แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 288

ชาติก่อน หลังจาก เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเรียนจบมัธยมปลายแล้ว เธอก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เธอไม่น่าจะย้ายบ้าน แต่ถูกคนใช้เป็นคู่ฝึก แล้วถูกดูดซับพลังชีวิตและเสียชีวิตไป

"ในเมื่อฉันเกิดใหม่แล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้เสี่ยวเชี่ยนมีชะตากรรมเหมือนเก่า ฉันจะคอยดูว่าเบื้องหลังนั้นมีภูตผีปีศาจอะไรซ่อนอยู่"

สวีจื่อหาวยื่นมือกวักเรียกเธอ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เสี่ยวเชี่ยนรีบมานั่ง"

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนยิ้มหวาน แล้วพยักหน้าให้สวีจื่อหาวแล้วนั่งด้วยความสง่างาม เหลือบมองเฉินซงจื่อด้วยสายตาแปลก ๆ เมื่อเห็นเฉินซงจื่อหลับตา เธอจึงมองไปที่เฉินโม่ "เฉินโม่ นายจากไปเสียนาน ไม่กลับมาเยี่ยมเพื่อนนักเรียนเก่าอย่างพวกเราอีกเลย ฉันคิดว่านายไปอู่โจว ก็ลืมพวกเราทุกคนเสียแล้ว?"

ถานชิวเซิงพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา "เขาลืมพวกเราไปนานแล้ว ถ้าไม่ใช่วันตรุษจีน เขาคงไม่กลับมาหรอก คุณคิดว่าเขากลับมาหาพวกเราโดยเฉพาะเหรอ!"

เมื่อเผชิญกับการต่อว่าของถานชิวเซิงทำให้เฉินโม่พูดอะไรไม่ออก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเทเหล้า "ผมทำโทษตนเองด้วยการดื่มเหล้าสามแก้ว เพื่อเป็นการขอโทษทุกคน!"

ถานชิวเซิงรู้สึกพอใจเล็กน้อย "แบบนี้ค่อยยังชั่ว"

จากนั้น พวกเขาเริ่มสนทนา และจากการสนทนา ทำให้เฉินโม่พบว่าถึงแม้ถานชิวเซิงจะเป็นคนที่ไม่แยแสเหมือนเดิม แต่สายตาคู่นั้นมีร่องรอยความมืดมน

หลังจากดื่มไปสักพัก บรรยากาศของการสนทนาคึกคักขึ้น และแม้แต่ เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนที่ไม่ชอบพูด ก็เริ่มพูดคุยมากขึ้น

ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสี่จะกลับไปสู่วัยรุ่นที่สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่อมองพวกเขาสองคนที่ดื่มจนเมาแล้ว ดวงตาของเฉินโม่เป็นประกาย

ใบหน้าของเฉินโม่เปลี่ยนเป็นจริงจัง และกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ชิวเซิง เสี่ยวเชี่ยน จื่อหาวฉันถือว่าพวกนายเป็นเพื่อน ถ้าหากพวกนายมีปัญหาอะไร ก็บอกฉันมาได้ บางทีฉันอาจช่วยพวกนายแก้ปัญหาได้!"