ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 447

บทที่ 447

คุณท่านซ่งก็ไม่ได้โง่ โชคอะไรที่สามารถทำให้คนคนหนึ่งอ่อนเยาว์ได้เป็นสิบปี?

คาดว่าเรื่องมหัศจรรย์เช่นนี้ ในเมืองจินหลิง คงจะมีเพียงคนเดียวที่สามารถทำได้ คนคนนั้น ก็คือ เย่เฉิน อาจารย์เย่！

ถึงแม้ซือเทียนฉียังไม่ตอบ แต่ในใจคุณท่านซ่งก็มั่นใจ ซือเทียนฉีน่าจะได้อะไรดีๆ สักอย่างที่อาจารย์เย่ให้ไว้ ถึงได้เปลี่ยนมาหนุ่มขึ้นขนาดนี้

ซือเทียนฉีในตอนนี้ ก็มีสีหน้าเลิ่กลั่ก

ไม่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์เย่ เขาจะไม่พูดเรื่องยาอายุวัฒนะออกไปแน่นอน

เพราะถึงอย่างไร เมื่อวานนี้อาจารย์เย่เพิ่งเตือนตนเองว่า ห้ามบอกใครเด็ดขาด

แต่ว่า ตอนนี้คุณท่านซ่งเดาออกแล้ว ก็เลยทำตัวไม่ถูก

เขาเห็นคุณท่านซ่งทำหน้ามั่นใจ ก็เลยพูดอย่างเคอะเขินว่า “พี่ซ่งครับ เรื่องนี้พี่เดาออกเองนะครับ อย่าไปบอกอาจารย์เย่นะว่าผมเป็นคนพูด......... อาจารย์เย่ไม่ให้ผมบอกใคร”

คุณท่านซ่งได้ยินดังนั้น ในใจก็ยิ่งมั่นใจกับการเดาของตนเอง

คนที่ให้ของดีกับซือเทียนฉี ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่ตนเองอยากจะให้มาเป็นหลานเขย เย่เฉิน อาจารย์เย่นี่เอง！

ในใจคุณท่านซ่งตอนนี้ ก็อิจฉาอย่างมาก

ถึงขนาด อิจฉามากจนแอบมีความริษยาอยากได้อยู่เล็กๆ

มีหรือเขาจะไม่อยากเป็นแบบซือเทียนฉี? คนอายุ70 แต่ดูไปแล้วเหมือนคนอายุ60

มีหรือเขาจะไม่อยากมีอายุที่มากขึ้นเป็น10ปี หรือมากกว่านั้น?

คนเราพอถึงตอนแก่ชรา ก็ยิ่งกลัวตาย กลัวแก่ มันเป็นธรรมชาติของคน ใครก็ไม่อาจหลบหนี้ได้พ้น