พลาด2 นิยาย บท 128

ฉันก้มมองที่ตรวจครรภ์อีกรอบ มองแล้วมองอีก มองจนตัวเองเริ่มจะเวียนหัว ใช่... ฉันท้องจริง ๆ ดูยังไงก็สองขีด และขีดที่สองมันก็ชัดมาก

ฉันอยากกรี๊ดแต่กลัวคนในบ้านตกใจ และตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ฉันทั้งดีใจ ทั้งสับสน จนทำอะไรต่อไม่ถูกเลย

ฉันจึงนั่งนิ่ง ๆ สักพัก แล้วตั้งสติ...

เฮ้อ! โอเค... เอาล่ะ ยังไม่มีใครรู้ ฉันต้องเซอร์ไพรส์เรื่องนี้กับทุกคนใช่ไหม โดยเฉพาะไทม์ รายนั้นเขาน่าจะดีใจมาก

ฉันจึงเก็บที่ตรวจครรภ์ทุกอันใส่กระเป๋าเหมือนเดิม ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำ แล้วหาหนังสือไปนอนอ่านบนเตียง ในขณะที่ไทม์เขายังไม่ขึ้นมา ฉันต้องคิดวิธีเซอร์ไพรส์เขาให้ได้!

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“เปิดเลยค่ะ”

แอด…

“ไงมึง ทำไมกลับมานอนบ้านได้” ไอ้ซินน์เดินยิ้มมาหาฉัน ก่อนที่มันจะนั่งลงที่ปลายเตียง

“มีธุระทำที่บ้านนิดหน่อย หลานดิ้นยัง” ซินน์มันก้มไปลูบท้อง แล้วอมยิ้มเบา ๆ

“ยังหรอก ตอนซาวน์ก็ดิ้น แต่กูยังไม่รู้สึก มึงค้างกี่วัน รันรันไปไหนแล้วล่ะ”

“รันรันอยู่กับแม่บ้าน เออมึง...” ฉันรีบลุกจากเตียง เดินไปปิดประตูห้อง

“อะไรวะ มีอะไร ถึงกลับปิดประตูห้อง” ไอ้ซินน์ขมวดคิ้วสงสัย จนฉันเดินกลับไปนั่งข้าง ๆ มัน

“คือ กูท้องว่ะ”

“อุ๊ปส์!” และฉันก็รีบเอามือปิดปากไอ้ซินน์ ก่อนที่มันจะอ้าปากกรี๊ดลั่นบ้าน

“อย่าเพิ่งบอกใคร... กูอยากเซอร์ไพรส์ ตอนเย็นก็พึ่งตรวจไป มันขึ้นขีดเดียว ไทม์เสียใจใหญ่”

ซินน์พยักหน้ารัว จนฉันเอามือออกจากปากมัน

“เซอร์ไพรส์ยังไงวะ ตัวติดกันแบบนี้”

“ไม่รู้... กูนั่งคิดอยู่ ไม่งั้นก็บอกโต้ง ๆ ไปเลย พี่นาวินล่ะอยู่ไหน พี่นาวินมึงก็อย่าเพิ่งบอกนะ”

ซินน์พยักหน้ารับทันที

“เออน่า... มีอะไรให้กูช่วยไหมล่ะ?” ฉันรีบยกมือปฏิเสธ มันเคยเซอร์ไพรส์ใครที่ไหน ตอนท้องมันก็ทำความลับตัวเองแตก ฉันไม่ไว้ใจ จนไอ้ซินน์มันหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินออกจากห้องไป

ทำยังไงดีกู... งานยากเลยนะเนี่ย

ฉันนั่งคิด นอนคิดสักพัก ไทม์เขาก็เปิดประตูเข้ามา ตอนนี้เขาเริ่มยิ้มแล้ว พอเห็นฉันนอนนิ่ง ๆ เท่านั้นล่ะ เขาก็กระโดดขึ้นเตียงแทบจะสิงร่างฉันทันที

โอ้ย... เบา ๆ หน่อย! เดี๋ยวโดนท้องกู

“มาหลบอยู่นี่เอง...” เขากอด แล้วฟัดแก้มฉันทั้งสองข้าง ก่อนที่จะขยับมือขึ้นมาลูบเบา ๆ ที่ต้นขา..

“ทำอะไรอ่ะ”

“ลองสูตรเพื่อน...” สูตรเพื่อน?

“สูตรอะไร ใคร?”

“ไอ้นาวิน มันบอกไทม์ว่าทำบ่อย ๆ ก็ท้องเอง” โหย… พักบ้างเถอะ เพิ่งได้กันก่อนกลับบ้าน กลับมาก็จะทำฉันอีกแล้ว

“ค่อยนะ พักบ้าง ใช้น้ำเปลือง อสุจิไม่แข็งแรงนะ” เขาหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะทำหน้านึกคิด

“จริงเหรอคะ?”

“จริงสิ” แล้วฉันก็รอดค่ะ ตอนนี้ไทม์เขาทิ้งตัวนอนข้าง ๆ ฉัน แล้วเอามือก่ายหน้าผากเรียบร้อย

“นี่... นายอย่าจริงจังมาก ถึงเวลาเดี๋ยวเขาก็มาเองล่ะ” เขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วหลับตาลง