พลาด2 นิยาย บท 57

ผมควรจะทำยังไงกับไอ้ไทม์ดี! ถอนหุ้นจากโรงแรมแม่งเลยดีไหม

ที่ผมได้ยัยภาระมาเป็นว่าที่เจ้าสาวเนี่ย มันก็ดีอยู่หรอก! แต่ผมทำใจไม่ได้ ที่แฟนผม... เธอหูเบาขั้นวิกฤตขนาดนี้!

และอนาคต… ยัยนี่ต้องเป็นผู้บริหารอีก ต้องบริหารคน บริหารทุก ๆ อย่างในบริษัทตัวเอง ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่... จะรอดไหมล่ะ!

ผมจะจัดการไอ้ไทม์ เพราะมันหลอกไออุ่นนี่ล่ะ และตอนนี้… ผมก็ได้แต่นั่งมองแฟนตัวเองนั่งสมาธิ ให้สติ เธอกลับมาเต็มเหมือนเดิม

เธออาบน้ำปะแป้ง ใส่ชุดนอนกระโปรงยาวรูปหมี อืม… กูเหมือนมีลูกเลยครับ! ต้องมองไปทำงานไป เพื่อไม่ให้เธอแอบเปิดตาก่อนเวลา

“เวียร์… สิบห้านาทีรึยัง” จนเธอหรี่ตามอง และถามผมขึ้นมา ผมจึงลุกขึ้นเดินไปใกล้ ๆ เพื่อจะมองหน้าเธอให้ชัด

“ยัง”

ผมยิ่งมองเธอ… ยิ่งสับสน นี่เมียกูจริง ๆ เหรอวะเนี่ย? ทำไมมันเหมือนเด็กอนุบาลหมีน้อยกำลังจะกินนมนอนแบบนี้วะ!

“สรุปนายชอบแพนตี้ผูกเชือกไหม...” ไม่ต้องนั่งแล้วมั้งสมาธิ ถ้ามีคำถาม ถามผมทุกนาทีแบบนี้!

“ไม่รู้ นั่งให้เสร็จก่อนค่อยถาม” เธอเงียบทันที จนเข็มนาฬิกาหมุนครบสิบห้านาที ผมก็ใช้นิ้ว… จิ้มแก้มเธอเบา ๆ

แต่เธอกลับนิ่ง...

เชี่ย! หลับเหรอวะ!

“ไออุ่น!” เธอสะดุ้ง ลืมตาขึ้นมาทันที ก่อนที่จะหาววอด ๆ แล้วเอนตัวนอน ลงบนเตียง

“ครบแล้ว ฝันดี ปลุกด้วยนะ...” สั่งอีก! ผมได้แต่นั่งมองเธอ มองหน้าขาว ๆ หมวย ๆ ที่หลับพริ้ม ก่อนที่จะตัดสินใจขยับขึ้นเตียง ล้มตัวนอนข้าง ๆ แล้วดึงร่างเล็ก ๆ นั้นเข้ามากอดแนบอก

ผมไม่คิดเลย… ว่าจะได้มีโอกาสนอนกอดแฟนเร็วขนาดนี้... และตอนนี้ผมได้แต่นอนมองเพดาน เพราะนอนไม่หลับจริง ๆ มันไม่ชินที่ชินทางเท่าไหร่... ถ้าไม่เหน็ดเหนื่อยจากการมีเซ็กส์ เหมือนคืนก่อน

จนร่างเล็กที่กอด กำลังขยับเบา ๆ เธอกอดผมกลับ แถมเอาหน้าขาว ๆ นั้นมาซุกอกผม และสูดดมฟอดใหญ่

“เวียร์หอมจัง...” เสียงหวาน ๆ ทำใจผมสั่นรัว

“อืม… แล้วเธอล่ะ หอมมั้ย?” ผมค่อย ๆ ลุกขึ้น… แล้วก้มลงไปหอมแก้มเธอกลับ แต่มันไม่หยุดแค่นั้น มือไม้ผม... มันเริ่มไปหมดแล้ว

มือผมค่อย ๆ ล้วงไปในสาปเสื้อ ก่อนที่มันจะเข้าไปหยุด… เมื่อเจอสองภูเขาโต จนผมกระหาย... รีบปลดกระดุมเสื้อนอนเธอออกทีละเม็ด… ละเม็ด ทำให้เจ้าของร่างเล็ก ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที

“นายนอนไม่หลับเหรอ…” เธอขยี้ตาถามเบา แต่ผมไม่ตอบ รีบจับแขนเธอแล้วกางมันออก… ไปแนบเตียง

“อื้ม~” แล้วผมก็ก้มลงประกบจูบริมฝีปากเล็ก ๆ นั้น จนริมฝีปากคู่สวย… ค่อย ๆ ขยับตอบสนองผมกลับ

ผมจึงปล่อยแขนเธอเป็นอิสระทันที ก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปาก... ไปพรมจูบช้า ๆ ขบเบา ๆ ตามยอดอกที่แสนปรารถนา แล้วลุกขึ้นถอดกางเกงนอนตัวเองออกไป

