ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 49

"แต่ถ้าคุณหายไป คุณพ่อจะลงโทษผมอย่างไร?" ร็อบบี้น้อยถามอย่างใสซื่อ

เกรยส์สันลดการป้องกันลงเพราะคำถามของเขา "ถ้าผมหายไป" เขากล่าวเสียงน่าขนลุก "คุณอาเรสคงจะไม่ได้คิดมากอะไร"

ร็อบบี้น้อยขยิบตาใส "โอ้ ถ้าอย่างนั้นมันคงดีกว่าถ้าคุณหายไป"

เกรย์สันมองร็อบบี้น้อยด้วยความสงสัย "ฮึ่ม นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกรึเปล่าวันนี้? คุณดูแปลกไปเล็กน้อยนะครับ ท่านเจนสัน"

ร็อบบี้น้อยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปหาเกรย์สันพร้อมแขนที่กำลังบิดขี้เกียจ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าจองเขา

"คุณผู้ชาย มันเป็นเพราะวันนี้ผมพูดมากรึเปล่า?"

"ไม่ใช่แค่นั้นครับ ใบหน้าของคุณเองก็ดูมีความรู้สึกมากขึ้นในวันนี้เช่นกัน" เกรย์สันกล่าวด้วยความคิด

ร็อบบี้น้อยเดินไปหาเขา "คุณผู้ชาย ถ้าคุณชูมือขึ้น มันมีเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นอีกล่ะ!"

เกรยส์สันค่อย ๆ ยกมือของเขาขึ้นโดยไม่ถาม ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ดึงไทออก แล้วมัดแขนของเกรย์สันแนบคอของเขาไปด้วย

"ท่านเจนสัน คุณกำลังทำอะไรครับ?" เกรย์สันส่งเสียง

"ไม่ต้องกลัวนะ คุณผู้ชาย ผมก็แค่อยากเล่นเกมกับคุณ" ร็อบบี้น้อยเอาเชือกมาจากในห้องทำงานแล้วมัดเกรย์สัน

"เจนสัน คุณกำลังพยายามทำอะไร?"

"คุณผู้ชาย เราจะจำลองเกมเอสเคปรูม ผมจะให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง คุณต้องหาทางแก้มัดเชือกนี้ภายในเวลาที่กำหนด บอกผมหน่อย คุณทำได้รึเปล่า?"

ใบหน้าของ "เจนสัน" นั้นใสซื่อและไร้พิษสงเหมือนว่าเขาจะไม่ทำร้ายแม้แต่แมลง เกรย์สันมองไปที่ใบหน้านั้นและพยักหน้า "ผมทำได้"

ร็อบบี้น้อยเจอเทปม้วนหนึ่งและเกรย์สันก็พลันรู้สึกได้ทันทีว่าสถานการณ์กำลังแย่ลง เขาเริ่มกลัวเล็กน้อย "ท่านเจนสัน คุณจะทำอะไรครับ?"