พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 26

บทที่ 26 ไม่อาจเชื่อได้

ผู้จัดการซุนกับชิวซือมี่ต่างเหลือบมองอีกฝ่ายแวบหนึ่ง ชิวซือมี่เชื่อว่าถ้าชิวมู่เฉิงจากตระกูลชิวไปก็ไม่มีปัญญาไรหรอก ดังนั้น เจ้าเนี่ยเฟิงแค่กำลังขู่พวกเขาอยู่แน่เลย

“อย่าคิดว่านายใช้วิธีแบบนี้ก็จะขู่ให้ฉันกลัวได้ ก็พนันมาสิ”

ชิวซือมี่เป็นผู้ที่ช่วยให้ผู้จัดการซุนได้เลื่อนมาถึงตำแหน่งนี้ ดังนั้นผู้จัดการซุนจึงเชื่อฟังทุกคำสั่งของชิวซือมี่ ไม่งั้นเมื่อสักครู่ผู้จัดการซุนจะตัดชื่อของชิวมู่เฉิงจากรายชื่อVIPเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร

อีกอย่างถ้าอยากเป็นสมาชิกVIPขั้นสูงสุด ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้จ่ายถึงสิบล้านขึ้นไป และถ้าอนาคตผู้ใดยังอยากเป็นสมาชิกVIPขั้นสูงสุดต่อ คนๆนี้ต้องใช้จ่ายที่นี่อย่างน้อยหนึ่งแสนในทุกๆเดือน

หลังจากที่ชิวซือมี่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลตระกูลชิว ก็ได้รู้ว่าในหลายๆปีที่ผ่านมานี้ ชิวมู่เฉิงเพียงแค่ถูกใช้เป็นเครื่องมือ ตลอดที่ผ่านมาทำงานเพื่อตระกูลชิวอย่างกับวัวควาย แต่ตัวเองกลับไม่มีทรัพย์สินใดๆเลย

สิ่งที่เธอมีนอกจากคฤหาสน์แย่ๆและรถที่แย่ๆแล้ว ก็มีแต่บริษัทที่ย่ำแย่ และบริษัทที่ย่ำแย่นี้เป็นสิ่งที่ชิวมู่เฉิงใช้เงินปันผลและเงินเดือนของตัวเองก่อตั้งขึ้นมา

อีกอย่าง ภายใต้การแทรกแซงของคุณนายใหญ่ชิว ชิวมู่เฉิงไม่สามารถใช้ทรัพยากรที่มีอยู่นั้นมาสนับสนุนบริษัทของตนเองได้ เพราะทั้งหมดนั้นต้องถวายให้กับตระกูลชิว พูดง่ายๆก็คือ ให้ชิวมู่เฉิงนั้นคิดเผื่อตระกูลชิวทั้งหมดหัวใจ

คนอย่างเธอเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้จ่ายที่ร้านหมิงเตี่ยนถึงสิบล้านหรอก จะเชิญแขกมารับประทานอาหารที่นี่ก็ไม่สะดวก หรือว่าเธอมีกำลังที่จะซื้อไวน์ Lafiteปี1982ขวดหนึ่งจริงหรือ

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่นานเจ้านี่เพิ่งถูกหลอกไปสองล้านกว่า ตอนนี้คงใจร้อนจนแทบจะร้องไห้ล่ะสิ เพียงแค่นึกถึงเรื่องนี้ ชิวซือมี่ก็รู้สึกมีความสุขเหลือเกิน

“ได้สิ ถ้าพี่ใหญ่ผมสามารถให้ชื่อของตัวเองปรากฏในบัญชีรายชื่อVIPขั้นสูงสุดของพวกเธออีกครั้งได้ภายในเวลาที่กำหนด ชิวซือมี่คุณต้องคุกเข่าคำนับพี่ใหญ่ผมแล้วพูดว่าท่านผู้หญิง แล้วคลานออกไปจากที่นี่ และต้องยกเลิกการเป็นสมาชิกของร้านนี้ด้วยตัวเอง หลังจากนี้ก็มาร้านนี้ไม่ได้อีก เป็นไง”

เนี่ยเฟิงจับคางตัวเองคิดไปสักพัก แล้วได้ดีดนิ้วตกลงเนื้อหาที่จะพนัน

ชิวมู่เฉิงเกิดอารมณ์อยากถอยขึ้นมาในใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าคุณสมบัติของVIPขั้นสูงสุดคืออะไร ยอดใช้จ่ายของเธอไม่ถึงจำนวนนี้อย่างแน่นอน เมื่อก่อนเธอคิดว่าร้านอาหารร้านนี้ก็ไม่เลว เลยมาบ่อยๆ แต่ยอดใช้จ่ายก็ไม่ได้สูงขนาดนั้น

อีกอย่าง ถึงจะใช้จ่ายได้เยอะขนาดนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วนี่ เพราะตอนนี้เธอถูกผู้จัดการซุนตัดชื่อแล้ว ไม่ใช่สมาชิกVIPของร้านหมิงเตี่ยนอีกตลอดไป

ทำไมเนี่ยเฟิงถึงใจกล้าขนาดนั้น กล้าไปพนันกับพวกมัน

“เสี่ยวเฟิง……”

ชิวมู่เฉิงมองเนี่ยเฟิงด้วยเป็นความเป็นห่วง จนได้เบ่งเสียงเรียกชื่อของเนี่ยเฟิงออกมา

“ได้ยินที่ชิวมู่เฉิงเรียกคุณหรือเปล่า เธอยังคิดว่าคุณโม้เลย”

ชิวซือมี่อั้นไม่ไหวจึงหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง เมื่อสักครู่ใจเธอยังมีความสงสัยอยู่ แต่ตอนนี้ความสงสัยนั้นหายไปหมดจนไม่เหลือแล้ว เนี่ยเฟิงจะมีปัญญาอย่างนั้นที่ไหน เขาเป็นเพียงแค่แมงดาคนหนึ่ง ถ้าไม่ใช่ชิวมู่เฉิงเลี้ยงเขาไว้ เขามีปัญญาที่ไหนมารับประทานอาหารที่ร้านหมิงเตี่ยน

“พวกเราไม่ต้องพูดอะไรเยอะหรอก ตอนนี้ผมพูดสิ่งที่จะพนันออกมาแล้ว แล้วคุณล่ะ”

“ในเมื่อมีคนไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ ถ้าพวกเธอไม่มีVIPขั้นสูงสุด พวกเธอทั้งสองคนก็ต้องคุกเข่าลงเรียกฉันว่าท่านผู้หญิง แล้วคลานออกไปจากที่นี่”

“ถ้าอย่างงั้นก็ตกลง ทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็เป็นพยานทั้งหมด อีกอย่างสิ่งที่คุณพูดเมื่อสักครู่ ผมอัดเสียงไว้หมดแล้ว เดี๋ยวถ้าแพ้ขึ้นมาอย่ากลับคำล่ะ”

เนี่ยเฟิงโบกโทรศัพท์ในมือ แล้วพูดประโยคนี้กับชิวซือมี่ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

ชิวซือมี่ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วตอบว่า “ใครจะแพ้ยังไม่แน่”

“ได้เลย งั้นพวกเราไปตรวจที่หน้าเคาน์เตอร์ตอนนี้”