พลาด2 นิยาย บท 127
วางสายจากแม่ฉันก็รีบแต่งตัว เพราะฉันต้องไปซื้อที่ตรวจครรภ์ แต่พอเปิดประตูห้องน้ำออกมาเท่านั้นล่ะ!
“เมนส์แม่แมวไม่มาเหรอคะ?”
ไทม์! ฉิบหายแล้ว นี่เขาแอบฟังฉันตลอดเลยเหรอ? เขาได้ยินหมดเลย แม้กระทั่งฉันเมนส์ไม่มา
“เอ่อ อืม ๆ ปกติล่ะ เมนส์มาไม่ค่อยตรง” แล้วเขาก็เดินมาจับมือฉันทันที
“ตรวจนะคะ ตรวจนะ ไทม์น้อยมาแน่ ๆ เลย นะคะ” ไทม์บีบมือฉันแน่น ภายใต้รอยยิ้มที่ออดอ้อนนั้น เหมือนน้ำตาเขากำลังคลอออกมา
“ค่อยตรวจนะ เย็นแล้ว”
“แม่แมว นะ ๆ ขอร้องล่ะ อยากรู้”
“อืม ก็ได้ ๆ ตรวจก็ตรวจ” เขาโน้มมาหอมแก้มฉันทันที ก่อนที่จะวิ่งกลับไปกดโทรศัพท์ภายใน โทรหาเลขา
“ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ให้ผมด่วน”
ด่วน? ตอนนี้เลยเหรอ สักพักก่อนก็ได้ เขาตื่นเต้นไปไหมเนี่ย! ฉันยังไม่ทันเตรียมใจเลย
ฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที จนเห็นไทม์เขานั่งยิ้มที่เก้าอี้ แล้วหมุนไปหมุนมา
“นายคิดว่าฉันจะท้องเหรอ?” เขายิ้มกว้าง แล้วพยักหน้าตอบ เฮ้อ… เอาไงดี ตอนนี้ก็เย็นแล้ว ที่ฉันรู้มาคือตรวจตอนเช้าผลจะชัดเจนที่สุด
“ไทม์ พรุ่งนี้เช้าค่อยตรวจนะ”
“วันนี้เลยค่ะ ลูกมาแล้วแน่นอน เฮ้อ… ดีใจจัง รันรันมานี่ดิรู้ยัง ว่ากำลังจะมีน้องอ่ะ”
ฉันยืนมองเขา... ที่กำลังอุ้มรันรัน ขึ้นมานั่งตัก ก่อนที่จะเดินไปนั่ง มองที่ประตูเซ็ง ๆ ฉันไม่อยากให้เลขาเขาซื้อมันมาตอนนี้เลย ฉันอยากตรวจคนเดียว รู้ผลจะได้เซอร์ไพรส์ หรืออะไรก็ได้ ให้ทุกคนตื่นเต้นไปด้วย
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
นั่นไง!
“เชิญ ๆ” ไทม์ลุกขึ้นแล้วเดินไปปลดล็อกทันที จนฉันเห็นเลขาเขาส่งยิ้มหวาน ๆ แล้วยื่นถุงยาถุงนึงมาให้
“รอฟังข่าวดีนะคะ ผู้บริหาร”
“ข่าวดีแน่นอน ขอบใจมาก” เมื่อเลขาปิดประตูปุ๊บ! ไทม์เขาก็เดินมาจับมือฉัน ลุกจากโซฟาทันที จนเราสองคนเดินไปหยุดที่ห้องน้ำ
“แม่แมวขา ท้องลูกเราได้แล้วนะ ไทม์อยากมีลูกมาก ๆ” เขายื่นที่ตรวจครรภ์ให้ฉัน แล้วมองฉันตาเป็นประกาย จนฉันรับรู้ได้..ถึงความหวังที่เขาแสดงออกมา
“อืม...” ฉันจึงรับมันมาแกะ แล้วเข้าไปจัดการตรวจทันที ช่วงนาทีที่ฉันลุ้นผลปฏิกิริยาของที่ตรวจครรภ์ ฉันคิดถึงพ่อมาก... มันเป็นความรู้สึกที่ฉัน ไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะได้สัมผัสมันเร็วขนาดนี้ นี่ฉันโตมากแล้วนะ ฉันมีสามี...และกำลังจะมีลูก?
