แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 292

เพื่อนนักเรียนที่ล้อมรอบ หูเจี้ยนหวาแยกจากกันทันที และมองไปทิศทางคนที่เดินมา

"สวีจื่อหาว!"

"คุณชายหู ทำไมคุณถึงเชิญเขามาด้วยล่ะ" สวี่หนานเพื่อนสนิทที่กินเที่ยวกับหูเจี้ยนหวาตั้งแต่มัธยมต้นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

หูเจี้ยนหวาเหลือบมอง สวีจื่อหาวและเฉินโม่ด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร และกล่าวเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม "ผมไม่ได้เชิญพวกเขา แต่ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนนักเรียน ในเมื่อพวกเขามาแล้ว คงไม่สามารถไล่พวกเขาออกไปได้ใช่ไหม? โรงแรมของผม หูเจี้ยนหวาถึงจะมีคนเพิ่มขึ้นอีกสองคนก็ไม่เป็นไรหรอก!"

"ฮ่า ๆ ......"

เพื่อนนักเรียนหัวเราะเสียงดังราวกับว่าเฉินโม่และสวีจื่อหาวมาที่นี่เพื่อกินฟรีดื่มฟรี

สวีจื่อหาวเป็นคนนิ่งเงียบ พูดตอบโต้ไม่เก่ง เขาพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก

เฉินโม่ไม่พูดอะไรสักคำ หาที่นั่งแล้วนั่งรอถานชิวเซิงอย่างเงียบ ๆ

เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่สนใจตนเอง หูเจี้ยนหวาก็รู้สึกหงุดหงิด จึงขยิบตาให้สวี่หนาน สวี่หนานพยักหน้าและลุกขึ้นทันที

"เฉินโม่ ทำไมจู่ ๆ คนที่ไร้ประโยชน์อย่างนายถึงได้กลับมาที่นี่ล่ะ? เกิดอะไรขึ้น? พ่อของนายใช้เงินสร้างความสัมพันธ์เพื่อให้นายไปเรียนที่โรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว ผลการเรียนของนายดีขึ้นแล้วใช่ไหม? เล่าให้ฟังหน่อยสิ" สอบปลายภาคปีนี้ได้กี่คะแนน?"

เพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่มองเฉินโม่นั้นมีความรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของคนอื่น

ผลงานเรียนของเฉินโม่เป็นที่โหล่ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นแล้ว และเพื่อนนักเรียนต่างใช้ข้ออ้างนี้โจมตีเฉินโม่

แม้ว่านิสัยของสวี่หนานจะไม่ค่อยดี แต่ผลการเรียนของเขาอยู่ในกลุ่มดีที่สุดเสมอ เขาคาดว่าถึงแม้เฉินโม่จะไปเรียนที่โรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวแล้ว ผลการเรียนของเขาก็คงไม่ดีขึ้นอย่างแน่นอน

เฉินโม่มองออกไปนอกหน้าต่างและนิ่งเงียบ เฉินโม่ขี้เกียจเกินกว่าจะใส่ใจคนเหล่านี้

ในการประชุมสูงสุดฮ่านหยางนั้นเขายังไม่สนใจคนที่มีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพพวกนั้นเลย แล้วนับประสาอะไรกับเพลย์บอยของเมืองเล็ก ๆ เหล่านี้?