‘ตึ๊ง~ ตึ๊ง~’
LINE | TICHA อ้าว! น้องทิชาทักไลน์มาทำไม?
TICHA: รันรันทำพิษหนู แงง
TICHA: Sends picture (รูปจมูกแดง)
ตายจริง ฉันลืมไปเลยว่าทิชาแพ้ขนแมว! แล้วเขาเอาแมวฉันไปไว้ไหน! อย่าบอกนะ… ว่าให้ผู้หญิงในสต็อกเอาไปเลี้ยง!
ฉัน: ฮือ ๆ ซอรี่คนสวย แล้วตอนนี้รันรันอยู่ไหนคะ
TICHA: พี่ไทม์ซื้อคอนโดให้แล้วค่า
ฉัน: อ้าว เมื่อวานซื้อให้แล้วนี่น่า!
TICHA: คอนโดที่คนอยู่ค่ะพี่น้ำปั่น พี่ไทม์จะออกไปอยู่คอนโดกับรันรันแล้วค่ะ สามสิบล้าน ลงทุนมาก สงสัยรักรันรันมาก
สาม-สิบ-ล้าน!
ฉันวางโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานพร้อมกับคำถามในหัว เขาลงทุนมากขนาดนี้ทำไมวะ? รักรันรัน? หรือแค่จะซื้อใจฉัน?
วันนี้ฉันออกเวรเร็วกว่าปกติ และฉันก็ตั้งใจจะไปหารันรันที่โรงแรมเขา ไปแบบไม่บอกล่วงหน้านี่ล่ะ เพราะฉันอยากรู้ว่าคู่นั้นเขาจะอยู่กันยังไง
มาถึงโรงแรมเขาฉันก็แลกบัตรเข้าสำนักงาน พอเดินมาถึงหน้าห้องเขา เลขากลับไม่ให้ฉันเข้าพบ!
“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ คุณไทม์ท่านสั่งว่าไม่ให้ใครเข้าพบ” อ้าว! เป็นโรคอะไรอีกเนี่ย
“ทำไมคะ ไม่อยู่? ติดงาน หรือยังไง”
“เอ่อ ท่านแจ้งว่าไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าพบค่ะ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ”
ไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าพบ! อารมณ์ไหนของตาบ้านี่วะ เหอะ แต่ก่อนเห็นขาดผู้หญิงไม่ได้สักนาที
ฉันพยักหน้าเบา ๆ และกำลังหันหลังกลับ แต่ประตูห้องทำงานเขาดันถูกเปิดออกมาก่อน
“แม่แมว!” พอเห็นฉัน เขาก็เดินมาจับมือฉันทันที แหงล่ะ... ฉันไม่เคยมาหาเขาที่นี่เลย แต่วันนี้ฉันมาหารันรันนะ ไม่ได้มาหาเขา!
“รันรันอยู่ไหน ทำไมไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าพบ? หรือกลัวรถไฟชนกัน” เขาหันไปหาเลขาตัวเองทันที
“แจง อนุญาตแค่คุณน้ำปั่นคนเดียว คนอื่นไม่” แหม...
“ค่ะ ๆ” สั่งเสร็จ เขาก็ดึงมือฉันเข้าไปในห้อง และฉันก็เห็นรันรันนอนอยู่บนโต๊ะทำงานเขา
“รันรัน” ฉันวิ่งไปหอมแมวตัวเองทันที คิดถึงมาก! ไม่มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดตามตัวรันรันแหะ! แต่ดูเขารักแมวฉันมาก... รักขนาดให้นอนบนโต๊ะทำงานเลย
“นี่...”
‘ฟอด~’ กูว่าแล้ว!
พอฉันจะหันไปถามเรื่องคอนโดกับเขา แต่กลับถูกเขาหอมแก้มแทน!
“ชื่นใจจัง” ฉันเอามือจับแก้มตัวเอง มองหน้าเขาอย่างหงุดหงิด จนสายตา… มันเผลอไปเห็นขนแมว… ตามสูทเขาเต็มไปหมด
“ไอ้บ้า สูทมีแต่ขนแมว” เขารีบปัดทันที ก่อนที่จะหยุด แล้วจับมือฉันขึ้นมา… วางบนหน้าอกตัวเอง
“ปัดให้ไทม์ได้ไหมคะ”
ภาพวันที่เขาถอดเสื้อเด้งมาเป็นฉาก ๆ กล้ามสวย ๆ ซิกแพคงาม ๆ ทำฉันเผลอขยับมือปัดมันออกให้เขาอย่างว่าง่าย...
‘ฟอด~’ แล้วฉันก็ถูกเขาหอมแก้มอีก!
แม่ง อีตานี่เผลอไม่ได้เลย! ฉันฟาดไปที่แขนเขาหนึ่งที ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งถูกลวนลาม ฉันจึงตัดสินใจอุ้มรันรัน… เดินไปนั่งที่โซฟาแทน
แล้วถามเขาเรื่องคอนโด
“ได้ข่าวว่าซื้อคอนโด ซื้อไว้กินสาว ๆ สินะ” เขาเดินมานั่งข้างฉันทันที จนฉันรีบขยับหนี
กูกลัว!
“ใครบอก ไม่กินใครทั้งนั้นล่ะ… ตั้งใจซื้อไว้อยู่เองเป็นพื้นที่ส่วนตัว กับไอ้… กับรันรัน”
เสือผู้หญิงแบบนี้เหรอ… จะไม่หิ้วสาวขึ้นห้องกิน กูเชื่อมากเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2