ตรวจเสร็จ ฉันก็กำที่ตรวจครรภ์ไว้แน่น ฉันไม่กล้าดูผลมันเลย ได้แต่นั่งนิ่งมองไปที่มือตัวเอง
จนเสียงเคาะประตูดังขึ้น
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“แม่แมว... เป็นยังไงคะ? เตรียมมือถือรอถ่ายรูปแล้วเนี่ย”
จะถ่ายรูปอะไร? ฉันยังไม่รู้ผลเลย! ฉันจึงตัดสินใจไม่ดูที่ตรวจครรภ์ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตูออกมามองหน้าเขา ที่ตอนนี้กำลังยิ้มแก้มปริ
จนเขาเข้ามากอดฉันแน่น
“ท้องใช่ไหมคะ”
พอเขาถอนกอดออกมา ฉันก็ยื่นที่ตรวจครรภ์ให้ทันที จนเขามองมันนิ่ง ๆ พลิกดูแล้วค่อย ๆ หุบยิ้มลง
“ขีดเดียว… ไม่ท้องใช่ไหม” ฉันรีบมองตามมือเขา ใช่… ขีดเดียวจริง ๆ ฉันไม่ได้ท้อง!
และอยู่ ๆ เขาก็โยนที่ตรวจครรภ์ลงถังขยะ ก่อนจะจับมือฉันเดินไปนั่งที่โซฟาแทน
“อยากจะร้องไห้”
“เดี๋ยวลูกก็มา... อย่ารีบสิ” เขาถอนหายใจ แล้วเอามือกุมขมับตัวเอง
“ไทม์ไร้น้ำยาขนาดนี้เลยเหรอ” น่าสงสารจัง ฉันรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาทันที เหมือนตอนนี้ไทม์เขากำลังผิดหวังสุด ๆ
“นายอาจจะใช้น้ำเปลืองไป นาน ๆ ค่อยเริ่มทำใหม่ก็ได้”
“น้ำเปลือง? เราไปหาหมอไหม ไปหาพ่อแม่แมวไง ปรึกษาท่านเลย ไทม์กลัวตัวเองเป็นหมัน”
ตอนนี้ฉันทั้งเซ็ง ทั้งสงสารสามี ไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่กอดปลอบเขา จนวันนี้ไทม์เขาซึมไปเลยทั้งวัน พอกลับมาบ้านกับฉัน ก็ยังไม่ยิ้ม
“ทะเลาะกันรึป่าว” จนแม่ฉันกระซิบถามเบา ๆ เมื่อเห็นไทม์เขานั่งถอนหายใจแล้ว ถอนหายใจอีกที่โซฟา
“ป่าวค่ะ เมื่อกี้ปั่นตรวจแล้วนะแม่”
“ห้ะ! ยังไง ๆ ๆ” แม่จับมือฉัน แล้วจ้องเค้นคำตอบ
“ขีดเดียวค่ะ” แล้วแม่ก็ตบไหล่ฉันเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เฮ้อ… ตรวจตอนเช้า ตรวจจนกว่าเมนส์จะมา ลองดู” ฉันพยักหน้า แล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ ไทม์ เพราะตอนนี้เขาน่าสงสารที่สุด
“อย่าคิดมากสิ คนเราไม่ได้มีลูกกันง่าย ๆ นะ เพิ่งแต่งงานเอง”
“เฮ้อ ไทม์เสียใจที่ตัวเองทำไม่สำเร็จ ช่างเถอะ ครั้งต่อไปจะพยายามค่ะ แล้วพ่อแม่แมวไม่อยู่เหรอคะ”
เขาจะปรึกษาพ่อฉันจริง ๆ สินะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2