จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1865

หลินหยุนพยักหน้า เพราะเขาก็สังเกตเห็นเรื่องนี้แล้ว

ร่องรอยที่เกิดขึ้นนั้น น่าจะไม่เกินสองหมื่นปี

ถ้าเป็นอย่างที่พวกเขาคิดจริงๆ ครั้งที่แล้วที่ซากปรักหักพังเปิดออกนั้น มีสุดยอดฝีมือมาลงมืออย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม คนๆนั้นเป็นใครกันแน่?

มีความเป็นได้อยู่สองอย่าง!

อย่างแรก เป็นยอดฝีมือจากสำนักแก้วเจ็ดสมบัติ!

อย่างที่สอง เป็นยอดฝีมือจากสำนักปฏิบัติธรรม !

เพียงแต่ครั้งนี้ ตอนที่พวกเขาเข้ามา หลินหยุนไม่เห็นยอดฝีมือจากทั้งสองสำนักนี้เลย

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหมังเซิงก็คิดได้เหมือนกันและเขาก็พูด "คนที่ลงมือ ถ้าไม่ใช่ยอดฝีมือจากสำนักแก้วเจ็ดสมบัติ ก็ต้องเป็นยอดฝีมือจากสำนักปฏิบัติธรรม! โอกาสสูงมากๆที่จะเป็นสองสำนักนี้!"

"ไม่รู้จริงๆ ทำไมอีกฝ่ายต้องทำแบบนี้ด้วย!"

"ดูจากค่ายกลต่างๆที่อยู่ตรงนี้ ถ้าไม่ใช่ยอดฝีมือจ้าวแห่งเต๋าระดับสูง คงไม่สามารถเปิดเจดีย์ออกได้อย่างแน่นอน!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว สหายหมังเซิง พวกเราออกจากที่นี่กันเถอะ!"

ทั้งสองคนบินขึ้นไปบนท้องฟ้า และออกจากสำนักสัทธรรมแก้วเจ็ดสมบัติอย่างรวดเร็ว

หลินหยุนได้แผ่นศิลาหินที่เป็นสมบัติล้ำค่ามากๆอันหนึ่งแล้ว สำหรับหลินหยุนแล้ว มันคุ้มค่ามากๆและทำให้เขาพอใจมากๆด้วย!

แผ่นศิลาหินอันนี้ จากสายตาของหลินหยุน มันเป็นสุดยอดสมบัติล้ำค่าเลย

หลังจากทั้งสองคนจากไปได้ไม่นาน เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งก้านธูป มียอดฝีมือจำนวนมากมายังสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

เพียงแต่เวลานี้ หลินหยุนกับหมังเซิงได้จากไปนานแล้ว

คนพวกนี้มองเห็นยอดเขาที่เต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิต ทำให้พวกเขาตกตะลึงมากๆ

เห็นได้อย่างชัดเจน คนพวกนี้ก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ในดินแดนที่เต็มไปด้วยการทำลายล้าง จะมีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วย

คนพวกนี้พบเห็นเจดีย์สำริดที่อยู่บนยอดเขาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม หลังจากพวกเขาลงมือแล้ว แต่ก็เปิดเจดีย์ไม่ได้ สุดท้ายแล้วพวกเขาทำอะไรไม่ได้เลย!

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะจากไป จู่ๆเจดีย์ก็เปิดออก

ยอดฝีมือจ้าวแห่งเต๋าหลายๆคนตกตะลึงทันที จากนั้นพวกเขาก็ดีใจมากๆและพุ่งเข้าไปในเจดีย์อย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาเข้ามาในเจดีย์แล้ว จู่ๆเจดีย์ก็ปิดทันที ในเวลาเดียวกัน ด้านในก็มีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและน่ากลัวจนขนลุก

เพียงแต่เรื่องนี้ หลินหยุนกับหมังเซิงไม่รู้เรื่องเลย พวกเขาสองคนได้กลับไปด้านนอกของกำแพงเมืองแล้ว

หลังจากเดินทางมาหลายๆวัน ทั้งสองคนก็ออกมาจากกำแพงเมือง ตอนนี้พวกเขาสองคนค้นพบทันที

ทะเลทรายที่อยู่ด้านตะวันออกเฉียงใต้นั้น มันได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่มากๆ

ด้านบนท้องฟ้าของทะเลทราย ตอนนี้ไม่ได้มีเมฆสีดำปกคลุมแล้ว แต่มันเปลี่ยนเป็นสีเลือดสดแล้ว !

ด้านในของทะเลทราย มีแต่เสียงโหยหวน เสียงเจ็บปวดและเสียงคร่ำครวญดังขึ้นไม่หยุดหย่อน

เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของหลินหยุนกับหมังเซิงเคร่งขรึมและแย่มากๆ แต่พวกเขาก็ถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก

ถ้าก่อนหน้านี้ พวกเขาสองคนไม่ได้ออกมาจากทะเลทราย เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดนั้น คงมีเสียงของพวกเขาสองคนอยู่ด้วย

ทั้งสองคนยืนอยู่บนท้องฟ้านานมากๆ จากนั้นหมังเซิงก็หายใจเข้าลึกๆและพูด "สหายหลิน พวกเราไปกันเถอะ!"

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ ทั้งสองคนตรงไปยังประตูสวรรค์ที่อยู่ในเทือกเขารกร้าง

เมื่อหลินหยุนและหมังเซิงมาถึง พวกเขามองเห็นยอดฝีมือหลายร้อยคนรออยู่ตรงนี้แล้ว

ในกลุ่มคนพวกนี้ ยอดฝีมือจ้าวแห่งเต๋ามีครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นยอดฝีมือแดนสู่ธรรมะและแดนที่เหนือกว่าแดนสู่ธรรมะ

ทั้งหมดน่าจะสามร้อยกว่าคน เรื่องนี้หลินหยุนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