พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 24

เวลานี้จ้านเป่ยเซียวถือว่าอารมณ์ดีไม่น้อย คนก็ค่อนข้างคุยง่ายเช่นกัน ได้ยินคำถามของเฟิ่งชิงหัวก็กล่าวขึ้นมาอย่างราบเรียบ: “นั่นคือสัตว์เลี้ยงที่จิ่งยี่เลี้ยงเอาไว้ ปกติกินแต่ยาบำรุงกำลังถั่งเช่า คุณภาพเนื้อย่อมดีกว่าสัตว์ปีกทั่วไปอยู่แล้ว

เฟิ่งชิงหัวเข้าใจในทันที: “มิน่าล่ะ แต่ว่า เต็มลานนั่นเลยหรือ? ข้าว่าอย่างน้อยก็เป็นร้อยตัวเลยใช่ไหม?”

จ้านเป่ยเซียวเลิกคิ้ว ไม่ปริปากพูดว่าถูกหรือไม่

เฟิ่งชิงหัวยักไหล่: “กินก็กินไปแล้วยังจะคายออกมาได้อยู่อีกหรือ อีกอย่าง ตัวเขาเองก็กินไปไม่น้อย”

จ้านเป่ยเซียวไม่ได้พูดอะไร ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น สายตากวาดมองไปรอบๆเรือน

เฟิ่งชิงหัวเม้มริมฝีปาก: “เอิ่ม ท่านอ๋อง กินก็กินไปแล้ว ท่านควรกลับไปแล้วใช่ไหม?”

“เจ้าจะไล่ข้าไปหรือ?” แววตาของจ้านเป่ยเซียวขรึมลงเล็กน้อย จ้องมองใบหน้าของเฟิ่งชิงหัว ราวกับว่าหากนางกล้าตอบว่าใช่คำเดียว เขาก็จะหักคอนางซะ

เฟิ่งชิงหัวยิ้มอย่างประจบประแจง: “เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ในลานข้าก็โกโรโกโส จะต้อนรับท่านอ๋องได้อย่างไร?”

จ้านเป่ยเซียวกล่าวอย่างเย็นชา: “นี่คือจวนอ๋องของข้า แม้แต่เจ้าก็เป็นของข้า ข้าอยู่ตรงไหน จำเป็นต้องได้รับการอนุมัติของเจ้าด้วยหรือ?”

เฟิ่งชิงหัวได้ยินคำพูด กล่าวขึ้นมาอย่างเขินอายเล็กน้อยทันที: “หรือว่า คืนนี้ท่านอ๋องต้องการจะค้างที่นี่? เข้าหอกับข้า?”

พูดไป แล้วก็ใช้สายตาที่เขินอายและเร่งรีบมองดูจ้านเป่ยเซียวครู่หนึ่ง สบตาเข้ากับสายตาของชายหนุ่มก็รีบเก็บสายตากลับไปทันที แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองไปอย่างเขินอายอีกครู่หนึ่ง มือทั้งสองข้างพัวพันกันอยู่ด้านหน้า

“ในเมื่อ ในเมื่อท่านอ๋องต้องการ เช่นนั้น เช่นนั้นข้าก็จะเปลื้องผ้าให้ท่านอ๋องตอนนี้เลยดีไหม? เพิ่งจะทานอาหารเสร็จ ก็ควรจะคลายกล้ามเนื้อครู่หนึ่ง” เฟิ่งชิงหัวพูดไป ก็เดินไปทางชายหนุ่ม ยื่นมือจะไปปลดสายคาดเอวของชายหนุ่ม

หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อ ในดวงตาแฝงความชุ่มชื้นเล็กน้อย เต็มไปด้วยเสน่ห์

เพียงแต่ว่ามือเพิ่งจะยื่นไปถึงกลางอากาศ ก็ถูกเขายกมือขึ้นมาตีตกลงไป: “ไม่จำเป็น!”

พูดจบ ก็เลื่อนเก้าอี้เข็นจากไป ตอนที่ไปถึงข้างประตู ก็หันมองไปทางเฟิ่งชิงหัว: “พรุ่งนี้ต้องไปสอบสวนคดีที่กรมคลัง ข้าจะส่งคนส่งเจ้าไป”

พูดจบ ก็จากไปอย่างไม่หันกลับมามองเลย ราวกับด้านหลังมีน้ำป่าไหลหลากและสัตว์ร้ายอะไรอยู่

นานพักใหญ่ เฟิ่งชิงหัวที่ยืนอยู่ที่เดิมเท้าเอวแล้วก็หัวเราะขึ้นมา นึกถึงท่าทางที่ถูกบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้ของชายหนุ่ม ก็รู้สึกมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก

หลังจากที่หัวเราะแล้ว เฟิ่งชิงหัวเดินไปถึงข้างโต๊ะ สีหน้ากลับไปเป็นสงบนิ่งเหมือนเดิม หยิบพู่กันที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาเขียนข้อความ

ใส่กระดาษข้อความเข้าไปในหลอดไม้ไผ่เล็กๆอันหนึ่ง แล้วเดินมาถึงตรงหน้าต่าง นิ้วมือแนบไปที่ข้างริมฝีปากแล้วส่งเสียงนกร้องออกมาเบาๆ ชั่วครู่ต่อมา นกน้อยตัวหนึ่งก็บินลงมา จิกลงไปบนนิ้วมือของนางอย่างสนิทสนม

เฟิ่งชิงหัวผูกหลอดไม้ไผ่ไปบนขาของมัน นกน้อยก็บินออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ทำให้ใครเกิดความสนใจทั้งนั้น

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เฟิ่งชิงหัวกำลังฝึกซ้อมมวยในลาน หลิวหยิ่งก็พาองครักษ์สองคนเข้ามา

“พระชายา ท่านอ๋องสั่งให้ข้าน้อยส่งท่านไปที่กรมคลัง”

“อ้อ ตกลง”

หลิวหยิ่งก้าวเข้ามาข้างหน้า ส่งชุดเสื้อผ้าสวยหรูที่ประณีตมาหนึ่งชุด เป็นชุดผู้ชาย

เมื่อเห็นว่าสายตาของเฟิ่งชิงหัวหยุดอยู่บนเสื้อผ้า จึงกล่าวอธิบายว่า: “กรมคลังมีคนมากมายหลากหลาย พระชายาเปลี่ยนเป็นชุดนี้จะทำงานได้สะดวกกว่า”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว