ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4998

“แม้บางคนเส้นลมปราณแปดเส้นจะถูกเปิดแล้ว แต่ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถจะบรรลุถึงแดนสว่างชั้นสูงสุดได้ และไม่มีทางที่จะบรรลุแดนมืดได้ แต่ว่า หากเข้าร่วมค่ายฮูเบน ต่อให้จะถูดจัดให้อยู่ในระดับC ก็สามารถจะบรรลุได้ภายในระยะเวลาสิบปี เป็นยอดฝีมือแดนมืดชั้นหนึ่ง ผมอยู่ค่ายฮูเบนมายี่สิบปี จากนักบู๊แปดดาว ก็กลายมาเป็นแดนมืดชั้นสามได้ นี่เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยคาดหวังมาก่อน นักบู๊แบบผม ยอมเข้าร่วมกับองค์กรอย่างยินยอมพร้อมใจ ก็เพราะมีโอกาสแบบนี้ ”

เย่เฉินไม่คิดว่า ภายในองค์กรนี้ยังมียอดฝีมือแดนมิติอยู่ด้วย จนตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ ว่ายอดฝีมือแดนมิตินั้นแข็งแกร่งเพียงใด

ด้วยความประหลาดใจ เขาก็ถามต้วนลี่เย่ต่อ“ฟังที่คุณพูดมา คุณเพิ่งจะมาเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงอย่างนั้นเหรอ？”

“ใช่”ต้วนลี่เย่กล่าว“เดิมทีผมเป็นแค่ลูกศิษย์ในสำนักเล็กๆ ในสำนักผมก็ถือว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์อยู่บ้าง เมื่อสามสิบปีก่อน อาจารย์ของผมไปล่วงเกินยอดฝีมือขององค์กรพั่วชิงคนหนึ่งเข้า อีกฝ่ายบุกมาถึงที่สำนัก แล้วฆ่าอาจารย์กับพี่น้องในสำนักจนตาย และเพราะผมมีพรสวรรค์ และยอมจำนนในตอนแรก ก็จึงได้รับความชื่นชมจากอีกฝ่าย ดังนั้นอีกฝ่ายก็จึงชักนำผมให้เข้าร่วมองค์กรพั่วชิง”

เย่เฉินถามต่อ“แล้วพิษในร่างกายคุณเป็นมายังไงกัน？”

ต้วนลี่เย่กล่าว“ใครที่คิดอยากจะเข้าร่วมองค์กรพั่วชิง ก็ต้องกินยาพิษนั้นเข้าไป ในตอนที่เข้าร่วมใหม่ๆ ยาที่ผมได้รับกับของทหารหน่วยกล้าตาย และทหารม้ากล้านั้นเป็นแบบเดียวกัน ต้องได้รับยาแก้พิษในทุกๆอาทิตย์ แต่อยู่ค่ายฮูเบนมายี่สิบปี ในตอนที่ออกจากค่ายฮูเบน องค์กรได้ให้ยาพิษตัวใหม่กับผม ยาพิษชนิดนี้รุนแรงกว่า และระยะเวลาการออกฤทธิ์ของมันก็ยืดยาวออกไปเป็นในทุกๆครึ่งปี ก็จึงมีอิสระมากขึ้น”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วถาม“อย่างที่คุณพูดค่ายฮูเบนก็คือฐานฝึกสำหรับผู้เก่งกาจวิชาบู๊ขั้นสูง”

ต้วนลี่เย่กล่าว“ถูกต้อง แบบนั้นเลย ”

เย่เฉินถามอย่างเย็นชา“ค่ายฮูเบนอยู่ที่ไหน？”

เมื่อได้ยินคำถามของเย่เฉิน ต้วนลี่เย่ก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า“ผมเองก็ไม่รู้ว่าค่ายฮูเบนอยู่ที่ไหน ตอนนั้นที่ผมไปค่ายฮูเบน ไปในสภาพที่หมดสติไม่รู้สึกตัว ตอนที่ออกมาก็มาในสภาพที่หมดสติเช่นกัน นอกจากนี้ ฐานที่ตั้งของค่ายฮูเบน ไม่ต่างอะไรกับฐานที่ตั้งของทหารหน่วยกล้าตาย ล้วนเป็นอาคารชั้นใต้ดิน หรือถูกเรียกว่าเป็นเมืองใต้ดินแห่งหนึ่ง และนักเรียนในค่ายฮูเบนอย่างพวกเรา ก็อาศัยอยู่ที่ชั้นล่างสุดของเมืองใต้ดินแห่งนี้ ผมอยู่ค่ายฮูเบนมายี่สิบปี ไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์ หรือดวงจันทร์มาก่อนเลย ”

เย่เฉินถามด้วยความแปลกใจ“ยี่สิบปีที่ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน ทหารหน่วยกล้าตายไม่มีทางเลือกอันนี้ผมพอจะเข้าใจได้ แต่พวกคุณที่มีทางเลือก ไปถึงที่ตรงนั้นแล้วพบว่าต้องใช้ชีวิตอย่างไม่รู้วันรู้คืนแบบนี้ ไม่คิดที่จะต่อต้านหรือหลบหนีเลยเหรอ？”

“จะเป็นไปได้ยังไง？”ต้วนลี่เย่พูดโพล่งออกมาอย่างไม่คิด“ยี่สิบปีที่อยู่ค่ายฮูเบน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกชั่วโมง ทุกนาทีผ่านไปอย่างคุ้มค่าที่สุด ยี่สิบปีที่อยู่ที่นั่น จากนักบู๊แปดดาวผมบรรลุจนถึงแดนสว่างชั้นสูงสุด และจากแดนสว่างชั้นสูงสุดก็กลายมาเป็นแดนมืดชั้นหนึ่ง จากนั้นก็ชั้นสองและสาม จนผมอายุแปดสิบห้า ยี่สิบปีที่อยู่ค่ายฮูเบน เป็นชีวิตที่สมบูรณ์ที่สุดในยี่สิบปี！”

เย่เฉินไม่คิดว่า ต้วนลี่เย่ที่ดูจะอายุแค่หกสิบต้นๆ แต่แท้จริงแล้วจะอายุถึงแปดสิบห้าปีแล้ว

ทว่า เพราะต้วนลี่เย่เป็นยอดฝีมือแดนมืด และยอดฝีมือแดนมืดนั้นก็ล้วนแล้วแต่มีอายุขัยอยู่ที่120-130ปีขึ้นไปอยู่แล้ว ดังนั้นเขาก็จึงดูอ่อนกว่าวัย ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร