จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1864

ในขณะที่หลินหยุนกำลังครุ่นคิดอยู่ สายตาของหมังเซิงเปล่งประกายและพูด "สหายหลิน ไป๋ชู่คนนี้โดนพวกเราแย่งสถานที่แห่งนี้ ถึงแม้เขาจะหนีไปแล้ว แต่ฉันคิดว่าเขาไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้จบลงง่ายๆอย่างแน่นอน!"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็รีบถาม "ฉันขอถามสหายหมังเซิงหน่อย คนที่ชื่อไป๋ชู่เป็นใครมาจากไหนเหรอ? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาก่อน?"

โดยปกติแล้ว ยอดฝีมือจ้าวครองสี่เต๋า เมื่ออยู่ในหมื่นจักรวาล พวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเลย เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่มีชื่อเสียงเลย

หมังเซิงพูด "คนๆนี้เป็นนักบำเพ็ญเซียนจากโลกน้ำแข็ง ด้านทิศตะวันออกของเขตน้ำบูรพาเป็นโลกน้ำแข็งที่มีพื้นที่ใหญ่มากๆ พวกเขามีความสัมผัสกับเขตน้ำบูรพา คนๆนี้เป็นยอดฝีมือจ้าวแห่งเต๋าของโลกน้ำแข็ง"

"เพียงแต่เขาไม่ค่อยออกมาจากโลกน้ำแข็ง"

"และคนๆนี้อยู่ในโลกน้ำแข็ง เขาเป็นคนที่ถ่อมตนและไม่อวดดี"

"สหายหลินพึ่งออกมาจากโลกชางฉอง คุณอาจจะรู้จักหมื่นจักรวาลไม่ค่อยมากนัก บางทีคุณอาจจะรู้จักสุดยอดสำนักพวกนั้นมากกว่า"

"สำหรับสำนักที่ด้อยกว่าสุดยอดสำนัก คุณอาจจะไม่ค่อยรู้จักมากนัก ดังนั้นสหายไม่รู้จักคนๆนี้ มันก็เป็นเรื่องปกติ!"

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ หมังเซิงเอ่ยปากพูดต่อ "สหายหลิน ฉันคิดว่าพวกเราควรตรวจสอบสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว ถ้าไม่เจอสมบัติล้ำค่าอะไร พวกเราควรรีบออกจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุด"

"ถึงไป๋ชู่ไม่ไปรวบรวมยอดฝีมือแล้วกลับมา แต่เขาก็คงแพร่กระจายข่าวของสถานที่แห่งนี้ออกไป เมื่อถึงตอนนั้นคงจะมียอดฝีมือจำนวนมากไล่ตามมา!"

"เมื่อถึงตอนนั้น อาจจะเกิดปัญหายุ่งยากก็ได้!"

"ผ่านไปไม่นาน ชั้นที่สองของราชวงศ์ก็จะเปิดออกแล้ว พวกเราต้องเก็บซ่อนพลังของตัวเองไว้บ้าง"

เมื่อได้ยินคำพูดของหมังเซิง สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายและถามทันที "ชั้นที่สองของราชวงศ์เหรอ? สหายหมังเซิง มันหมายความว่ายังไงเหรอ?"

หมังเซิงอึ้งไปสักพัก จากนั้นเขาก็อธิบาย "ราชวงศ์แห่งนี้ มีทั้งหมดสามชั้น แบ่งเป็นชั้นที่หนึ่ง ชั้นที่สองและชั้นที่สาม ตรงที่พวกเราอยู่ในตอนนี้คือชั้นที่หนึ่ง"

"สหายสังเกตเห็นไหม ชั้นที่หนึ่งแห่งนี้ ถึงแม้จะปรากฏสนามรบขนาดใหญ่ และมีซากศพของสุดยอดฝีมืออยู่ แต่อันที่จริง ไม่ว่าจะเป็นสุดยอดฝีมือจากเผ่ามนุษย์และสุดยอดฝีมือจากหมื่นชนเผ่า หรือแม้แต่มารฟ้า แต่จำนวนซากศพมีน้อยมากๆ?"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "เป็นอย่างนั้นจริงๆ!"

หลินหยุนบินจากตะวันออกไปตะวันตก แล้วจากตะวันตกไปยังทิศเหนือ ฉันบินผ่านพื้นที่ของสถานที่แห่งนี้ก็ไม่น้อยแล้ว

แต่เขาเห็นแค่สุดยอดฝีมือจากเผ่ากิเลนไฟกับมารฟ้า เขามองเห็นซากศพของสุดยอดฝีมือแค่สองคนเท่านั้น

ซากศพอื่นๆก็มองไม่เห็นแล้ว เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ

เมื่อมองเห็นหลินหยุนเข้าใจแล้ว หมังเซิงเอ่ยปากพูดอีกครั้ง "นั้นก็เป็นเพราะสนามรบที่ดุเดือดและน่ากลัวที่สุดนั้น อยู่ชั้นสองและชั้นสามต่างหาก!"

"พูดอีกอย่างก็คือ สองชั้นที่อยู่ด้านบน โอกาสที่จะได้สมบัติล้ำค่ามีสูงกว่าชั้นที่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม สนามรบขนาดใหญ่มากๆจนจินตนาการไม่ถึงนั้นก็เต็มไปด้วยอันตรายมากๆเช่นกัน!"

"ดังนั้น ถ้ายังฝึกฝนไม่ถึงจ้าวแห่งเต๋า ไม่มีใครกล้าขึ้นไปอยู่แล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหมังเซิง ทำให้หลินหยุนเข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที

ก่อนหน้านี้เขายังรู้สึกแปลกใจมากๆ ชั้นที่หนึ่งแห่งนี้ ทั้งๆที่มันก็โดนทำลายไปทั้งหมดแล้ว

แต่ร่องรอยของมารฟ้าที่เหลือเอาไว้นั้น กลับมีน้อยมากๆ

เมื่อเทียบสนามรบขนาดใหญ่และน่ากลัวมากๆที่เขานึกเอาไว้ มันต่างกันมากๆ

เรื่องทั้งหมดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

ซากอารยธรรมราชวงศ์แห่งนี้ ไม่ได้มีแค่ชั้นหนึ่งเท่านั้น แต่มีชั้นสองและชั้นสามด้วย

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าไม่มีสนามรบที่อยู่ชั้นสูงกว่า ถ้างั้นก็คงไม่สามารถรักษาชีวิตของนักบำเพ็ญเซียนที่มีพลังอ่อนแอเอาไว้อย่างแน่นอน!