ตามด้วยแพนตี้ตัวน้อย ๆ ที่ผมหันกลับมาดึงมันลง... จนมันหลุดพ้นจากเรียวขา ให้ผมจับมันแยกออกมา แล้วลงมือไปจัดการ

ผมมองกลีบชมพูที่เปียกพร้อมด้วยน้ำปรารถนา ก่อนที่จะส่งนิ้วแตะลงช้า ๆ แล้วเขี่ยเบา ๆ จนร่างเล็กกระเส่าแอ่นอกรับ

“อ๊ะ~” เสียงใสเริ่มครางเบา ๆ ให้ได้ยิน ทำผมรีบก้มตวัดลิ้น… ขบยอดปรารถนาซ้ำ ๆ ทำเธอกระเส่าดิ้นพล่าน… กางขากว้าง ๆ จนผมอดใจไม่ไหว รีบลุกขึ้น… โน้มจับแก่นกายใส่เข้าไป… ทันที

แน่น… แน่นจนผมเจ็บ ผมจึงแช่ไว้สักพัก ก่อนที่ทุกอย่างมันจะคลายตัวลง อืม… เอาล่ะ ยัยภาระ

‘ปึก ปึก ปึก ปึก’

“อื้อ~ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~” เธอตัวสั่นไปตามแรง จนมือสองข้างที่ขยี้ผมตัวเอง… ขยำหมอนแน่น และร่อนเอวเร่าเข้ารับผม

“อื้ม~” ผมจึงส่งนิ้วโป้งบดตุ่มกระสันเธอช้า ๆ สลับกับร่อนเอวหนาใส่ถี่ ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ! ตายแล้ว เสียว…” ผมก็เสียวจะตายเหมือนกัน ยิ่งเธอตอด ยิ่งเธอรัด ผมก็ยิ่งเหมือนจะฉีดน้ำใส่เธอเร็วขึ้น เวร… เหมือนจะไม่ไหว!

“หยุดตอด ก่อน…” ผมหายใจหอบ และรีบหยุดเอวตัวเอง... เมื่อเธอทั้งขมิบทั้งร่อนเอวใส่ไม่ยั้ง

“ก็เสียวอ่า… เวียร์ขาต่อนะ… เร็ว ๆ เร็วสิ” ผมทำใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะร่อนเอวใส่เธออีกครั้งเน้น ๆ ตามคำขอ…

‘ปึก ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊ะ อ๊า! กรี๊ด…” จนแล้วจนเล่า จนเธอจิกไหล่ผมแน่น แล้วปล่อยเจ้าตัวแสบตอดผมถี่ ๆ ทำผมเองก็เริ่มจะไม่ไหว... ยิ่งเธอกระตุ้น… ลูบไล้ช้า ๆ และโอบมือเล็กดันเอวผมเข้าหา ยิ่งทำผมใจจะขาด!

“อ่าส์... ให้ตาย!” ผมเม้มปากแน่น เหงื่อเริ่มไหลไปตามขมับ บวกกับสองเรียวขาที่ชันรับ… เด้งดันสะโพกขึ้นมาบดตามเนินชาย จนแก่นกาย… มันทนไม่ไหว ปล่อยน้ำฉีดใส่ตัวเธอ…

“อ่าส์...” ผมเสียววูบเมื่อไต่ไปถึงสวรรค์ ก่อนจะดันและผ่อนเอวลงช้า ๆ ปล่อยให้น้ำปรารถนา… มันพุ่งใส่เธอจนสุด… และค่อย ๆ ถอดมันออก

ผมล้มตัวนอน… ดึงเธอมากอดแน่น

หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อไม่รู้ แต่ผมเลือกเธอ… เลือกยัยภาระคนนี้เป็นคู่ชีวิตแล้ว ผมก็จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้... ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็มีความสุข…

เช้าวันนี้… มันแปลกไปหมด ผมไม่ได้ปลุกเธอ… ยัยภาระปลุกผมแทน!

เธอลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้า เตรียมสูทชุดทำงานให้ผม จนผมมองทุกอย่างงง ๆ และนึกสงสัยในใจ เกิดอะไรขึ้นวะ...

“ไม่ต้องแปลกใจ... กำลังฝึกอยู่” จนเธอเดินยิ้มหวานมาควงแขนผมไปที่ครัว และดันจานอาหารเช้าไส้กรอก เบคอน ไข่ดาวมาให้

“ทำเองเหรอ?” ผมถามเพื่อความแน่ใจ เพราะมันถูกจัดดูดี...อย่างไม่น่าเชื่อ!

เธอบีบซอสมะเขือเทศเป็นรูปยิ้ม แถมยังมีหัวใจดวงใหญ่อีก อืม… สงสัยจะว่างมาก

“ทำเองสิ อยากทำให้..ว่าที่สามี ที่ทำงานหนักมาตลอด” อื้ม ชื่นใจขึ้นมาทันที ไม่ต้องถามหาความอร่อยหรอก… เพราะของพวกนี้รสชาติมันเหมือน ๆ กัน แต่ความสุกนี่สิ…

ทำไมมันขม ๆ วะ...