พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 31

บทที่ 31 People & Spring

คนที่สองที่รู้สึกเขินคือเย่หรูเสว่ ขณะนั้นเย่หรูเสว่กำลังนั่งรอหมายศาลอยู่ในสำนักงานตำรวจ

เพราะเรื่องอาคารฟางเจิ้งของครั้งที่แล้วยังไม่มีผมสรุป เธอจึงยังทำงานไม่ได้ หัวหน้าบอกว่าต้องพูดคุยให้ชัดเจนก่อนค่อยให้คำตอบที่เธอพอใจ ดังนั้นสองวันที่ผ่านมานี้ เย่หรูเสว่ต้องวิ่งไปมาระหว่างสถานีตำรวจและคฤหาสน์

ตอนนี้ผู้บริหารและรองหัวหน้าทีมยังไม่มา ดังนั้นเย่หรูเสว่จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูว่าในกลุ่มมีใครพูดอะไรหรือเปล่าในเวลาว่าง ไม่คิดว่าให้เธอจับได้พอดี

“เจ้านี่ หาแฟนไม่ได้ก็เริ่มคิดกับพี่ๆใช่ไหม พี่ๆไม่ชอบเด็กอย่างนายหรอก”

เย่หรูเสว่รู้สึกทั้งตลกและโกรธ คิดไปคิดมาจึงส่งข้อความนี้ไป

“ไม่เป็นไร เสี่ยวเฟิงมีเสน่ห์ขนาดนี้ต้องหาภรรยาได้อยู่แล้ว ถ้าหาไม่ได้จริงๆก็ให้พี่ห้าแต่งกับนาย”

ทนายความโจวพูดพร้อมส่งอิโมจิหัวใจไป จึงทำให้กลุ่มแชทโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง

“น้องห้า เรื่องแบบนี้ไม่ถึงคิวเธอหรอก ดูอย่างเสี่ยวเฟิงแล้ว น่าจะชอบแนวเชื่อฟังมากกว่า ให้น้องเจ็ดแต่งกับมันเถอะ ไม่ใช่ว่ามันชอบขึ้นเตียงน้องเจ็ด”

หลินซูอินปิดปากหัวเราะอยู่ข้างๆ เธอเพิ่งสอนเสร็จ ตอนนี้กำลังพักอยู่ในสำนักงาน

“พี่สาม เธอพูดมั่วอะไรของเธอเนี่ย ฉันไม่แต่งกับเสี่ยวเฟิงหรอก ฉันเห็นทุกสภาพของเขาหมดแล้ว เมื่อก่อนมีน้ำมูกติดแล้วเดินตามฉันอย่างกับเงาอยู่เลย แล้วยังแย่งกระโปรงฉันใส่ด้วย ไม่ได้ แค่นึกขึ้นมาก็รู้สึกภาพแตกไปหมด รับไม่ได้”

“งั้นมาหาพี่สี่เถอะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”

หมิงอี๋หานพูดอย่างรวย

“พี่สี่ ทำไมผมรู้สึกตัวเองเหมือนเมลดาเลย”

เนี่ยเฟิงไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี พอเห็นพี่ๆแต่งละคนพูดอย่างเต็มพลัง ในใจเนี่ยเฟิงรู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง ไม่คิดว่ามีโอกาสได้เห็นพี่ๆแต่ละคนโตมาได้งดงามขนาดนี้

“เอาละ ผมไปก่อนนะ ผมต้องขับรถไปส่งพี่ใหญ่ที่หน้างานก่อน วันนี้ผมกับพี่ใหญ่ไปร้านอาหารร้านหนึ่งมา รสชาติดีมากเลย วันหลังพวกเราไปด้วยกันเถอะ”

พอพูดจบเนี่ยเฟิงก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเลย แล้วตามด้วยเปิดแผนที่ไปPeople & Springพร้อมกับชิวมู่เฉิง

People & Springเป็นเขตพื้นที่เตรียมพัฒนา

ที่ดินผืนนี้อยู่แถวเขตเมืองเก่าวงแหวนรอบสามของเมืองตงไห่ เมื่อก่อนที่นี่ถูกเรียกว่าบ้านพักแฟลชแบบคอมมูน ก็คือหมู่บ้านในเมืองในตำนาน

แต่บ้านพักนี้เก่าแก่มากแล้ว หลังผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์จับโอกาสได้ จึงรีบทำโฆษณาการเวนคืนที่ดิน

พูดขึ้นมาแล้ว ตอนมาเวนคืนที่ดินก็เกิดปัญหาไม่เล็กขึ้นมา เพราะมีหลายคนที่ไม่ยอมย้ายออกไป และรู้สึกยอดที่แจ้งมาไม่สมราคา

วันนั้นยังเกิดเรื่องทุบตีกันอีกด้วย แต่ไม่ว่าจะพัฒนาที่ไหนอีกครั้งก็มักมีเสียงที่ไม่เหมือนกันเกิดขึ้นอยู่ดี ไม่สามารถทำให้ทุกอย่างดีได้หรอก

“หลังจากนั้นที่ดินนี้ก็ถูกหวางซื่อกรุ๊ปซื้อไป ตอนนั้นหวางซื่อกรุ๊ปซื้อที่ดินนี้เสียเงินไปเยอะเลย แต่ตอนนี้ยอมขายให้เราในราคาตลาด และยังลดราคาลงไม่น้อยด้วย นี่คือสิ่งที่พี่คิดไม่ถึง”

ชิวมู่เฉิงก็ไม่เข้าใจทำไมคุณหวางถึงเปลี่ยนคำพูดโดยกะทันหัน

เมื่อก่อนเพื่อที่จะได้ที่ดินนี้มา เธอเสียเวลาและกำลังอย่างมาก ใช้หลายวิธีพูดแล้วพูดอีกเขาถึงให้ที่ดินนี้กับเธอ