พลาด นิยาย บท 5

‘ตึก ตึก ตึก’ ฉันไม่ตอบอะไร ได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เบา ๆ สิเจ้าหัวใจ เดี๋ยวเขาก็รู้หรอก…

“เปล่า ปล่อยเถอะค่ะ” ฉันพยายามหลบสายตาเขา ที่เอาแต่จ้องตาฉัน เขาคงรู้แล้วว่าหัวใจฉันเต้นแรงแค่ไหน เพราะหน้าอกหน้าใจตูม ๆ ของฉัน แนบชิดเขาจนไม่เหลือทรงเดิม

มือหนาค่อย ๆ เลื่อนเข้าไปหลังสาปเสื้อ ปลดตะขอบราลูกไม้ตัวโปรดฉัน ด้วยมือเพียงข้างเดียว...

“อยากให้เก่งเหมือนช้อปปิ้ง” เขากระซิบข้างหูฉันเสียงแผ่วเบา ฉันตัวแข็งทื่อเหมือนถูกเสียงมหาเสน่ห์สะกดวิญญาณ…

‘ตึก ตึก ตึก’ เสียงหัวใจฉันเอง... ทำไมเขาต้องมาทำตัวเซกซี่เร่าร้อนใส่ฉันด้วยเนี่ย

เขาประทับจูบลงเบา ๆ ก่อนริมฝีปากนุ่มจะเลื่อนลงมาซุกไซร์คอจนฉันเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย มือขวานั้นมิวายอยู่นิ่ง ยังส่งนิ้วชี้แสนซนมาบดขยี้เม็ดสาว

กลางอก อื้ม~ มันกระตุ้นความรู้สึกเสียวกระสัน...

จนฉันอยาก... อยากรับรสสัมผัสจากเขามากขึ้นอีก

เชิ้ตบางของฉัน ถูกเขาถอดโยนลงบนพื้นไม่ใยดี มือใหญ่ดันตัวฉันนอนบนโซฟา ก่อนจะระดมจูบทั้งเนินอก ร่องท้อง เนินสาว ลมหายใจอุ่น ๆ นั้นครอบงำฉัน จนฉันแอ่นอกรับไม่รู้ตัว

จมูกโด่งเลื่อนต่ำ ลงมาถึงติ่งสวาท ก่อนจะกดลิ้นนุ่มเชยชิมมันฉันกำลังจะถูกเขากินอีกแล้ว

“อื้อ~ อ๊ะ” ลิ้นนุ่มตวัดไปมา ระเรงดูดทุกซอกทุกมุมในร่องสาว ซุกซนย้ำกดแทรกกลีบกุหลาบหวังเข้าไปสัมผัสข้างในของฉัน แต่ไม่ทันใจ นิ้วยาวเริ่มแทรกเข้าไปทำหน้าที่แทน ขยับเข้าออกรัวเร็วจนฉันอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ๆ” ตาคมเหลือบมองฉันแว๊บนึง พึงพอใจกับผลลัพธ์ตรงหน้า จึงตัดสินใจใส่เข้ามาอีกนิ้ว

“อ๊ะ~” ฉันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนที่นิ้วทั้งสองจะเกี่ยวกระทุ้งรูลึก

หวังเรียกน้ำรักรสหวานออกมาให้เขาเชยชม

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันได้แต่ครางไม่เป็นภาษา ดังไปทั่วห้อง นิ้วยาวทรมานฉัน กะจะให้ฉันขาดใจตายตรงนี้

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันจิกผมเขาแน่น หน้าท้องเกร็งไปหมด เขายิ่งเร่งจังหวะรัวขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันใกล้จะกระตุก จะเสร็จ ใกล้แล้ว...

“พอแค่นี้ก่อนหิว”

อยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว ดะ เดี๋ยวนะ ฉันกำลังจะเสร็จ นี่แกล้งกันใช่มั้ย ล้อกันเล่นใช่มั้ย? ฉันมองสภาพตัวเองแล้วอารมณ์เสียสุด ๆ อาการหงุดหงิดเริ่มครอบงำ

ฉันเดินตึงตังเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องก่อนจะออกมาเห็นเขานั่งกินข้าวอย่างสบายใจ ไอ้คนเลว!

“กินข้าวสิ เอาเกลือแร่มั้ย” ฉันเลื่อนเก้าอี้ลงไปนั่งตรงข้ามเขา แล้วก้มหน้าก้มตากิน เบื่อ หน้าก็ไม่อยากมอง

“ใครกินเกลือแร่ กับสเต็ก!” แค้นใจชะมัด ฉันหั่นสเต็กด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวสุด ๆ ใจร่ม ๆ นะณีเวีย

“เห็นว่าเสียน้ำเยอะ” ฉันเหลือบตาไปมองเขาแว๊บนึง หน้านิ่งนั้นยิ้ม

อ่อน ๆ ให้ฉันที่มุมปาก ชวนให้ฉันโมโหเขาขึ้นไปอีก

“เหอะ!” ฉันดีดตัวลุกจากเก้าอี้วิ่งเข้าไปนอนซมในห้อง ไม่กินมันแล้ว

ของที่ซื้อมาก็ไม่จัดมันแล้วโว้ย รำคาญ

ฉันนอนกระสับกระส่าย อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก อยากวิ่งออกไปเตะบอล ต้องวิ่งออกไปเตะบอล!

