พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 18

บทที่ 18 ใครกล้าลงมือกับเขา?

วันรุ่งขึ้น เนี่ยเฟิงตื่นตั้งแต่เช้า เขามองดูนาฬิกาข้อมือ พยักหน้า วันนี้เป็นวันคิดบัญชี เขาจะรอดูว่าอาคารฟางเจิ้งนั้นราบเรียบไปหรือยัง

"นายจะไปไหน?"

ขณะที่เนี่ยเฟิงกำลังจะแอบออกไปข้างนอกเงียบๆ ทันใดนั้นชิวมู่เฉิงก็พูดขึ้น

เนี่ยเฟิงถึงกลับตัวสั่น จากนั้นก็พูดอย่างแห้งๆว่า: "พี่ใหญ่ ทำไมพี่ไม่ไปที่บริษัท?"

"งานที่บริษัทจัดการไปได้พอสมควรแล้ว นายตั้งใจที่จะไปอาคารฟางเจิ้ง?"

เนี่ยเฟิงอึ้งไป "พี่ใหญ่ พี่รู้ได้อย่างไร?"

"ลุงสี่มาหาที่นี่ นายตั้งใจจะไปจัดการฟางซื่อเหาคนเดียว?"

เนี่ยเฟิงคิดไม่ถึงว่าเมื่อวานตอนที่เขากับคางเมิ่งไปแข่ง เนี่ยเหล่าสี่จะมา เนื่องจากเรื่องที่ฟางซื่อเหาระดมคนมากมายมาล้อมคฤหาสน์ เปิดโปงตำแหน่งของคฤหาสน์ เนี่ยเหล่าสี่กังวลมาก ก็ไม่มีเวลารักษา ถึงได้มาหา

"พี่ใหญ่ พี่ก็รู้ว่าสำหรับผมแล้วบ้านเดิมมีความหมายมาก ผมจำเป็นต้องไป พี่ไม่ต้องขวางผม"

เนี่ยเฟิงหน้าเข้มทันที พูดอย่างจริงจังมาก

"อืม ไม่ได้ตั้งใจจะขวางนาย ไปเถอะ ขึ้นรถ"

"อ๋า?"

เนี่ยเฟิงอึ้งไป "พี่ใหญ่ พี่ พี่จะไปส่งผม?"

"พ่อแม่นายก็คือพ่อแม่พี่ พวกเราจะทำเป็นไม่สนใจได้อย่างไร? พี่บอกพี่สาวทั้งหลายของนายแล้ว ไป ก็ถึงเวลาที่จะให้พวกเขาได้รับรู้ถึงความสามารถของพวกเราตระกูลเนี่ยแล้ว"

ในตอนนั้นดวงตาของเนี่ยเฟิงรู้สึกร้อน "เยี่ยม!"

พวกเขาขับรถไปถึงอาหารฟางเจิ้งอย่างรวดเร็ว ฟางซื่อเหารู้ว่าเนี่ยเฟิงจะมา ดังนั้นจึงจัดวางคนเสร็จตั้งแต่เช้า

เขาเรียกรวมคนมีฝีมือของกลุ่มมืดมานับพันคน ดักซุ่มอยู่ภายในอาคารฟางเจิ้ง ก็เพื่อที่จะให้เนี่ยเฟิงตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

ในเวลานั้นเอง กก็มีรถมาเซราติสีขาวขับเข้ามาจอดที่สนาม หญิงงามที่สวมใส่เสื้อเสื้อผ้าสีขาว สวนแว่นตาดำเดินลงมา ดูเหมือนว่ารูปร่างของเธอจะดีมาก "ดูท่าน่าจะเป็นที่นี่"

ฟางซื่อเหามองจนดวงตาตรงแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ทำไมถึงได้สวยงามขนาดนี้?

ยังไม่ทันให้เขามีปฏิกิริยาตอบกลับ ก็มีรถBMWสีแดงขับเข้ามาอีกคัน

ที่ลงจากรถลงมาคือสองสาวงามขั้นสุด คนหนึ่งใส่ชุดกี่เพ้า ผมสีดำเป็นลอนกระจายออกจากกัน ที่หางตามีไฝคนงามหนึ่งเม็ด เป็นสาวงามที่ราวกับว่าเดินออกมาจากภาพวาดในสมัยโบราณ!

อีกคนนั้นสีหน้าเคร่งขรึม สายตาเฉียบแหลม แลดูมีความสามารถในการทำงาน ผมมัดหางม้า มีกลิ่นอายของราชินีที่ทำให้คนยอมสวามิภักดิ์

สาวสวยทั้งสามทำให้คนพวกนั้นน้ำลายหก

ในตอนนั้นเองชิวมู่เฉิง คางเมิ่ง และเนี่ยเฟิงก็มาถึง

คางเมิ่งวิ่งลงมาจากรถ คล้ายกับผีเสื้อที่กำลังเต้นรำรวดเร็วฉับไว "พี่สาม พี่สี่ พี่ห้า ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!"

"เป็นน้องเจ็ดเองหรอ"

บนใบหน้าของคนงามแบบโบราณปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้น เธอก็คือพี่คนที่สามหลินซูอิน

พี่สี่หมิงอี๋หานพยักหน้าเบาๆ และพี่ห้าโจวลี่ซือที่กำลังมองไปรอบๆ: "ไม่ใช่ว่าเสี่ยวเฟิงก็มาด้วยหรอ? อยู่ไหนละ?"

พวกพี่สาวเครียดขึ้นมาทันที พวกเธอได้รู้ข่าวว่าเนี่ยเฟิงยังมีชีวิตอยู่ ก็รีบร้อนมาในทันที

"พวกพี่สาว ผมก็คือเสี่ยวเฟิง!"

เนี่ยเฟิงได้พบพวกพี่สาว ทันใดนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พวกพี่สาวของเขานั้นมีเสน่ห์เพาะตัวท่าทางอ่อนหวาน!

โดยที่ทั้งหมดนั้นก็อยู่ในสายตาของฟางซื่อเหา!

เนี่ยเฟิงช่างน่ารังเกียจนัก!

"เนี่ยเฟิง! แกไม่มีใครหนุนหลังหรือไง ถึงได้พาทหารหญิงมากลุ่มหนึ่ง!"

ฟางซื่อเหาเดินกร่างลงมา ด้านหลังของเขาเต็มไปด้วยคนมีฝีมือในกลุ่มมืด

เนี่ยเฟิงมองอออกว่าครั้งนี้นั้นมีจำนวนคนมากกว่าครั้งที่แล้วมาก

ฟางซื่อเหาลำพองใจสีหน้าทุเรศเป็นพิเศษ "ครั้งที่ปล่อยให้แกหนีไปได้ ไม่ได้หมายความว่าครั้งนี้แกจะรอดไปได้!"

เนี่ยเฟิงกวาดสายตาไปมองคนที่ฟางซื่อเหาหามา เทียบพวกกับครั้งที่ไปล้อมคฤหาสน์แล้วมีฝีมือมากกว่าจริงๆ ดูท่าแล้วฟางซื่อเหาหวังเก็บเกี่ยวจากการลงทุนอย่างมาก

"ฟางซื่อเหา ฉันไม่ได้บอกแกแล้วหรือไง? ว่าให้เวลาแกสามวันในการทำลายที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลอง แกกลับไม่ฟัง?"

เนี่ยเฟิงยืนขวางข้างหน้าพวกพี่สาวเอาไว้ วันนี้เขาก็เป็นเหมือน หนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารนับหมื่นมิอาจย่างกราย