หลินไป๋หลัน นิยาย บท 87

# สองวันถัดมา...สำนักเหลียงซาน

"เจ้าติดต่อลี่อินได้หรือไม่ แล้วงานที่ข้าให้นางทำสำเร็จหรือเปล่า" เมิ่งซูฮวาเอ่ยถามเงาที่นางให้ไปติดตามผลงานว่าสหายทำสำเร็จอย่างที่คาดหวังหรือไม่

"เรียนคุณหนู ข้าน้อยแอบอยู่แถว  ๆ สำนักเซียนโอสถไม่พบแม่นางลี่อินเลยขอรับ แต่เหล่าศิษย์ต่างพูดคุยกันว่านางถูกขับไล่ออกจากสำนักเพราะใช้ยาพิษทำร้ายศิษย์สำนักเดียวกัน" เงาเอ่ยรายงาน

"แสดงว่านังไป๋หลันมันได้รับพิษเช่นนั้นหรือ?" เมิ่งซูฮวาคิดตามที่เงาเอ่ย และต้องยิ้มกว้างออกมาที่รู้ว่าศัตรูหัวใจของตนถูกพิษ เพราะยาถอนพิษอยู่ที่นางและไม่มีหมอคนไหนสามารถปรุงโอสถมาถอนพิษได้ทันในเวลาหนึ่งชั่วยามเป็นแน่

"นางโดนพิษขอรับ แต่...แต่ว่านางถอนพิษได้ทันขอรับ ท่านหมอเทวดาหม่าช่วยนางเอาไว้..." เงาเอ่ยรายงานตามที่ได้รับรู้มา

"ถอนพิษได้อย่างนั้นหรือ!!" เมิ่งซูฮวาเอ่ยอย่างตกใจสตรีนางนั้นช่างดวงแข็งตายยากเสียจริง

"เจ้าไปได้"

"ขอรับคุณหนู"

หน้าประตูใหญ่ของสำนักเหลียงซานบัดนี้มีสตรีสี่นางยืนอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้า โดยมีทหารยามยืนคุมประตูอยู่ และดูเหมือนว่าทางสำนักจะไม่ยอมให้บุคคลภายนอกเข้าโดยง่าย

"พี่ชายพวกข้ามาจากต่างแคว้นเดินทางมาพบสหายที่สำนักเหลียงซาน ท่านพอจะให้พวกข้าเข้าไปพบได้หรือไม่" ไป๋หลันเอ่ยกับทหารเฝ้าหน้าประตู

"ข้าให้พวกเจ้าเข้าไปไม่ได้หรอกมันเป็นกฎนอกเสียจากท่านเจ้าสำนักจะอนุญาตเท่านั้น"

"อ่า...แล้วให้สหายข้างในออกมาพบพวกข้าได้หรือไม่เจ้าคะ" ไป๋หลันเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้

"ได้สิ...พวกเจ้าไปรออยู่ที่โต๊ะตรงด้านนั้นก่อน ว่าแต่สหายของพวกเจ้ามีนามว่าอะไรหรือ?" ทหารยามเอ่ยถาม

"เมิ่งซูฮวาเจ้าค่ะ" ไป๋หลันเอ่ยตอบพลางยกยิ้มหวานส่งไปให้ทหารยาม

‘วันนี้เราจะได้พบกันเสียทีเมิ่งซูฮวา’

"มีมี่" ไป๋หลันเรียกสหายแล้วพยักพเยิดหน้าไปทางลี่อินให้ทำตามแผนที่บอกเอาไว้ มีมี่รับรู้ได้ทันทีจึงอาศัยช่วงที่ลี่อินกำลังเผลอ จับบีบจมูก บีบกรามให้อ้าปากแล้วยัดโอสถเข้าปากลี่อินไปทันทีเมื่อเห้นว่าลี่อินยอมกลืนยาลงท้องไปแล้วจึงปล่อยให้นางเป็นอิสระ

"เจ้า!! ให้ข้ากินโอสถอะไร ไหนบอกว่าจะไม่ทำร้ายข้าอย่างไรเล่า" ลี่อินโวยวายเสียงดังขึ้นมาทันที

"พวกข้าไม่ได้ทำร้ายเจ้าโอสถนั่นแค่ทำให้เจ้าพูดความจริงเพียงเท่านั้น" มีมี่เอ่ย

"ทำไม...ความจริงอะไร!" ลี่อินเอ่ยถามด้วยความตื่นตกใจ เพราะนางคิดว่าเมื่อพบหน้าสหายของตนแล้วก็จะรีบให้สหายช่วยเหลือทันที สหายผู้มีความสามารถสูงส่งด้วยมีธาตุพิเศษที่หายากอย่างธาตุน้ำแข็ง สตรีพวกนี้มีพลังปราณระดับเซียนแล้วอย่างไรจะสู้กับสหายของตนที่มีธาตุน้ำแข็งได้หรือ?

"อีกประเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง" เย่วซินเอ่ยตัดความรำคาญ และนั่งรออย่างสงบที่โต๊ะของทางสำนักจัดเอาไว้ให้ ราว ๆ หนึ่งเค่อผ่านไปร่างอรชรในชุดสีขาวขลิบแดงก็ปรากฏกายขึ้นด้วยท่าทางองอาจดุจนางพญาสมกับเป็นสตรีที่งดงามล่มแคว้นเสียจริง ๆ

เมิ่งซูฮวาก้าวเท้ามาหยุดยืนเบื้องหน้า พลางกวาดสายตามองกลุ่มคนที่อ้างว่าเป็นสหายของตนมาจากแคว้นเหว่ย นางไม่คุ้นหน้าพวกนางสามคนเลยสักนิดเดียวมีเพียงลี่อินเท่านั้นที่นางรู้จักมักคุ้น

"ซูฮวา!! ช่วยข้าด้วยพวกนางบังคับให้ข้ามา" ลี่อินที่้ห็นสหายผู้เก่งกาจเดินเข้ามาก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างต้องการพวกพ้องและขอความช่วยเหลือทันที