โทรออก | Namwan

(ฮะ ฮัลโหล อื้ออ) น้ำหวานรับโทรศัพท์เสียงแปลกประหลาด อย่างไม่

เคยเป็น อะไรของหล่อนเนี่ย

“เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ ออกไปออกกำลังกายกันมั้ย”

(อะ อะ ออกอยู่ อ๊ะ)

น้ำหวาน! ฉันรีบกดวางสายเพราะรู้ว่าปลายสายกำลังทำอะไรอยู่ เจ็บปวดชะมัดเหมือนน้ำหวานกำลังตอกย้ำฉันอยู่ยังไงอย่างงั้น!

ฉันพยายามโทรหาแตงโมนางก็ไม่รับ ฮือ ทำไมทรมานแบบนี้ ฉันลุกเดินไปมาจนเหงื่อเป็นเม็ด ๆ เริ่มผุดขึ้น

ไม่นานคนก่อเรื่องก็เดินเข้ามาในห้อง แต่ คะ คราวนี้เขาถอดเสื้อ ซิกแพคสวย ๆ นั่นทำฉันหันไปมองโดยไม่รู้ตัว

“เป็นอะไร ไม่สบาย?” เขาเอามือมาอังหน้าผาก ฉัน จนฉันมือไม้สั่นไปหมด นี่ฉันอยากจะกินเขามากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“ไปไกล ๆ ได้ไหมคุณ” ฉันนั่งลงบนเตียง พยายามกดลดแอร์ หวังจะลดอุณหภูมิในตัว

แต่... มันคงจะไม่เป็นแบบนั้น... อุณหภูมิในตัวฉันคงลดลงอีกไม่ได้แล้ว เพราะอยู่ ๆ ชายตรงหน้า... เขากำลังถอดกางเกง!

“มองอะไร” เขาหันมาถามนิ่ง ๆ จนฉันรีบละสายตาไปทางอื่น

“เปล่า แล้วถอดอะไรตรงนี้ล่ะ”

“ก็ปกติถอดตรงนี้” เขาตอบเรียบ ๆ และเดินเข้าไปห้องน้ำ ยุบหนอ

พองหนอ

สักพัก ฉันตัดสินใจหยุดคิดเรื่องอย่างว่า หยิบชุดใหม่ไปโยนลงเครื่องซักผ้า จัดของที่เพิ่งซื้อมาหาอะไรทำไปเรื่อย กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ 5 ทุ่ม

เดินเข้ามาในห้องก็พบว่าเขาหลับไปแล้ว หลับได้ก็ดี ก่อกวนชะมัด

ฉันรีบอาบน้ำจัดการตัวเอง ก่อนจะแอบย่องไปนอนข้าง ๆ เขา... คนอะไรหลับยังหล่อ ฉันนอนตะแคงมองหน้าเขาสักพัก... อยู่ ๆ ร่างใหญ่ก็พลิกตัวเข้ามากอดฉันไว้แน่น หน้าของเขาซบลงที่หน้าอกฉันเต็ม ๆ จมูกโด่งเริ่มขยับ… ซุกไซ้นมฉันอยู่อย่างงั้นไม่ยอมหยุด

“นอนค่ะคุณ”

ฉันดันตัวเขาออกไป แต่ร่างใหญ่กับกอดแน่นไปกว่าเดิม ไซ้เนินอกต่ออย่างโหยหา ไม่ทันไรมือใหญ่ที่โอบฉัน เอี้ยวไปถอดตะขอ บราเซียของฉันเสียแล้ว

“คราวหลัง ไม่ต้องใส่ชั้นในนอน” เขาบ่นอู้อี้อยู่ตรงร่องนมฉัน ซึ่งปกติฉันไม่ใส่มันนอนอยู่แล้วหากนอนคนเดียว

“นอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปเลือกรถสิบคัน”

ฉันประชดประชันและพยายามดันไหล่เขาออก แต่ไม่ทันการ มือใหญ่ล้วงเข้าไปในเสื้อนอนของฉันเสียแล้ว

“ขอกินนมก่อน” เขาปลดกระดุมเม็ดกลางออก ดันบราที่ติดแขนฉันอยู่ขึ้น

ริมฝีปากนุ่มเริ่มดูดเม็ดทับทิมบนเนินอก ส่งลิ้นอุ่น ๆ สัมผัสมันเบา ๆ จนฉันเริ่มรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“คุณ ฉันง่วง” ฉันพยายามค้าน

ไม่มีเสียงตอบ มือเขาอีกข้างยังล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของฉันอีก

จะโดนอีกแล้วเหรอเนี่ย...