบคุมของ ผู้จัดเรียบร้อยแล้ว เขาสงสัยว่าซ่งสี่จื่อกับผู้จัดนั่นจะต้องมีปัญหา ดังคาดเขาได้ความถี่ของเสียงมาบางส่วน "น่าสนใจ"

อาศัยหุ่นยนต์อย่างซ่งสี่จื้อ ยังคิดที่จะรังแกพี่เจ็ดของเขา? เพ้อฝัน!

การเต้นอย่างร้อนแรงกำลังจะจบลงแล้ว ต่อไปเป็นการแข่งร้องเพลง ผู้มีชื่อเสียงสองท่านหยิบเพลงที่จะใช้ในการแข่งขัน

คนที่จะแสดงเป็นคนแรกก็คือคางเมิ่ง

ถึงแม้ว่าจะไม่ถนัดเพลงนี้ แต่คางเมิ่งก็ยังคงสีหน้าร้องเพลง เดิมทีเธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง ความยากระดับนี้ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

เสียงร้องของเธอนั้นคล้ายกับเสียงของนกขมิ้น ทำการแสดงเพลงที่เสียใจเกี่ยวกับความรักนี้อย่างเต็มที่

คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เริ่มท่อนที่สอง อยู่ๆทำนองดนตรีสูงขึ้น

ยังดีที่ว่าความสามารถในการรับมือต่อสถานการณ์แข็งแกร่งพอ พลังที่ปล่อยออกมาก็สูงมาก สุดท้ายก็ตามทันจังหวะและทำนอง

หลังจากที่ร้องเพลงนี้จบ คางเมิ่งก็โกรธขึ้นมา นี่มันตั้งใจชัดๆ!

จากนั้นก็ถึงคิวของซ่งสี่จื้อขึ้นเวที ครั้งนี่เธอร้องอย่างสุภาพเรียบร้อยราบรื่นเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากที่ทั้งสองแสดงเสร็จเรียบร้อย กรรมการก็ให้คะแนนคางเมิ่งศูนย์คะแนนทันที

คาดไม่ถึงว่ากรรมการพวกนี้จะความผิดปกติ!

แน่นอนว่าคางเมิ่งนั้นโกรธมากๆ "พวกแกเป็นพวกเดียวกันอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ!"

"ไอหยา คางเมิ่ง เธอไม่ใช่หรอ? เมื่อกี้นี้ที่เธอร้องเพลงจนแทบจะหมดลมอยู่แล้ว ฝีมือในการแสดงก็แย่ กรรมการให้เธอศูนย์คะแนนแล้วอย่างไร?" ซ่งสี่จื้อพูดอย่างยินดีปรีดา

"พวกแกสมรู้ร่วมคิดกัน เมื่อกี้นี้เขาตั้งใจปรับทำนองเพลงของฉันให้สูงขึ้น พวกคุณไม่ได้ยินหรอ?!"

คางเมิ่งชี้ไปที่คนปรับเสียงอย่างเดือดดาล เธอก็ไม่ได้คิดที่จะเก็บมันเอาไว้