ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5630

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งร้องสายฟ้าจงมาทีหนึ่ง ตะโกนด้วยท่าทีที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจ พลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาล!

เวลานี้ ตามภาพที่ภายในหัวสมองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจินตนาการไว้ล่วงหน้า หลังจากที่ตนร้องสายฟ้าจงทีหนึ่ง กลางท้องฟ้าจะต้องปกคลุมไปด้วยเมฆดำอย่างหนาแน่น เสียงฟ้าร้องครืนครืนอย่างแน่นอน จากนั้นตามด้วย สายฟ้าที่มีขนาดหนาเท่าถังน้ำสายหนึ่งฟาดลงมาจากท้องฟ้า มุ่งตรงผ่าลงบนหัวของเย่เฉิน!

และเขาเองก็เชื่อมั่นเช่นกัน สายฟ้าสายนี้ ต่อให้ไม่สามารถผ่าเย่เฉินให้ตายได้ทันที แล้วก็ยังสามารถทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการต่อต้านไปสิ้นเชิง ถึงเวลานั้น ตนมีหมื่นวิธีการที่จะทรมานเขา บังคับให้เขานำความลับทั้งหมดพูดออกมา!

แต่ว่า หลังจากที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตะโกนว่าสายฟ้าจงมาทีหนึ่ง ท่ามกลางท้องฟ้าไม่ได้ปรากฏเมฆดำอะไรเหมือนกันกับครั้งก่อนนั้น แล้วก็ไม่มีเสียงคำรามเหมือนฟ้าแลบฟ้าร้อง

สีของยามราตรีในค่ำคืนนี้ของเมืองจินหลิงค่อนข้างแจ่มใสปลอดโปร่ง ประกอบกับพื้นที่บนเขาไม่มีมลพิษทางแสง เงยหน้ามองก็จะเห็นจันทร์เสี้ยวและดวงดาวเต็มท้องฟ้า

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นว่าเมฆดำยังมาไม่ถึง ฟ้าแลบยังมาไม่ถึง ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความสงสัยขึ้นมา จ้องมองไม้ฟาดสายฟ้าที่อยู่ในมือ กล่าวพึมพำ: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? สายฟ้าของข้าละ?”

ในขณะตอนที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกำลังสงสัย ค่ายกลภายในไม้ฟาดสายฟ้าก็หยุดเคลื่อนย้ายแล้วเช่นกัน

จากนั้น เขาข้ามเข้าสู่ปราณทิพย์ในนั้น ยังถูกค่ายกลที่อยู่ไม้ฟาดสายฟ้าปล่อยออกมา กลับเข้ามาในร่างกายของเขาใหม่อีกครั้ง

ที่น่าเสียดายคือ ใน ไม่ได้มีบันทึกหลักฐานยืนยันถึงการสลายค่ายกลของปราณทิพย์อะไร ไม่อย่างนั้นละก็ เพียงแค่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งลองเมื่อสองครั้งก่อน ปราณทิพย์ภายในร่างกายก็จะสลายไปจนเกือบหมด

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งในเวลานี้ก็สงสัยเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน เนื่องจากปราณทิพย์กลับมาในร่างกายอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สงสัยว่าในไม้ฟาดสายฟ้านี้จะมีลูกไม้ ยังนึกว่าเป็นเพราะเมื่อครู่นี้ตนไม่ได้เปิดใช้งานค่ายกลสำเร็จ

ในเวลานี้ เย่เฉินเองก็กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ: “ถูกต้อง ไอ้หมาแก่ สายฟ้าของแกละ? ไม้ฟาดสายฟ้าที่อยู่ในมืออันนั้นไม่มีแบตแล้วงั้นหรือ? ลืมชาร์จแบตก่อนออกจากบ้านแล้วหรือไง?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้ว่าเย่เฉินกำลังเยาะเย้ยตนเอง กล่าวเสียงเย็น: “เด็กน้อย ความตายอยู่ตรงหน้ายังกล้าพูดจาปากดี! ฉันว่าแกคงยังไม่รู้ว่าคำว่าตายเขียนยังไงจริงๆซะแล้ว!”

พูดจบ เขากัดฟัน พลางเคลื่อนย้ายปราณทิพย์ เคลื่อนย้ายค่ายกลที่อยู่ในไม้ฟาดสายฟ้าเใหม่อีกครั้ง พลางชี้ไปที่เย่เฉิน กล่าวเสียงดัง: “เด็กน้อย ดูสายฟ้าของฉันมาอีกครั้ง!”

ทันทีที่พูดจบ ค่ายกลเคลื่อนย้ายเสร็จเรียบร้อย แต่ว่าบนท้องฟ้ายังคงไม่มีวี่แววของเมฆดำแม้แต่น้อย

ทันทีหลังจากนั้น ไม้ฟาดสายฟ้าก็นำปราณทิพย์ของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกลับคืนมาอีกครั้ง

ความรู้สึกแบบนี้ ก็เหมือนกับเพื่อนตัวน้อยเล่นตู้เกมแล้วตายในช่วงเวลาสำคัญพอดี รีบควักเหรียญตู้เกมเตรียมจะที่จะเล่นต่อ ผลสุดท้ายทันทีที่นำเหรียญตู้เกมหยอดเข้าไปในรูหยอดเหรียญ จากนั้นก็ถูกเครื่องจักรคืนเหรียญออกมาจากรูหยอดเหรียญทันที