ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 449

บทที่ 449

ช่วงบ่าย ณ บ้านตระกูลซ่ง

อู๋ตงไห่และอู๋ซินก็ตั้งใจเลือกของขวัญ แล้วสองพ่อลูกก็รีบไปยังบ้านตระกูลซ่ง

คุณท่านซ่งรู้แล้วว่าพวกเขามายังเมืองจินหลิง และรู้ว่าลูกหลานของตระกูลเขาพบกับอะไรบ้าง ดังนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะมาที่บ้านตนเองเร็วอย่างนี้

แต่ว่า ในเมื่อลูกชายคนโตและหลานคนโตของตระกูลอู๋มาถึงที่ คุณท่านซ่งก็ต้องเกรงใจเป็นธรรมดา เลยออกมาต้อนรับเอง

อู๋ตงไห่และอู๋ซินนั่งฝั่งดก้ารับแขก คุณท่านซ่งนั่งฝั่งตรงข้าม ลุงวีก็ยกน้ำชาให้กับทุกคน ยุ่งตัวเป็นเกลียว

อู๋ตงไห่เอาของขวัญจำนวนมากยกขึ้นมา แล้วก็ยกมือคำนับพูดว่า “ไม่ได้พบคุณอาซ่งเสียนานเลย ไม่คิดว่าอาซ่งยังร่างกายแข็งแรงดีช่างน่าอิจฉาจริงๆ ครับ！”

คุณท่านซ่งก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “ร่างกายผมไม่นับว่าแข็งแรงหรอก อย่างมากก็ยังสามารถทำอะไรเองได้ ยังไม่ตายง่ายๆ”

อู๋ตงไห่รีบพูดว่า “คุณอาซ่งช่างถ่อมตัวจริงๆ”

เขาก็พูดเสริมว่า “คุณอาซ่งครับ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าร่างกายคุณอาไม่ค่อยดี แต่วันนี้เห็นว่าสีหน้าก็สดใสดี ดูเหมือนว่าร่างกายจะดีขึ้นมากแล้ว?”

คุณท่านซ่งก็ยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “ตอนแรกผมก็คิดว่าร่างกายจะดีขึ้นมากแล้ว แต่วันนี้ก็เพิ่งรับรู้ว่า ผมยังไม่นับว่าดีขึ้นมากเท่าไรนัก”

อู๋ตงไห่ได้ยินดังนั้นก็แปลกใจ แล้วพูดว่า “คุณอาซ่งครับ แล้วอย่างไรถึงจะเรียกว่าดีขึ้นล่ะครับ?”

คุณท่านซ่งก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “สามารถกลับมาเหมือน10ปีที่แล้วภายในคืนเดียว อย่างนั้นถึงจะเรียกว่า ดีขึ้น！”