ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 406

บทที่ 406

สถานการณ์ตอนนี้ของไอ้หมอนี่ เหมือนคลิปบนติ๊กต็อกที่ลูกคนรวยแย่งกินอุจจาระกัน ต้องต่อสู้กับความรู้สึกขยะแขยง

เซียวอี้เชียนดื่มรวดเดียวจนหมด จากนั้นเช็ดปาก แล้วรีบถามว่า “ยาอยู่ไหน? เร็ว? รีบนำยามาให้ผม! ”

เย่เฉินหยิบน้ำสีดำข้นหนึ่งลิตรจากมือคนรับใช้ และถือโอกาสตอนที่ไม่มีใครสังเกต เขาโรยเศษยาจากปลายนิ้วที่เขาที่เพิ่งบีบออกมาจากยาเม็ด

จากนั้น เขายิ้มแล้วนำถ้วยยายื่นให้กับเซียวอี้เชียน แล้วกล่าวว่า “มา ประธานเซียว เชิญดื่ม!”

มีกลิ่นเหม็นสาบรุนแรงภายในปากของเซียวอี้เชียน และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะปกปิดมันด้วยกลิ่นอื่น ๆ เขาจึงหยิบน้ำยาขึ้นมาและดื่มเข้าไปอึกใหญ่

ความขมของน้ำยาถ้วยใหญ่นี้ไม่ได้ทำให้คนสลบ

ชั่วชีวิตของเขา ไม่เคยได้ลิ้มรสอะไรที่ขมขนาดนี้มาก่อน แม่งมันช่างขมฉิบหาย ขมราวกับว่านำชะเอมหนึ่งหมื่นขวดเทรวมกันอยู่ในยาถ้วยนี้

น้ำยาถ้วยนี้ไม่เพียงแค่ขมเท่านั้น แต่ยังแสบร้อนมาก!

เมื่อน้ำยาเข้าปากมันแสบร้อนจนลิ้นชาไปหมด หลังจากนั้นก็ชาไปทั่วทั้งปาก

เมื่อเข้าสู่กระเพาะอาหาร เหมือนกับว่าได้ดื่มกรดซัลฟิวริกเข้าไป ทั่วทั้งท้องแสบร้อนจนรู้สึกทรมาน

อย่างไรก็ตาม ในพริบตาเดียวที่เขาดื่มมัน เซียวอี้เชียนรู้สึกได้ทันทีถึงความร้อนจากท้องไปสู่ด้านล่าง

ความเจ็บปวดตรงบริเวณนั้น รู้สึกบรรเทาลงทันที!

เห้ย! แม่งเป็นยาเทวดาจริง ๆ!

เซียวอี้เชียนตื่นเต้นมาก เขาไม่สนใจว่ายานี้จะขมขนาดไหน ดื่มมันเข้าไปอีกอึกใหญ่

เมื่อดื่มจนใกล้หมด ก้นถ้วยจะมีกากยา ข้นหนึบจนเหมือนงาดำ เมื่อดื่มเข้าไปมันจะไปติดในปาก มันรู้สึกทรมานจริงๆ

แต่เพื่อประสิทธิภาพของยา เขาจึงได้กลืนกากยาลงไปทั้งหมด

ในตอนนี้ปากของเขาชาไปหมด ตัวเขาไม่รู้ว่า ตอนนี้ลิ้นที่รับรสของเขาถูกฤทธิ์ยาเผาหมด ลิ้นไม่สามารถรับรสได้อีกหลายเดือนแน่ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ปากก็จะชาตลอดเวลา และปวดแสบปวดร้อน จนรู้สึกทรมาน