พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 16

เพื่อเป็นการทำความดีชดใช้ความผิด นางกำนัลคนนั้นย่อมพูดทุกสิ่งที่รู้ เอ่ยปากขึ้นมาทันทีว่า “ใช่แล้ว เหนียงเหนียงทาขี้ผึ้งสีขาวชนิดหนึ่งทุกวัน บอกว่าสามารถทำให้ขาวขึ้นสวยขึ้นได้ เวลาอาบน้ำตอนกลางคืนก็จะโรยผงแป้งมากมายลงไปด้วย หม่อมฉันเคยถาม แต่ก็ถูกเหนียงเหนียงตำหนิหลังจากนั้นจึงไม่กล้าพูดมากอีก แต่ว่ากันว่าเหนียงเหนียงได้ดูแลตนเองเช่นนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าวังแล้วเพคะ”

เฟิ่งชิงหัวหันไปโค้งตัวและเอ่ยกับฮ่องเต้เซวียนถ่งว่า “เสด็จพ่อ หากเป็นอย่างที่นางพูด คนที่อยากจะให้ซุนผินเหนียงเหนียงตายไม่ได้มีแค่สองคน อย่างน้อยก็มีสามคนเพคะ”

“คนร้ายสามคน”คราวนี้ ฮ่องเต้เซวียนถ่งรู้สึกตกใจอยู่บ้าง ก็แค่นางสนมคนหนึ่ง ทำไมจึงได้ทำให้คนมากมายอยากจะฆ่านาง

แม้ว่าปกติแล้วซุนผินจะมีนิสัยเอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่ในสายตาเขาแล้วล้วนเป็นเรื่องที่ไม่ได้เป็นอันตรายต่อใคร

เฟิ่งชิงหัวพยักหน้า “ใช่แล้วเพคะ เมื่อคำนวณตามลำดับเวลาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเหนียงเหนียงใช้ยากระตุ้นความขาวแค่คนเดียว คนคนนี้มีจิตใจที่ลึกล้ำมาก ถึงกับใช้เวลาหลายปีในการสร้างอุบัติเหตุครั้งนี้ ส่วนคนที่วางยาพิษเหนียงเหนียง เห็นได้ชัดว่าวางแผนในการกระทำผิด ส่วนคนที่ใช้อาวุธสังหาร เป็นเพราะสาเหตุบางอย่างที่ไปกระตุ้นความโกรธจึงได้ลงมือสังหาร เพราะว่า การลงมือในสถานที่ที่อยู่ไม่ห่างจากบริเวณของฮองเฮา การถูกจับได้เป็นเรื่องที่เป็นไปได้สูงมาก หรือบางที อาจเป็นเพราะเหนียงเหนียงไปเห็นอะไรที่ไม่สมควรเห็นเข้า และพอดีกับ คนคนนั้น เหนียงเหนียงก็รู้จัก ทั้งยังคุ้นเคยกันดีด้วย”

เฟิ่งชิงหัวเอ่ยอย่างมั่นใจมาก ราวกับได้เห็นด้วยตาตนเอง ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็รู้สึกเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง

ทันใดนั้นฮองเฮาก็เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ถูกต้อง พระชายาเจ็ดพูดถูก คนร้ายสามคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่เหมือนข้าเลยสักนิด ฮ่องเต้เพคะ หม่อมฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่า แม้จะไม่รู้ว่าทำไมซุนผินจึงมาที่ตำหนักของหม่อมฉัน แต่ถ้าหากหม่อมฉันต้องการจะลงมือกับนางจริงๆ จะเลือกสถานที่ของตนเองทำไม เห็นได้ชัดนี่เป็นการโยนความผิดให้ข้า เพื่อทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนร้าวฉาน”

ฮ่องเต้เซวียนถ่งหันไปมองเฟิ่งชิงหัว “ฟังที่เจ้าพูดมาแล้ว ฆาตกรไม่ใช่หนึ่งในสี่คนนี้ใช่หรือไม่”

เฟิ่งชิงหัวส่ายหน้า “ไม่เพคะ ในบรรดาสี่คนนี้ ต้องมีคนพูดโกหก ในกลุ่มพวกเขา อย่างน้อยต้องมีหนึ่งคน ที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับฆาตกร เพราะว่า เพราะการจะลงมือนางสนมในวังหลัง อย่างไรเสียก็ต้องมีคนช่วย อีกอย่าง เพื่อที่ฆาตกรจะมั่นใจได้ว่าซุนผินเหนียงเหนียงตายจริงหรือไม่ จะต้องกลับมายังสถานที่เกิดเหตุอีกครั้ง แม้จะไม่มาด้วยตนเอง ก็ต้องหาคนมาช่วยดู”

ฮ่องเต้เซวียนถ่งรู้สึกว่าสิ่งที่นางพูดมีเหตุผลมาก ยกมือขึ้นโบกพลางพูดว่า “เอาตัวคนพวกนี้ออกไป ลงทัณฑ์อย่างหนัก จนกว่าพวกเขาจะยอมสารภาพความจริงออกมา”

ทันใดนั้น ในตำหนักก็เต็มไปด้วยเสียงอ้อนวอนร้องขอชีวิตของคนเหล่านั้น เพียงแต่ไม่ช้าก็ถูกอุดปากพร้อมกับลากตัวออกไปไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆออกมาได้อีก

ฮ่องเต้เซวียนถ่งหันไปมองลูกชายตนเอง “เจ้าว่าเรื่องนี้ควรจะมอบหมายให้ใครจัดการดี”