พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 7

บทที่ 7 อย่าถูกหลอกเลย

เย่หรูเสว่โชว์บัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจ แล้วสอบถาม

เหล่านักข่าวพอเห็นบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจ จึงเล่าสิ่งที่ได้เห็นสิ่งที่ได้ยินให้เย่หรูเสว่ฟัง

เดิมทีพวกเขามาที่นี่เพื่อทำข่าวพิธีแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ บังเอิญถ่ายได้เนี่ยเฟิงตอนแย่งเจ้าสาวพอดี

คังเมิ่งกับเย่หรูเสว่สุมหัวไปดู ร้องเสียงเดียวกันว่า: “เขานี่ !”

“แสยะชะมัด ! วิญญาณตากุ๊ยนี่ทำไมไม่สลายไปนะ ! ถึงกับมาก่อความวุ่นวายงานพี่ใหญ่ที่นี่”

คังเมิ่งโมโหจนกำกำปั้นไว้แน่น อยากที่จะเอาตัวเนี่ยเฟิงมาชกแรกสักยก

“แต่ปฏิกิริยาของพี่ใหญ่ก็ประหลาดเหลือเกิน ทำไมพี่เขาถึงได้ไปกับหมอนี่นะ ?”

นี่เป็นจุดที่เย่หรูเสว่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ดูจากเหตุผลแล้ว พี่ใหญ่ของพวกเขาเป็นคนที่สุขุมที่สุด เป็นไปไม่ได้ที่จะวู่วามอย่างนั้นแน่

“ไม่เห็นต้องพูด ต้องเป็นเพราะหมอนี่ก่อเรื่อง เจ้ากุ๊ยคนนี้ต้องทำอะไรแน่ ! ไม่ได้ พวกเราต้องรีบติดต่อพี่ใหญ่ จะให้พี่ถูกเขาหลอกลวงไม่ได้ !”

คังเมิ่งปากพูดไป ก็รีบร้อนโทรเข้ามือถือของชิวมู่เฉิง

เวลานี้ชิวมู่เฉิงขึ้นไปเปลี่ยนชุดเจ้าสาวออกที่ชั้นบน ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดัง จึงรับสาย

“พี่ใหญ่ ! พี่อยู่ไหนคะ ? นายกุ๊ยตัวแสบนั่นไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม ?”

พอรับสายปุ๊บ เสียงในโทรศัพท์เป็นเสียงที่ร้อนใจของคังเมิ่ง

ชิวมู่เฉิงรีบถือมือถือให้ห่างออกไปเล็กน้อย เธอห่วงว่าแก้วหูจะมีปัญหา

“พี่ใหญ่ ตอนนี้พี่ปลอดภัยดีไหม ? ฉันจะรีบหาโลเคชั่นของมือถือพี่เดี๋ยวนี้ หมอนั่นถ้ากล้าคุกคามพี่ ฉันจะให้เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลย !”

ชิวมู่เฉิงทั้งขำทั้งร้องไห้ขึ้นมา “พวกเธอพูดอะไรกันน่ะ ?”

“พี่ใหญ่ พี่ไม่ต้องปิดบังแล้ว เมื่อกี๊เรารู้มาจากทางนักข่าวแล้ว มีกุ๊ยตัวแสบคนหนึ่งบุกเข้ามาในพิธีแต่งงานของพี่ แล้วยังกล้าพาพี่ไปอีก !”

คังเมิ่งพอนึกถึงว่าหมอนี่ลงไม้ลงมือกับเธอที่รถไฟ แล้วยังบอกว่าเธอเป็นภรรยาของเขา ทำให้แฟนคลับของเธอหายไปหมด เธอจึงโมโหนัก

“พวกเธอจำเขาไม่ได้กันเหรอ ?”

ชิวมู่เฉิงตะลึงไปชั่วครู่ ดูท่าทางน้องสาวทั้งสองเข้าใจผิดแล้ว ทว่าหลายปีผ่านไปขนาดนั้น พวกหล่อนจำไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ

ตอนแรกชิวมู่งเฉิงก็ไม่กล้ารู้จัก แต่เธอสัมผัสเงาในวัยเด็กจากตัวของเนี่ยเฟิงได้ พอได้ยืนยัน ก็แน่ใจเลย

“เอะ ? จำไม่ได้อะไรกัน ? หมอนั่นก็เป็นกุ๊ยตัวแสบไง เป็นพวกหื่นกาม...”

ชิวมู่เฉิงอดหัวเราะไม่ได้ “เขาคือเสี่ยวเฟิงไง”

“อะไรนะ ? !”

คังเมิ่งกับเย่หรูเสว่ มองตากันและกัน พูดสองคำนี้ออกมาพร้อมกัน

“ในเมื่อพวกเธอไม่เชื่อ งั้นก็มาที่บ้านฉันก่อนสิ”

คังเมิ่งกับเย่หรูเสว่มีความสงสัยบางอย่างภายในใจ ทั้งที่เนี่ยเฟิงหายสาบสูญไปนานแล้ว พวกหล่อนตามหาอยู่หลายปีก็พบร่องรอยใด ๆ เย่หรูเสว่เพื่อตามหาเนี่ยเฟิงถึงได้มาเป็นตำรวจ

เพียงแต่สืบต่อไป เย่หรูเสว่รู้สึกว่าเนี่ยเฟิงไม่น่าจะมีชีวิตรอด หล่อนเสียใจตำหนิตัวเองเพราะเรื่องนี้มาตลอด

ตอนนี้ชิวมู่เฉิงกลับบอกว่าน้องชายของพวกหล่อนยังมีชีวิตอยู่ และยังเป็นเนี่ยเฟิงที่มีรูปร่างแข็งแรง

ไม่ใช่ว่าหล่อนสองคนไม่เชื่อ เพียงแต่เรื่องนี้เหมือนเป็นภาพลวงตาไปหน่อย หล่อนสองคนไม่มีเวลาสนใจขนาดนั้นแล้ว รีบบึ่งรถไปยังบ้านของชิวมู่เฉิงทันที

หลังจากชิวมู่เฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ลงจากชั้นบนก็เห็นเนี่ยเฟิงที่นั่งดื่มน้ำอยู่บนโซฟา

ปกติแล้ว ชิวมู่เฉิงเป็นคนเงียบ ๆ ดูภายนอกไม่น่าใกล้ชิด แต่พอมองมายังเนี่ยเฟิง ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความเย็นชากลับแฝงความอ่อนโยนเอาไว้